ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ



Ταξίδι στο χρόνο με μια σκουληκότρυπα!

Αποτελούν οι σκουληκότρυπες (wormholes) σήραγγες για να ταξιδέψει κανείς στο χρόνο;

Κάθε φίλος της επιστημονικής φαντασίας που σέβεται τον εαυτό του, γνωρίζει ότι οι σκουληκότρυπες, μέσα από τις οποίες θεωρητικά «κόβει» κανείς δρόμο στο χώρο και στο χρόνο, οδηγούν σε εξαιρετικές πύλες για ταξίδια στο χρόνο.

Η πιο πρόσφατη ταινία που πραγματεύεται τη μεταφορά ανθρώπων στο παρελθόν, προβλήθηκε μέσα στο καλοκαίρι και λέγεται "A Sound of Thunder". Είναι βασισμένη στην κλασική νουβέλα του Ray Bradbury (1952)

Σ'Α αυτήν την ταινία μια παρέα κυνηγών κατασκευάζει μια χρονομηχανή, η οποία μοιάζει τρόπω τινά με wormhole (ή ελληνιστί "σκουληκότρυπα").

Σκοπός τους είναι να ταξιδέψουν πίσω στο παρελθόν και συγκεκριμένα στην εποχή των δεινοσαύρων. Τα πράγματα όμως αρχίζουν να πηγαίνουν στραβά όταν ένας από τους κυνηγούς σκοτώνει μια πεταλούδα, γεγονός που αλλάζει εντελώς το ρου της ιστορίας.

Η ταινία "θάφτηκε" από τους κριτικούς, και απ'Α ότι φαίνεται πολύ σύντομα "κατέβηκε" από τους κινηματογράφους. Τα ερωτήματα που ξεσήκωσε όμως, το μυστήριο του χρόνου και οι προοπτικές του ταξιδιού μέσα στο χρόνο, παραμένουν ανάμεσα στα πιο ακανθώδη της φυσικής, διατηρώντας έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό επιστημόνων που ασχολούνται με αυτά.

Δεν είναι ότι οι επιστήμονες ψάχνουν έναν τρόπο να εφαρμόσουν το ταξίδι στο χρόνο στην πράξη. Κάποιοι όμως πιστεύουν ότι αναλύοντας θεωρητικά τον τρόπο που θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο (ίσως χρησιμοποιώντας μια σκουληκότρυπα στο διάστημα) θα βοηθούσε να κατανοήσουν και ίσως (και) να αναθεωρήσουν τους νόμους της φυσικής.

«Οι διαπερατές σκουληκότρυπες είναι εξαιρετικά χρήσιμες σαν πειράματα "gedanken" (ο όρος αυτός περιγράφει πειράματα τα οποία μπορεί να στέκουν θεωρητικά, στην πραγματικότητα όμως είναι ανεφάρμοστα) ώστε να εξερευνηθούν τα όρια της γενικής σχετικότητας», τονίζει ο Francisco Lobo, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Λισσαβόνας στην Πορτογαλία.

Πηγή: Ιντερνέτ

Κβαντικό άλμα

Η θεωρία της σχετικότητας του Albert Einstein όρισε την ταχύτητα του φωτός σαν το παγκόσμιο όριο ταχύτητας και έδειξε ότι η απόσταση και ο χρόνος δεν έχουν απόλυτες τιμές, αλλά μεταβάλλονται ανάλογα με την κίνηση.

Ένα ρολόι σε κίνηση πάντα θα φαίνεται να δουλεύει αργά σε σύγκριση με κάποιο που είναι σταματημένο, επειδή ο χρόνος είναι ανάλογος με την ταχύτητα με την οποία κινείται ένα σώμα. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε θεωρητικά να επιτρέψει το ταξίδι στο χρόνο με την προϋπόθεση ότι θα είχαμε ένα πολύ γρήγορο διαστημόπλοιο στη διάθεση μας.

Αναρωτηθέιτε το εξής: αν ένας αστροναύτης ταξιδεύει στο διάστημα για 6 μήνες σε ένα ανθεκτικό κλάσμα ταχύτητας φωτός, και χρειάζεται άλλους 6 μήνες για να επιστρέψει στη γη θα προσγειωθεί στο μέλλον, δηλαδή θα έχει ταξιδέψει στο χρόνο.

Ενώ για τον αστροναύτη θα έχει περάσει μόνο ένας χρόνος, δεκάδες χιλιάδες χρόνια μπορεί να έχουν διαβεί στη γη, ανάλογα με το πόσο κοντά στην ταχύτητα του φωτός έχει ταξιδέψει ο αστροναύτης.

"Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι νόμοι της φυσικής επιτρέπουν τα ταξίδια στο χρόνο", δηλώνει ο Brian Greene, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο Columbia και συγγραφέας του βιβλίου "The fabric of the Cosmos: Space, Time, and the Texture of Reality".

Οι νόμοι όμως του διαστήματος όπως τους έχει εκθέσει ο Einstein, μπορούν να αναθεωρηθούν από τους ιδιόρρυθμους κανόνες της Κβαντικής θεωρίας. Η κβαντική θεωρία περιγράφει την μικροσκοπική ασυνέχεια που κατακλύζει το σύμπαν.

Σε υποατομική κλίμακα, στα σημεία που το σύμπαν είναι ταραγμένο και ασυνεχές, οι φυσικοί δε γνωρίζουν πως συμπεριφέρεται η βαρύτητα. Θεωρούν ότι κάτω από τέτοιες συνθήκες, έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος μπορεί να καταρρεύσουν.

"Ίσως να ανακαλύψουμε κάποιους νέους νόμους της φυσικής, που μπορεί να ανατρέψουν τους κανόνες", υπογραμμίζει ο Richard Gott, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου Princeton.

Περνώντας στην άλλη πλευρά

Η θεωρία της σχετικότητας δεν επιτρέπει τα ταξίδια στο παρελθόν. Τέτοιου είδους ταξίδια όμως, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εάν χρησιμοποιούσαμε τις γέφυρες Einstein-Rosen, που είναι ευρύτερα γνωστές σαν σκουληκότρυπες (wormholes).

Αυτές οι θεωρητικές παρακάμψεις μέσα στο χώρο και το χρόνο, μπορούν να συνδέσουν δύο απομακρυσμένα σημεία στο χώρο, όπως ακριβώς το τούνελ που ανοίγει ένα σκουλήκι σε ένα μήλο.

Ο Kip Thorne, ένας θεωρητικός της βαρύτητας του ινστιτούτου Τεχνολογίας στην Pasadena στην Καλιφόρνια, έδειξε το 1988 ότι αυτά τα τούνελ μπορούσαν να διατηρηθούν ανοιχτά και ενεργά από μια "εξωτική" μορφή ύλης, η οποία είναι γνωστή σαν ενέργεια του Casimir.

Αυτή η ενέργεια, η οποία έχει μετρηθεί στο εργαστήριο, είναι ένα είδος κβαντικού κενού. Με το βάρος της να είναι κάτω από το μηδέν, η ενέργεια του Casimir, θα είχε ένα αντιβαρυτικό αποτέλεσμα, κρατώντας τα τοιχώματα της "σκουληκότρυπας" χωριστά.

