Ο "ΑΝΑΠΝΕΩΝ" ΖΩΔΙΑΚΟΣ

Ο "ΑΝΑΠΝΕΩΝ" ΖΩΔΙΑΚΟΣ!

(του Θωμά Γαζή)

Ζούμε σε έναν «πολωμένο» κόσμο. Όπου και αν κοιτάξουμε γύρω μας, τα πράγματα, τα πρόσωπα, οι καταστάσεις, οι άνθρωποι, το κάθε τι ανήκει σε μία συγκεκριμένη πολικότητα, θετική (αρσενική) ή αρνητική (θηλυκή). Όποια κατάσταση και αν σκεφτούμε, είναι βέβαιο ότι κάπου υπάρχει και η διαμετρικά αντίθετη της. Όλοι οι άνθρωποι, για παράδειγμα, ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο φύλο, σε μία συγκεκριμένη πολικότητα. Είναι είτε αρσενικοί (άντρες) είτε θηλυκοί (γυναίκες). Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια δεν ξεφεύγουν από αυτό τον κανόνα, αφού και σε αυτά το ένα μέλος έχει πιο ισχυρή την αρσενική και το άλλο τη θηλυκή πολικότητα.

Αν δύο άνθρωποι δεν είναι «πολωμένοι», δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ανάμεσα τους ερωτική ενέργεια! Πουθενά στον ορατό μας κόσμο δεν υπάρχουν «άπολες» και «άφυλες» καταστάσεις. Ο μόνος τρόπος για να εκδηλωθεί μία κατάσταση στις γήινες διαστάσεις είναι εκείνος της πόλωσης. Γιατί, όμως, να είναι όλα πολωμένα;  Ίσως, επειδή η πόλωση δημιουργεί κίνηση, εξέλιξη, ζωή. Η εκάστοτε ελκτική ή απωστική δύναμη ανάμεσα στους πόλους των διαφόρων ζευγών δημιουργεί, εξελίσσει και ολοκληρώνει το φαινόμενο της ζωής!
       
Πάρτε, για παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο. Κινείται χάρη στις καύσεις που δημιουργούνται στον κινητήρα του, οι οποίες στρέφουν τον άξονα του, που με τη σειρά του στρέφει τους τροχούς. Στον κινητήρα του αυτοκινήτου γίνονται, διαρκώς, μικρές εκρήξεις (της βενζίνης) και εκτονώσεις (τα αέρια της καμένης βενζίνης - τα καυσαέρια, δηλαδή - οδηγούνται στην εξάτμιση του αυτοκινήτου, για να απομακρυνθούν και να μπορέσει να δημιουργηθεί μία καινούργια έκρηξη). Αυτές οι διαρκείς «εκρήξεις - εκτονώσεις» κινούν, τελικά, το αυτοκίνητο. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη «μηχανή» που λέγεται ανθρώπινο σώμα: ο άνθρωπος εισπνέει οξυγόνο και εκπνέει διοξείδιο του άνθρακα (καυσαέρια).

Χωρίς αυτή τη σταθερά επαναλαμβανόμενη διαδικασία εισπνοής - εκπνοής το ανθρώπινο σώμα θα έμενε από ενέργεια και ο άνθρωπος θα πέθαινε! Βλέπουμε, δηλαδή, εδώ ότι η «πόλωση» έχει να κάνει με τον ίδιο το μηχανισμό της ζωής! Η αστρολογία, σαν μία γλώσσα αρχετύπων που είναι, εκφράζει καθαρά αυτή την «πολωτική» αναγκαιότητα. Παράλληλα, όμως, αυτή η πόλωση των πραγμάτων συνεπάγεται και την ανάγκη «ζευγαρώματος», συνεργασίας των αντίθετων πόλων. Όλες αυτές οι αρχές δηλώνονται ξεκάθαρα, όπως θα δούμε, στον Ζωδιακό Κύκλο.

