Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Ο εσωτερικός διάλογος είναι αυτό που μας προσγειώνει. Ο κόσμος είναι τέτοιος ή τέτοιος, έτσι ή αλλιώς, μόνο επειδή μιλάμε στον εαυτό μας σχετικά με το ότι είναι τέτοιος ή τέτοιος, έτσι ή αλλιώς.

Το πέρασμα στον κόσμο των αοράτων ανοίγει, αφού μάθουμε να σταματάμε τον εσωτερικό μας διάλογο.

Η αλλαγής της ιδέας μας τον κόσμο είναι το κεντρικό σημείο του εσωτερισμού και το σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου, είναι ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε.

Για να ανασύρουμε την εικόνα κάποιου προσώπου που θέλουμε να "δούμε", πρέπει πρώτα να σταματήσουμε τον εσωτερικό μας διάλογο. Κάθε σκέψη που κρατάμε στο μυαλό μας σε κατάσταση σιωπής είναι και εντολή, γιατί δεν υπάρχουν άλλες σκέψεις για να την ανταγωνιστούν.

Ο εσωτερικός διάλογος θεωρείται επικίνδυνος γιατί ανοίγει πύλες, όπου μπορούν να διεισδύσουν κάθε είδους αρνητικές οντότητες, παρουσίες, βαμπίρ κ.λ.π.

Συνήθως, ο εσωτερικός διάλογος ξεκινά από τις αγωνίες μας, τις φοβίες μας, τα άγχη μας και όλα αυτά που μας προβληματίζουν και μας ωθούν να τα αναμοχλεύουμε συνέχεια. Με αυτό τον τρόπο προσελκύουμε χαμηλής δόνησης οντότητες οι οποίες αρχίζουν να συνομιλούν μαζί μας! Και εκεί βρίσκεται η παγίδα! Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε τις συνομιλίες αυτές σαν δικές μας σκέψεις! Και πολλές φορές μπορεί να πάρουμε αποφάσεις ή να προβούμε σε ενέργειες, οι οποίες δεν είναι δικές μας.

Επίσης, πολλές φορές στον εσωτερικό διάλογο οφείλονται και οι εμμονές (ή οι έμμονες ιδέες), οι οποίες προκύπτουν από τις φοβίες μας, τα βιώματά μας και τις ανασφάλειες μας.

Πρέπει να σκεφτόμαστε;

Και βέβαια, αλλά μόνο θετικά πράγματα και κάθε αρνητική σκέψη που έρχεται στο μυαλό μας, χρειάζεται αμέσως να την πετάμε!