"Πιθανολογείται ότι η γενική σχετικότητα αποκλείει την ύπαρξη αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας, η κβαντική μηχανική όμως αποδεικνύει ότι το κενό δεν έχει πάντα μηδενική ενεργειακή πυκνότητα", δηλώνει ο F. Lobo.

O Gott επιστήμονας του Princeton οραματίζεται τη δράση της σκουληκότρυπας, όπως αυτή μιας καθρεφτιζόμενης μπάλας του κήπου. Κοιτώντας όμως κανείς μέσα σε μια μαύρη τρύπα, δε θα μπορούσε να δει την αντανάκλαση του ίδιου του κήπου, αλλά στη θέση του έναν κήπο στον αστερισμό του Aipha Centauri για παράδειγμα, του κοντινότερου προς το ηλιακό μας σύστημα αστερισμού.

Θα μπορούσατε να πηδήξετε μέσα στην «σκουληκότρυπα» και να καταλήξετε στον Alpha Centauri, και να έχετε μόλις περάσει ένα πολύ στενό τούνελ, το οποίο συνδέει αυτά τα δύο τόσο μακρινά μέρη, λέει ο Gott. "Το να κόψετε δρόμο μέσα από τη σκουληκότρυπα σας επιτρέπει να νικήσετε μια ακτίνα φωτός στην διαδρομή ως τον Alpha Centauri".

Αν το ένα άνοιγμα της τρύπας έχει μετακινηθεί χρησιμοποιώντας την επίδραση της βαρύτητας ενός διαστημοπλοίου που ταξιδεύει με μια ταχύτητα κοντινή με αυτή του φωτός, ένα ρολόι σ'Α αυτό το άνοιγμα θα λειτουργούσε πολύ αργά σε σύγκριση με κάποιο που θα βρισκόταν στην άλλη άκρη της τρύπας. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να μετατρέψει τη μαύρη τρύπα σε πύλη ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς χρόνους, του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Σ'Α αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσω ότι αυτές οι σκουληκότρυπες δεν είναι ένα "πραγματάκι" που το βάζετε στην κουζίνα σας. Το κάθε άνοιγμα ζυγίζει 100 εκατομμύρια ηλιακές μάζες, σχολιάζει ο Gott αναφερόμενος σε μια μονάδα μέτρησης ίση με την ηλιακή μάζα. Στην καλύτερη περίπτωση αυτή θα ήταν μια μηχανική μελέτη τουλάχιστον γαλαξιακής κλίμακας.

Ενέργεια "φάντασμα"

"Το υλικό όμως που χρειάζεται για να κατασκευαστούν και να συντηρηθούν οι μαύρες τρύπες, έχει πάρει τρομερή ώθηση από την πρόσφατη ανακάλυψη ότι το σύμπαν περνάει μια διαδικασία επιταχυνόμενης διαστολής", τονίζει ο F. Lobo, επιστήμονας του Πανεπιστημίου της Λισσαβώνας.

Ένας πιθανός τροφοδότης αυτής της κοσμικής διαστολής θα μπορούσε να είναι όπως μας λέει ο Lobo η ενέργεια «φάντασμα» μια υποθετική μορφή ύλης, που μπορεί να περικλείει μέχρι και το 70% του σύμπαντος.

Η ενέργεια φάντασμα ίσως όμως να πίεζε το χώρο και να ήταν τόσο αντιβαρυτική που τελικά θα κατέστρεφε τα πάντα, δίνοντας τέλος στον κόσμο όπως τον ξέρουμε. Παρ'Α όλα αυτά μέχρι τότε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να στηρίξει τη δημιουργία «σκουληκότρυπων» διατυπώνει στη θεωρία του ο Lobo.

Σε ένα μάλλον υποθετικό σενάριο, θα μπορούσε να φανταστεί κανείς έναν παράλογα ανεπτυγμένο πολιτισμό να εξορύσσει από το κοσμικό υγρό την τόσο πολύτιμη για την κατασκευή και την υποστήριξη μιας σκουληκότρυπας, ενέργεια "φάντασμα".

National Geographic News

Ταξιδεύοντας στο παρελθόν!

Όλοι έχουμε σκεφτεί ότι αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο θα είχαμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τον ρου των γεγονότων κι έτσι να αλλάξουμε το παρόν μας. Ένα ταξίδι στο παρελθόν μπορεί να είναι δυνατό χωρίς όμως να μπορεί να αλλάξει το σήμερα.

Ακόμα και αν μπορούσατε να ταξιδέψετε πίσω στο χρόνο και να γνωρίσετε τους γονείς σας όταν αποφάσιζαν να παντρευτούν, δεν θα μπορούσατε να τους χωρίσετε και να αποτρέψετε τη γέννησή σας, ακόμα και αν το θέλατε, όπως υποστηρίζει ένα νέο κβαντικό μοντέλο.

Οι ερευνητές υποθέτουν ότι ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο είναι δυνατό αλλά με έναν τρόπο τέτοιο που δεν επηρεάζει το παρόν. Με άλλα λόγια, μπορούμε να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο και να «ρίξουμε μια ματιά» αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα που να αλλάζει το παρόν στο οποίο ζούμε.

Το νέο μοντέλο, το οποίο χρησιμοποιεί τους νόμους της κβαντικής μηχανικής, καταργεί το διάσημο παράδοξο που περιβάλλει το ταξίδι στο χρόνο.

Εξηγώντας το παράδοξο

Κι ενώ οι νόμοι της φυσικής επιτρέπουν χρονικές μεταφορές, η ιδέα αυτή είναι φορτωμένη με δυσάρεστες αντιθέσεις.

Το βασικό πρόβλημα προκύπτει από την ιδέα ότι στην περίπτωση που θα μπορούσε κάποιος να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο θα μπορούσε, θεωρητικά, να κάνει κάτι για να αλλάξει το παρόν. Και είναι αυτή η πιθανότητα που ταράζει ολόκληρη την θεωρία ενός χρονικού ταξιδιού.

Είναι ξεκάθαρο ότι το παρόν ποτέ δεν αλλάζει από «πονηρούς» ταξιδιώτες του χρόνου: οι άνθρωποι δεν μπορούν ξαφνικά να εξαφανιστούν επειδή μια ανατροπή στο παρελθόν απέτρεψε τη γέννησή τους.

Επομένως, είτε ένα ταξίδι στο παρελθόν δεν είναι πιθανό είτε υπάρχει κάτι που δρα με τέτοιο τρόπο ώστε να απαγορεύει ανατροπές που μπορούν να αλλάξουν το παρόν.

Για τους περισσότερους από εμάς, η πρώτη εκδοχή μάλλον μοιάζει και η πιο πιθανή, όμως η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν οδηγεί κάποιους επιστήμονες να πιστεύουν τη δεύτερη.

Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, ο χωροχρόνος μπορεί να γυρίσει πίσω στον εαυτό του, επιτρέποντας θεωρητικά σε κάποιον να γυρίσει πίσω στο παρελθόν του και να συναντηθεί με τον εαυτό του, όπως αυτός ήταν τότε.

Τώρα μια ομάδα φυσικών από την Αμερική και την Αυστρία υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο α υπάρχουν φυσικοί περιορισμοί που προστατεύουν το παρόν από οποιεσδήποτε αλλαγές μπορεί να επιχειρήσει κάποιος στο παρελθόν του.

Παράξενοι φυσικοί νόμοι

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι αυτοί οι περιορισμοί υπάρχουν εξαιτίας των περίεργων νόμων της κβαντικής μηχανικής αν και, παραδοσιακά, δεν υποστηρίζουν επιστροφή στο χρόνο.

Η κβαντική μηχανική κυβερνάται από τους νόμους των πιθανοτήτων. Πριν κάτι να παρατηρηθεί, υπάρχει ένα αριθμός πιθανοτήτων που αφορούν την κατάστασή του. Όμως από τη στιγμή που το γεγονός αυτό μπορεί να μετρηθεί, οι πιθανότητες του μειώνονται στο ένα – κι έτσι η αβεβαιότητα εξαλείφεται.

Επομένως, αν γνωρίζουμε το παρόν δεν μπορούμε και να το αλλάξουμε. Αν, για παράδειγμα, ο πατέρας κάποιου είναι ζωντανός σήμερα, οι νόμοι της κβαντικής δηλώνουν ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να ταξιδέψει κάποιος στο παρελθόν και να τον σκοτώσει.

Είναι σαν, με ένα πολύ περίεργο τρόπο, να μπορεί το παρόν να υπολογίζει όλες τις πιθανές διαδρομές στο παρελθόν και να μην επιτρέπει σε καμία από αυτές να αλλάξουν με τρόπο τέτοιο ώστε να επηρεάζεται το σήμερα.

"Η κβαντική μηχανική κάνει το διαχωρισμό ανάμεσα σε αυτό που ίσως συμβεί και σε αυτό που πραγματικά έχει συμβεί," υπογραμμίζει ο καθηγητής Dan Greenberger, από το πανεπιστήμιο City της Νέας Υόρκης.

«Αν για παράδειγμα κάποιος ταξιδέψει στο παρελθόν με σκοπό να σκοτώσει κάποιον που σήμερα είναι ζωντανός, οι συγκυρίες που θα συναντήσει πίσω στο χρόνο θα είναι τέτοιες που δεν θα τους επιτρέψουν να τον σκοτώσει, απλά γιατί δεν γίνεται να αλλάξει το σήμερα,» εξηγεί ο καθηγητής αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός ταξιδιού πίσω στο χρόνο που όμως θα είναι απλά ένα ταξίδι παρατήρησης και όχι δράσης.

BBC News

Πρέπει βέβαια να πούμε ότι το χρονικό ταξίδι σε μια «μοναδική χρονική ροή», δημιουργεί χρονικά παράδοξα, όπως το περίφημο παράδοξο του γιου που επιστρέφει στο παρελθόν και σκοτώνει τη μητέρα του πριν τον γεννήσει.  Μέχρι πριν μερικές δεκαετίες πιστεύαμε ότι αυτά τα παράδοξα «απαγορεύουν» το ταξίδι στον χρόνο, αφού έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη λογική και την αιτιοκρατία. Όμως η μοντέρνα Φυσική πιστεύει πλέον ότι η «χρονική ροή» δεν είναι μια, αλλά πολλές, και ότι παράδοξα όπως το προηγούμενο απλώς… επιτρέπονται!

Ο χρονοταξιδιώτης μπορεί να γυρίσει πίσω και να σκοτώσει τη μητέρα του. Με την πράξη του αυτή όμως δεν αλλάζει η «χρονική ροή» από την οποία προήλθε ο ίδιος, αλλά έχει δημιουργήσει ένα καινούριο, «παράλληλο» σύμπαν, στο οποίο η μητέρα του έχει πεθάνει και αυτός δεν γεννιέται ποτέ.

Αυτό το σύμπαν εξελίσσεται κανονικά, παράλληλα με το άλλο σύμπαν από το οποίο προήρθε ο χρονοταξιδιώτης.  Σ’ αυτήν την περίπτωση όμως, ο «ήρωάς» μας δεν ταξιδεύει πλέον στον χρόνο, αλλά ανάμεσα σε παράλληλα σύμπαντα!  Αν και αυτό το σενάριο ακούγεται πολύ τρελό, είναι απολύτως συμβατό με μια από τις πιο πολυσυζητημένες θεωρίες της σύγχρονης Φυσικής, την οποία αποδέχονται πολλοί επιστήμονες σήμερα.

Αυτή είναι η θεωρία των Παράλληλων Συμπάντων, σύμφωνα με την οποία πολλαπλά και σχεδόν πανομοιότυπα σύμπαντα με εναλλακτικές ιστορικές ακολουθίες, διακλαδίζονται με περίπλοκο τρόπο και παράγουν το Υπερσύμπαν ή Πολυσύμπαν (Multiverse).

Στο Υπερσύμπαν υπάρχουν σύμπαντα στα οποία η ανθρωπότητα δεν υπήρξε ποτέ στον πλανήτη Γη, σύμπαντα στα οποία οι άνθρωποι εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά, (π.χ. με έξι χέρια και χωρίς πόδια) και σύμπαντα που είναι παρόμοια με το δικό μας, με πολύ μικρές αλλαγές (π.χ. ένα σύμπαν πανομοιότυπο με το δικό μας, στο οποίο η μόνη διαφορά είναι ότι δεν υπάρχει π.χ. ο Καβακόπουλος).

Η θεωρία των Παράλληλων Συμπάντων, όσο απίστευτη και αν ακούγεται, είναι η επικρατέστερη σήμερα ανάμεσα στις θεωρίες της Φυσικής που εξηγούν τη δομή του κόσμου μας.

Με τα Παράλληλα Σύμπαντα σχεδόν τίποτε δεν απαγορεύεται.

Ένας χρονοταξιδιώτης μπορεί να γυρίσει στο παρελθόν, να πάθει ατύχημα και να χαλάσει η χρονομηχανή του, να τον συλλάβουν οι άνθρωποι του παρελθόντος, να τον ανακρίνουν και να μάθουν τα μυστικά του, να κατασκευάσουν και αυτοί χρονομηχανές και να αρχίσουν να κατακτούν άλλες χρονικές περιόδους.

Παρόλα αυτά, δεν θα έχει ανατραπεί η «φυσική ισορροπία» και δεν θα έχει συμβεί κανένα «παράδοξο», αφού όλες οι πιθανές καταστάσεις είναι αποδεκτές σ’ αυτό το κοσμολογικό μοντέλο (και υπάρχουν σ’ αυτό όχι μόνο «εναλλακτικά μέλλοντα», αλλά και «εναλλακτικά παρελθόντα»)!

Αν λοιπόν οι UFOναύτες είναι χρονοταξιδιώτες, είναι πιο λογικό να υποθέσουμε ότι προέρχονται από άλλα, παράλληλα σύμπαντα, και όχι αναγκαστικά από το δικό μας σύμπαν. Αν ισχύει αυτή η παραδοχή, θα έχει μερικά ενδιαφέροντα επακόλουθα:

Οι UFOναύτες θα γνωρίζουν ότι καμιά πράξη τους δεν θα αλλάξει την Ιστορία του «μέλλοντος» από το οποίο ξεκίνησαν, άρα θα δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να κάνουν παρεμβάσεις, απαγωγές και πειράματα με τους κατοίκους των εποχών που θα επισκέπτονται, πράγμα που συμφωνεί με τις μαρτυρίες που έχουμε για τη δράση των UFO.

Θα γνωρίζουν όμως επίσης ότι κάθε αλλαγή του παρελθόντος που επιχειρούν, τους μεταφέρει σε άλλο «παρακλάδι» του «υπερσυμπαντικού» (meta-versal) Χρόνου, ολοένα και πιο μακριά, κάνοντας το ταξίδι της επιστροφής περισσότερο πολύπλοκο.

Οι χρονοταξιδιώτες θα είναι ευκολότερο να επιστρέψουν στον κόσμο τους όσο λιγότερο ξεφύγουν από το δικό τους παρακλάδι, για αυτό θα είναι προσεκτικοί σε ό,τι κάνουν. Κυρίως, θα αποφεύγουν την επαφή με τους ανθρώπους της εποχής που επισκέπτονται, γιατί κάθε πληροφορία που θα δίνουν με την παρουσία τους, θα επηρεάζει με αμέτρητους τρόπους τη «χρονική ροή». Έτσι, αν και θα παίζουν σχεδόν ελεύθερα διάφορα παιχνίδια με τους κάτοικους των χρονικών περιόδων που θα επισκέπτονται, θα αποφεύγουν να κάνουν μεγάλες επεμβάσεις (όπως π.χ. να παρουσιάζονται επίσημα ως ταξιδιώτες από το μέλλον).

Θα έχουν κάθε λόγο να σβήνουν με υπνωτικές υποβολές τη μνήμη των ανθρώπων που συναντάνε, να λένε ψέματα, και κυρίως να προσπαθούν να βγάλουν τρελούς όλους εκείνους που μιλούν για αυτούς. Επίσης, καθώς θα γνωρίζουν την ιστορία και τις πεποιθήσεις κάθε ιστορικής περιόδου, οι UFOναύτες θα εμφανίζονται πολλές φορές ως Θεοί, ως άγιοι, ως άγγελοι, εξηγώντας έτσι τις εμφανίσεις όλων αυτών στη διάρκεια της κανονικής Ιστορίας.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

“Ίσως κάποιοι χρονοταξιδιώτες να παίζουν πράγματι παιχνίδια επηρεασμού του Χρόνου, απλώς και μόνο για να δούνε πώς θα εξελιχθεί το μέλλον μετά από τις παρεμβάσεις τους – και έτσι εξηγούνται διάφορα παράξενα περιστατικά που έχουν επηρεάσει την Ιστορία.

(Όλα αυτά θυμίζουν και την περίπτωση του διάσημου «χρονοταξιδιώτη» John Titor, που προκάλεσε αμέτρητες συζητήσεις όταν «αποκαλύφθηκε» σε μια συζήτηση στο Internet το 2001).

Φανταστείτε π.χ. έναν χρονοταξιδιώτη που προέρχεται από ένα παρακλάδι του Χρόνου στο οποίο ο Χριστιανισμός δεν έχει γίνει ποτέ επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Εμφανίζεται στο παρελθόν, στο 312 μ.Χ., τη μέρα που ο στρατός του Κωνσταντίνου βρίσκεται στον Τίβερη, απέναντι στα στρατεύματα του Μαξέντιου. Ο χρονοταξιδιώτης συμπαθεί τον Χριστιανισμό, τον οποίο βλέπει ως μια ανθρωπιστική θρησκεία, η οποία όμως στον κόσμο του ποτέ δεν ξεπέρασε τις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πιστούς. Αποφασίζει λοιπόν να κάνει ένα πείραμα. Με το υπερσύγχρονο σκάφος του, προβάλλει σε ένα σύννεφο στον ουρανό την εικόνα ενός σταυρού, για να το δούνε οι στρατιώτες από κάτω. Γνωρίζει έτσι ότι θα κάνει κάποιους Ρωμαίους να επηρεαστούν και να πιστέψουν ίσως στον Χριστιανισμό. Οι δύο πλευρές βλέπουν το παράξενο φαινόμενο, αλλά μόνον ο Κωνσταντίνος, που η μητέρα του συμπαθεί τον Χριστιανισμό, έχει την ιδέα να το χρησιμοποιήσει για να εμψυχώσει τους στρατιώτες του.

(Σύμφωνα με τον ιστορικό Ευσέβιο, το φαινόμενο ήταν πραγματικό και το είδαν και οι αξιωματικοί του Κωνσταντίνου.) Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Ο χρονοταξιδιώτης δεν έχει στη συνέχεια παρά να ακολουθήσει τη νέα χρονική ροή, για να φτάσει στην εποχή μας και να παρατηρήσει τι έγινε, σκαρώνοντας ίσως εδώ και μια νέα φάρσα…

(Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι ο χρονοταξιδιώτης των Παράλληλων Συμπάντων, αν και έρχεται από ένα «μέλλον», δεν γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί κάθε κατάσταση, γιατί κάθε μικρο-επιλογή του τον μετακινεί σε μια άλλη χρονική ροή. Στον κόσμο των Παράλληλων Συμπάντων δεν υπάρχουν προφητείες, αλλά μόνο εκτιμήσεις για το τι είναι πιο πιθανό να συμβεί σε ένα συγκεκριμένο παρακλάδι του Χρόνου…)

Εξωγήινοι επισκέπτες, εξωδιαστασιακά πλάσματα ή χρονοταξιδιώτες από ένα μακρινό μέλλον, όταν οι άνθρωποι θα έχουν μεταλλαχθεί σε κάτι πολύ διαφορετικό; Έχει τονιστεί πολλές φορές (ακόμη και από ερευνητές που δεν υιοθετούν την εξήγηση των χρονοταξιδιωτών) ότι οι «ξένοι» μοιάζουν πολύ με την εικόνα που οι βιολόγοι προβλέπουν ότι θα έχουν οι άνθρωποι μετά από πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, και αυτό ταιριάζει επίσης με την ερμηνεία των χρονοταξιδιωτών.

Οι ξένοι είναι μικρότεροι, με μεγαλύτερα κεφάλια και ατροφικά άκρα (αφού δεν θα χρειάζεται να κάνουν χειρονακτικές εργασίες). Επίσης, έτσι εξηγείται πώς οι «ξένοι» μπορούν και αναπνέουν τον ίδιο αέρα με εμάς και κινούνται σχετικά άνετα στη βαρύτητά μας, κάτι που δεν θα περίμενε κανείς από εξωγήινους κατοίκους άλλων πλανητών…

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες στις οποίες ο UFOναύτης, ο οποίος μοιάζει με φυσιολογικό (αλλά κάπως «παράξενο») άνθρωπο, συναντά έναν άνθρωπο και τον ρωτά κάποιες τελείως παράδοξες ερωτήσεις, που δείχνουν ότι έρχεται από μια πραγματικότητα που μοιάζει, αλλά δεν είναι όμοια με τη δική μας. Π.χ., το ακόλουθο περιστατικό, που κατέγραψε και ερεύνησε ο επιστήμονας και ερευνητής Ζακ Βαλλέ: Ένας γεωργός στο Βέλγιο, είδε ένα UFO να προσγειώνεται στο χωράφι του. Καθώς πλησίαζε διστακτικά το σκάφος, εμφανίστηκε ένας κοντός «ξένος» και, μιλώντας Γαλλικά, τον ρώτησε τι ώρα είναι. Ο γεωργός τού είπε την ώρα, όμως ο «ξένος» φάνηκε να εξαγριώνεται. Απάντησε θυμωμένος στον γεωργό ότι κάνει λάθος, έβγαλε ένα ραβδί, τον σημάδεψε και τον παρέλυσε. Όταν ο χωρικός συνήλθε, διαπίστωσε ότι το σκάφος είχε εξαφανιστεί, αφήνοντας πίσω του έναν κύκλο από κατεστραμμένο χορτάρι!

Τυπική ίσως συμπεριφορά, για έναν χρονοταξιδιώτη που έχασε τον… χρόνο του! Το πρόβλημα με την ερμηνεία των χρονοταξιδιωτών, είναι ότι το ταξίδι στον χρόνο εξακολουθεί να είναι «επιστημονική φαντασία» και δεν ξέρουμε αν είναι πραγματικά εφικτό. Επίσης, δεν εξηγεί γιατί σε κάποιες στενές επαφές εμφανίζονται «ξένοι» που είναι τελείως διαφορετικοί από τον άνθρωπο, π.χ. ερπετόμορφοι ή εντομοειδείς.

Άραγε, μας επισκέπτονται και χρονοταξιδιώτες από εποχές πριν και μετά τον άνθρωπο, όταν άλλα πλάσματα κυβερνούσαν τον κόσμο μας; Αν πραγματικά τα UFO είναι χρονοταξιδιώτες, ίσως κάνουν ένα παράδοξο πείραμα επηρεασμού ή αποπροσανατολισμού της σημερινής ανθρωπότητας, ίσως για να καλύψουν τα ίχνη τους, είτε για να αλλάξουν ηθελημένα τη ροή της Ιστορίας. Ίσως όμως να συμβαίνει κάτι ακόμη πιο παράξενο. Ίσως οι UFOναύτες δεν έρχονται πέρα από τις πύλες του Χρόνου, αλλά περνώντας από τις πύλες άλλων Πραγματικοτήτων…

Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/01/ufo-4o.html

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΜΕ ΕΣΤΕΛΝΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ...

Ο Andrew Basiago, δικηγόρος στο Seattle των Η.Π.Α., μέχρι το 2004 ισχυριζόταν δημόσια ότι, όταν ήταν στην ηλικία μεταξύ 7 και 12 ετών, συμμετείχε στο πρόγραμμα Pegasus, ένα μυστικό πρόγραμμα της αμερικάνικης κυβέρνησης στο οποίο, όπως είπε, δούλευε πάνω στην τηλεμεταφορά και στα ταξίδια στο χρόνο, υπό την εποπτεία ενός ειδικού Γραφείου του υπουργείου Αμύνης σχετικό με τέτοιου είδους ζητήματα.

«Εκπαίδευαν παιδιά μαζί με ενήλικες με σκοπό να βγάλουν συμπεράσματα για τις φυσικές και ψυχικές επιρροές που είχαν τα ταξίδια στο χρόνο στα παιδιά», δήλωσε ο Basiago στην ιστοσελίδα The Huffington Post. «Επίσης, τα παιδιά είχαν ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους ενήλικες από την άποψη προσαρμογής τους στις μετακινήσεις που πραγματοποιούσαν στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον».

O Andrew D. Basiago

Είναι, τελικά, εφικτά τα ταξίδια στο χρόνο ή όχι; Σύμφωνα με το φυσικό καθηγητή Shengwang Du από το Hong Kong το ταξίδι στο χρόνο είναι αδύνατο, διότι τίποτα δεν κίνειται πιο γρήγορα από την ταχύτητα τους φωτός (επιστημονικό paper, Ιούλιος 2011). Από την άλλη μεριά, οι ισχυρισμοί του Basiago βρίσκουν αποδέκτη. Ο λόγος για τον Alfred Webre, δικηγόρος που ειδικεύεται στην «εξωπολιτική» και στα θέματα που σχετίζονται με την εξωγήινη παρουσία στη Γη. Ο Webre πιστεύει ότι η τηλεμεταφορά και τα ταξίδια στο χρόνο είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και 40 χρόνια, αλλά αποκρύπτεται καλά από το Ειδικό Τμήμα Αμύνης της κυβέρνησης.

«Πρόκειται για ένα οικονομικό και φιλικό προς το περιβάλλον πρόγραμμα σχετικά με την τηλεμεταφορά», δήλωσε ο Webre στην The Huffington Post. «Το Τμήμα Αμύνης το λειτουργεί εδώ και 40 χρόνια. Ο Donald Rumsfeld το χρησιμοποιούσε για να μεταφέρει αλεξιπτωτιστές στη μάχη», συμπλήρωσε.

O Alfred Lambremont Webre

Ο Basiago είπε ότι συμμετείχε σε 8 διαφορετικά ταξίδια στο χρόνο κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο πρόγραμμα. Κυρίως, είπε, τα ταξίδια του γινόντουσαν μέσω μίας μηχανής η οποία είχε κατασκευαστεί με βάση κάποια έγγραφα που είχαν βρεθεί στο διαμέρισμα του Nikola Tesla στη Νέα Υόρκη, μετά το θάνατό του το Γενάρη του 1943. «Η μηχανή αποτελούνταν από δύο γκρι βραχίονες, περίπου 2.5 μέτρα μήκους, με ένα κενό περίπου 3 μέτρων ανάμεσά τους, όπου μία ακτινοβολία (ενέργεια) μεταδιδόταν διάχυτα προς το σύμπαν με την ιδιότητα να μπορεί να κάμπτει το χωροχρόνο, όπως είχε ανακαλύψει ο Tesla.

Ο Basiago, είπε, ότι οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο πρόγραμμα πηδούσαν μέσα στη συσκευή και όταν η “πύλη” έκλεινε, βρισκόντουσαν αυτομάτως σε μία άλλη τοποθεσία. Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι μπορεί να διακρίνει τον εαυτό του σε μία φωτογραφία του Abraham Lincoln στο Gettyburg το 1863, μέρος το οποίο επισκέφθηκε το 1972 μέσω ενός θαλάμου που βρισκόταν στο East Hanover στο New Jersey. «Ήμουν ντυμένος με ρούχα της εποχής», είπε. «Προσέγγισα το χώρο ομιλίας του Lincoln στο Gettysburg και περπάτησα από τις εξέδρες περίπου 100 μέτρα, όπου και φωτογραφήθηκα σε μία λήψη της Josephine Cogg».

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του, ο Basiago ταξίδεψε πίσω στο 1863 και «πιάστηκε» σε μία φωτογραφία τη στιγμή της ομιλίας του Lincoln (διακρίνεται στη μέση και αριστερά στην παραπάνω φωτογραφία). Επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι ταξίδεψε επίσης και στο θέατρο Ford τη νύχτα όπου δολοφονήθηκε ο Lincoln. «Δεν έγινα, ωστόσο, μάρτυρας της δολοφονίας του», είπε.

Ο Basiago, που όπως δήλωσε τον στέλνανε σε πολλές και διαφορετικές χρονικές στιγμές του παρελθόντος, πολλές φορές και περισσότερες από μία φορά στο ίδιο συμβάν, είπε ότι η τεχνολογία θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για τηλεμεταφορές που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, και όχι για ταξίδια στο χρόνο. «Θα ήταν κάτι το χαοτικό», σχολίασε.

Ο Basiago πρόσθεσε ότι περισσότεροι από 100 άνθρωποι εργάζονταν στο πρόγραμμα Pegasus, ενώ ο συγγραφέας - μεταξύ άλλων και του «UFOs: Myths, Conspiracies and Realities»- John B. Alexander πάνω σε αυτό σχολίασε: «φαντάζει αδύνατο, αν πράγματι απασχολούνταν τόσα πολλά άτομα στο πρόγραμμα, να κρατήσει κάποιος κρυμμένο το μυστικό για περισσότερο από 40 λεπτά, πόσο μάλλον (όπως έκανε ο Basiago) για 40 χρόνια».

Ο John B. Alexander

Ταξιδιώτης του χρόνου, ο οποίος επέστρεψε μετά από 74 έτη, πέθανε σε ηλικία 31 ετών!



Ο Rudolf Fenz, Senior εξαφανίστηκε το 1876. Παρά την έντονη αναζήτηση από την αστυνομία, ο Fenz δεν βρέθηκε ποτέ.  Ωστόσο, η... οικογένειά του κατέχει πάντα την ελπίδα ότι θα επέστρεφε. Περίμεναν χρόνια, τελικά πέθαιναν ένας - προς - ένα ακόμα με την ελπίδα ότι ο αγαπημένος τους Rudolf μπορεί να έρθει πίσω.

Για όλους τους συγγενείς του που ζούσαν, ο Rudolf Fenz είχε πεθάνει, αλλά τελικά επέστρεψε. Και επέστρεψε με τον πιο απίστευτο τρόπο που είναι δυνατόν.

Ο Rudolf Fenz ξαφνικά εμφανίστηκε τον Ιούνιο του 1950 στο κέντρο μιας πολυσύχναστης πόλης, στο κέντρο του Μανχάταν στη Fifth Avenue 74 χρόνια μετά. Δευτερόλεπτα μετά που εμφανίστηκε στη μέση της Fifth Avenue, λόγο μεγάλης κίνησης χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο.

Ο χρόνος είχε παίξει ένα σκληρό τέχνασμα για τον Fenz, που προωθείται για τρία τέταρτα του αιώνα στο μέλλον, μόνο για να τον πετάξει μπροστά σε ένα αυτοκίνητο. Από την έναρξη της έρευνας τους στον περίεργο θάνατο ενός παράξενα ντυμένου ανθρώπου, η αστυνομία της Νέας Υόρκης γνώριζε την υπόθεση ότι δεν θα ήταν καθόλου τυπική.

Ο οδηγός ο οποίος χτύπησε και σκότωσε τον παράξενο πεζό κατέθεσε ότι ο άνθρωπος έμοιαζε σαν να ήταν από αλλού, και ορκίστηκε ο άνθρωπος εμφανίστηκε κυριολεκτικά χωρίς προειδοποίηση μπροστά του. Το ίδιο το πτώμα ήταν ένα αίνιγμα.

Παρά το γεγονός ότι ο αποθανών ντυμένος άψογα και από τα ρούχα που εξέτασαν, η αστυνομική έρευνα επιβεβαίωσε ότι ο άνθρωπος μυστήριο φορούσε ρούχα σχεδόν έναν αιώνα πριν από σήμερα.

Σύμφωνα με την αστυνομία και τα αρχεία που γράφτηκαν από την έρευνα αξιωματικών στον τόπο του ατυχήματος, ο νεκρός φορούσε ένα μαύρο παλτό, ένα καπέλο με πλατύ γείσο, παντελόνια και περίεργα παπούτσια που δένουν με τον 19ο αιώνα και πόρπες μεγάλου μεγέθους. Αυτός φαίνεται να είναι στα τριάντα του.

Η Αστυνομία ακόμη βρήκε νομίσματα στο πορτοφόλι του και χαρτονομίσματα των ΗΠΑ με ημερομηνίες πριν από τη δεκαετία του 1870 και τηλεκάρτες με χαραγμένο το όνομα "Rudolf Fenz, Senior." Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν επίσης μια απόδειξη για την επιβίβαση αλόγων και την αποθήκευση μίας μεταφοράς μεταξύ των αποτελεσμάτων της έρευνας του ανθρώπου. Ανίκανος να προσδιοριστεί ο τόπος όπου Rudolf Fenz, Senior ζούσε ή να εντοπίσει οποιαδήποτε πλησιέστερος συγγενής, έτσι λοιπόν η αστυνομία παρέδωσε την υπόθεση σε έναν από τους ανακριτές για αγνοούμενους, τον Hubert Rihn.

Με τους πόρους του Γραφείου Αγνοουμένων Ατόμων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης,ο Rihn σε επαφή με τους ομολόγους του από τις ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας και της Γερμανίας, σε μια προσπάθεια να βρει οποιοδήποτε υπάρχον συγγενή του θύματος. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, η έρευνα Rihn του έτρεξε σε αδιέξοδα.

Τέλος, σχεδόν σε μια πράξη απελπισίας, ο Rihn ψάχνει ένα αντίγραφο ενός παλιού τηλεφωνικού κατάλογου από το 1939 της Νέας Υόρκης. Εκεί, οι επίμονοι ερευνητής διαπίστωσαν μια σημαντική ένδειξη: στον κατάλογο που παρατίθεται υπάρχει ένα άτομο που ονομάζετε Rudolf Fenz, Junior.

Αυτή η ανακάλυψη, που ακολουθείται από πολύ επίπονο έργο της αστυνομίας, οδήγησε τον Rihn σε μια ηλικιωμένη γυναίκα, τη χήρα του Rudolf Fenz, Junior. Εδώ η υπόθεση παίρνει πιο ασυνήθιστη και περίεργη τροπή με τη σειρά της.

Τα γεγονότα που προέκυψαν έκαναν τους αξιωματικούς της αστυνομίας της Νέας Υόρκης να ζαλιστούν. Κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης συνέντευξης με τον κ. Rudolf Fenz, νεώτερο, είπε στους ανακριτές ότι ο πατέρας του Rudolf Fenz, Senior, εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας καθημερινής βόλτας του. Εκείνη την εποχή, ο γιος του και αργότερα ο σύζυγός της ήταν μόλις τεσσάρων ετών.

Αναφορές έγιναν από την οικογένεια και μια έρευνα που διεξήχθη από τις αρχές, αλλά κανένα ίχνος του αγνοούμενου πατέρα δεν ήρθε ποτέ στην επιφάνεια.

Το έτος 1876 ο Rudolf Fenz, ήταν τότε 31 ετών. Έτσι ο Rihn έψαξε σε αρχεία του 19ου αιώνα από ανεξιχνίαστες περιπτώσεις αγνοουμένων που καταγράφηκαν από το Γραφείο Αγνοουμένων Ατόμων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Εκεί, προς έκπληξή του, είδε τον Rudolf Fenz, Senior, που τον ανέφεραν από την οικογένειά του ως αγνοούμενο.

Μια παλιά φωτογραφία του Rudolf Fenz, (η φωτογραφία ήταν η ακριβής ομοιότητα του ανθρώπου θανατώθηκε στην πολυσύχναστη οδό της Νέας Υόρκης).

Πηγή: Ιντερνέτ

ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΤΑΞΕΙΔΙΑ



Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ

Τι ακριβώς εννοεί η σύγχρονη επιστήμη όταν αναφέρεται στη δυνατότητα πραγματοποίησης ταξιδιών στον χρόνο και με τι είδους μαγικές χρονομηχανές θα μπορούσαν να επιτευχθούν; Τέτοιες εκκεντρικές κρουαζιέρες στον «ποταμό» του χρόνου μπορούν, όπως θα δούμε, να λάβουν χώρα προς δύο εντελώς διαφορετικές και χρονικά ασύμμετρες κατευθύνσεις: είτε προς το ήδη «συντελεσμένο» παρελθόν είτε, εναλλακτικά, προς το «ανύπαρκτο» ακόμη μέλλον. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, είναι βέβαιο ότι οι θαρραλέοι χρονοταξιδιώτες δεν θα πλήξουν καθόλου: χάρη σ' αυτή την ασυνήθιστη πνευματική περιπέτεια θα συναντήσουν τα πλέον αλλόκοτα και παράδοξα πλάσματα που έχει επινοήσει ο ανθρώπινος νους.

Στα δύο τελευταία άρθρα μας σχετικά με την έννοια του χρόνου προσπαθήσαμε να δείξουμε γιατί η ανεπαρκής σύλληψη αυτής της φευγαλέας έννοιας (υποκειμενική - αντικειμενική και φυσική - μεταφυσική, ταυτόχρονα) την καθιστά αναπόφευκτα ένα από τα πιο σκοτεινά και αινιγματικά αντικείμενα της ανθρώπινης σκέψης. Γεγονός που αποκαλύπτεται μόλις αναλογιστεί κανείς τα λογικά παράδοξα και τις φυσικές αντινομίες που ελλοχεύουν ακόμη και στην καθαρά θεωρητική διερεύνηση της δυνατότητας επίτευξης ενός ταξιδιού στο χρόνο.

Κάθε άνθρωπος μπορεί να κινείται ελεύθερα προς κάθε κατεύθυνση του χώρου. Γιατί άραγε να μην μπορεί να κάνει το ίδιο και σε κάθε κατεύθυνση του χρόνου; Γιατί δεν μπορούμε να γυρίσουμε τους δείκτες του βιολογικού μας ρολογιού λίγα λεπτά πριν από τη σύλληψή μας ή να τους ακινητοποιήσουμε όποτε και για όσο χρονικό διάστημα το επιθυμούμε, παραμένοντας, φερ' ειπείν, για πάντα νέοι;

Η δυνατότητα υλοποίησης τέτοιων παράδοξων χρονικών αναστροφών -όπως π.χ. η επιστροφή στο μέλλον ή, εναλλακτικά, η παρέμβαση και η αλλαγή συμβάντων του παρελθόντος- περιγράφονται κατά κανόνα από συγγραφείς διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας και μόνο σχετικά πρόσφατα άρχισαν να διερευνώνται επαρκώς από την επιστήμη. Η κατάσταση άλλαξε όταν «εμείς οι φυσικοί συνειδητοποιήσαμε ότι η φύση του χρόνου είναι ένα υπερβολικά σοβαρό ζήτημα για να αφεθεί αποκλειστικά στα χέρια των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας», παρατηρεί εύστοχα ο διάσημος φυσικός Κιπ Θορν (Kip Thorne, φωτ. αριστερά στη «χρονομηχανή»), ίσως ο θερμότερος προπαγανδιστής των ταξιδιών στον χρόνο.

Απόπλους για το μέλλον

Μολονότι ενδέχεται να ξενίσει ορισμένους αναγνώστες, ο πνευματικός πατέρας όλων των σύγχρονων αναζητήσεων σχετικά με τα ταξίδια στον χρόνο δεν είναι άλλος από τον Αλμπερτ Αϊνστάιν, έναν από τους μεγαλύτερους φυσικούς όλων των εποχών. Πράγματι, η θεωρία της σχετικότητας, απορρίπτοντας οριστικά και αμετάκλητα τη νευτώνεια εικασία ενός απόλυτου χώρου και χρόνου, θα προτείνει ως εναλλακτικό σκηνικό την ύπαρξη ενός ενιαίου χωροχρόνου.

Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι κάθε μέτρηση του χρόνου είναι «σχετική» και εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς και την ταχύτητα με την οποία κινείται ο χρονομέτρης. Αυτό βέβαια δεν ισοδυναμεί με τον καθαρά μετα-φυσικό ισχυρισμό ότι ο ίδιος ο χρόνος είναι σχετικός! Αν, όπως εμείς οι άνθρωποι το αντιλαμβανόμαστε, ο χρόνος «ρέει» και έχει «διάρκεια», τότε με ποιο τρόπο μπορούμε να καταμετρήσουμε αυτή τη χρονική αλληλουχία;

Η ιδέα ενός «άλλου» εξωτερικού Χρόνου που μετρά τον ρυθμό εναλλαγής των εκάστοτε στιγμών του επιμέρους-τοπικού χρόνου οδηγεί σε επ' άπειρον παλινδρομήσεις, δηλαδή σε ανυπέρβλητα λογικά αδιέξοδα. Ταυτίζοντας τον «χρόνο» με τις εκάστοτε τεχνικές καταμέτρησής του -ο χρόνος είναι μόνο ό,τι μετράνε τα ρολόγια μας- ο Αϊνστάιν παρέκαμψε το δυσεπίλυτο πρόβλημα του τι ή ποιος μετράει τη «ροή» του χρόνου ή «πότε» ξεκίνησε να κυλά.

Τώρα σε ό,τι αφορά τα ταξίδια στο απώτερο μέλλον, η θεωρία της σχετικότητας προβλέπει ότι για κάθε σώμα που επιταχύνεται με μεγάλη ταχύτητα ο χρόνος επιβραδύνεται, δηλαδή κυλά πιο αργά. Και αυτό είναι το μυστικό για να ταξιδέψει κανείς γρήγορα προς το μέλλον. Το δυστύχημα είναι ότι κάθε ταξίδι στο μέλλον είναι μονόδρομος και δεν έχει επιστροφή: όσο γρήγορα κι αν φτάσουμε σε κάποιο απώτερο μέλλον, δεν ξέρουμε πώς να γυρίσουμε πίσω, να επιστρέψουμε δηλαδή εκεί από όπου ξεκινήσαμε, για να γιορτάσουμε την επιτυχία μας! Συνεπώς, η πραγματική δυσκολία δεν είναι τα ταξίδια στο μέλλον αλλά τα ταξίδια επιστροφής στο παρελθόν.

Οπως διαπίστωσαν πολύ νωρίς, από τις εξισώσεις της γενικής θεωρίας της σχετικότητας προκύπτουν, εκτός από τη διαστολή και τη συστολή του χωροχρόνου, και κάποιες άλλες πολύ περίεργες προβλέψεις. Για παράδειγμα, όταν ο χωρόχρονος, καμπυλώνεται αρκετά, υπάρχει η δυνατότητα, τουλάχιστον θεωρητικά, να δημιουργηθούν χωροχρονικές σήραγγες που ίσως επιτρέπουν ταξίδια στον χρόνο.

Κατάπλους στο παρελθόν

Πρόκειται για τις περιβόητες «σκουληκότρυπες» (Wormholes). Αυτές οι τρύπες στον χωρόχρονο θεωρούνται από κάποιους θεωρητικούς φυσικούς οι ιδανικές χρονομηχανές επειδή «λύνουν» το πρόβλημα της υπέρβασης του φράγματος της ταχύτητας του φωτός. Γιατί, σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας, κανείς δεν μπορεί να ταξιδεύει στο Σύμπαν με ταχύτητες που προσεγγίζουν ή υπερβαίνουν αυτήν του φωτός.

Αυτές λοιπόν οι σκουληκότρυπες, που δημιουργούνται από τη στρέβλωση του χωροχρόνου, λειτουργούν ως «χρονικοί βρόχοι», δηλαδή ως κλειστές χρονοειδείς διαδρομές που συνδέουν πολύ απομακρυσμένες περιοχές του Γαλαξία μας. Μια μελλοντική χρονομηχανή θα είχε τη δυνατότητα να ανακαλύπτει ή και να δημιουργεί τέτοιες σκουληκότρυπες που θα επέτρεπαν σε χρονοταξιδιώτες όχι μόνο να ταξιδεύουν από το ένα άκρο του Γαλαξία στο άλλο, αλλά και να επιστρέφουν εγκαίρως στο σπίτι για να προλάβουν το δείπνο, σύμφωνα με ένα ειρωνικό σχόλιο του Στίβεν Χόκινγκ (S. Hawking, φωτ. κάτω δεξιά), που βρίσκεται στο εξαιρετικό βιβλίο του «Το Σύμπαν σε ένα καρυδότσουφλο» (εκδ. Κάτοπτρο).

Και επειδή η ανθρώπινη φαντασία δεν έχει όρια, έχουν κατά καιρούς προταθεί και άλλα εναλλακτικά πρότυπα χρονομηχανών, όπως αυτή που επινόησε το 1949 ο μεγάλος μαθηματικός Κουρτ Γκέντελ (Kurt Godel). Ενώ, πιο πρόσφατα, ένα είδος ταξιδιού στον χρόνο υποτίθεται ότι είναι εφικτό χάρη στις γιγάντιες κοσμικές χορδές που έχουν πολύ μεγάλο μήκος και μάζα αλλά ελάχιστη διατομή και οι οποίες, εφόσον πλησιάσουν αρκετά η μία την άλλη, ίσως μας επιτρέψουν να ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο.

Χρονοειδή παράδοξα

Εκτός όμως από τις ανυπέρβλητες φυσικές και τεχνολογικές δυσκολίες που καθιστούν ανέφικτη τη δημιουργία τέτοιων χρονομηχανών, τα ταξίδια στον χρόνο εγείρουν επίσης λογικά και ηθικά προβλήματα. Για παράδειγμα, φανταστείτε ότι μπορείτε να ταξιδέψετε πίσω στον χρόνο και να δολοφονήσετε τον παππού σας προτού αυτός γνωρίσει τη γιαγιά σας. Τότε όμως ούτε η μητέρα σας θα είχε γεννηθεί ούτε βέβαια και εσείς. Και εφόσον δεν γεννηθήκατε ποτέ, δεν θα μπορούσατε να έχετε δολοφονήσει τον παππού σας. Συνεπώς, αφού γεννηθήκατε, ο παππούς σας έχει πράγματι δολοφονηθεί από εσάς, κ.ο.κ.

Ενα άλλο διάσημο χρονικό παράδοξο είναι αυτό των «πολλαπλών αντιγράφων». Σε αυτή την περίπτωση η λειτουργία μιας χρονομηχανής έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών αντιγράφων του χρονοταξιδιώτη. Ρυθμίζοντας δέκα λεπτά πίσω στο χρόνο το ρολόι της χρονομηχανής σας θα βρεθείτε απέναντι σε ένα πιστό αντίγραφο του εαυτού σας. Αν μάλιστα το επαναλάβετε, θα δημιουργήσετε ένα τρίτο αντίγραφό σας κ.ο.κ. Γεγονός που παραβιάζει κάθε αρχή διατήρησης της ύλης και της ενέργειας.

Αναγνωρίζοντας αυτές τις φυσικές, τεχνολογικές και λογικές δυσκολίες που συνεπάγεται η κατασκευή μιας μηχανής του χρόνου και τις επιπλοκές των ταξιδιών στον χωρόχρονο, ο Χόκινγκ πρότεινε πριν από μερικά χρόνια την «υπόθεση διαφύλαξης της χρονολογικής τάξης». Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο μεγάλος Βρετανός θεωρητικός φυσικός υποστηρίζει ότι όλοι οι γνωστοί φυσικοί νόμοι συνωμοτούν ώστε να εμποδίζουν τα μακροσκοπικά αντικείμενα (όπως εμείς οι άνθρωποι) να ταξιδεύουν στον χρόνο. Το περίεργο είναι ότι ο ανθρώπινος νους, αυτή η πολύπλοκη βιολογική χρονομηχανή, παραβιάζει καταφανώς και συστηματικά κάθε χρονικό περιορισμό, της «απαγορευτικής αρχής» του Χόκινγκ μη εξαιρουμένης.

ΠΗΓΗ: Ιντερνέτ