Γνωρίζουμε, ήδη, ότι τα δώδεκα ζώδια χωρίζονται, εναλλάξ, σε αρσενικά και σε θηλυκά. Αυτή, όμως, δεν είναι η μόνη «πόλωση» που υπάρχει μέσα στο ζωδιακό. Υπάρχουν πολλές, ακόμη. Μία από αυτές ήταν γνωστή από την αρχαιότητα. Την αναφέρει ο Πτολεμαίος, ο οποίος διαχωρίζει τα ζώδια σε «κυρίαρχα» και σε «υποτακτικά». Τα έξι πρώτα ζώδια, από τον Κριό μέχρι την Παρθένο, είναι «κυρίαρχα» (θετικής πολικότητας) ενώ τα έξι τελευταία, από το Ζυγό μέχρι τους Ιχθείς, είναι «υποτακτικά» (αρνητικής πολικότητας). Ο αρχαίος αυτός διαχωρισμός ισχύει και σήμερα, αλλά ο λόγος αυτού του διαχωρισμού μας είναι, σήμερα, πιο σαφής (όπως θα δούμε). Τα έξι πρώτα ζώδια καλούνται ζώδια «ατομικής» συνείδησης, ενώ τα έξι τελευταία «συλλογικής» συνείδησης.

Η «πόλωση», όμως, των ζωδίων δεν εξαντλείται εδώ. Με έναν ανάλογο συλλογισμό, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το ανατολικό ημικύκλιο του ζωδιακού (από τον Αιγόκερο ως τους Δίδυμους) αρσενικό και το δυτικό ημικύκλιο (από τον Καρκίνο ως τον Τοξότη) θηλυκό. Αν το σκεφτούμε καλά, θα δούμε ότι στο μεν ανατολικό ημικύκλιο βρίσκονται τα ζώδια που είναι περισσότερο αυτάρκη (αρσενικό στοιχείο), ενώ στο δυτικό ημικύκλιο βρίσκονται τα ζώδια που προσδιορίζουν τον εαυτό τους κυρίως μέσα από τη σχέση τους με τους άλλους (θηλυκό στοιχείο). Έχουμε και εδώ, δηλαδή, το διπολικό σχήμα «εισπνοής - εκπνοής», την πόλωση που αναφέραμε ότι υπάρχει με πολλούς τρόπους και μορφές - συχνά απροσδόκητες - μέσα στον  ζωδιακό. Ένα σχήμα τόσο υψηλού συμβολισμού, όπως είναι ο ζωδιακός, θα πρέπει να είναι έντονα πολωμένο, έτσι ώστε να παράγει και να παρέχει τα απαραίτητα επίπεδα ενέργειας για να μπουν σε κίνηση και να λειτουργήσουν τα ζώδια, τα μεγάλα αυτά αρχέτυπα της ζωής.

Επειδή, τώρα, ο ζωδιακός κύκλος ουσιαστικά δεν είναι κύκλος, αλλά σπείρα (δεν τελειώνει ποτέ άλλά αναπτύσσεται διαρκώς προς τα πάνω), δεν υπάρχουν σε αυτόν πρώτα και τελευταία ζώδια. Ο Κριός, για παράδειγμα, που ανοίγει το Ζωδιακό κύκλο, θεωρείται ζώδιο που δεν διαθέτει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη συνείδηση. Αν, όμως, σκεφτούμε ότι ο Κριός έπεται, στη ζωδιακή σπείρα, των Ιχθύων (του ζωδίου που θεωρείται ότι έχει μία εξαιρετικά ανεπτυγμένη συνείδηση) τότε μπορούμε να θεωρήσουμε και τον Κριό σαν ένα ζώδιο υψηλής συνείδησης!    

ΟΙ ΕΞΙ ΖΩΔΙΑΚΕΣ «ΑΝΑΣΕΣ»  

Οι Πολικότητες, τα Στοιχεία και οι Ποιότητες του Ζωδιακού κύκλου αποτελούν τις λεγόμενες ζωδιακές συγγένειες. Πέρα, όμως, από αυτές τις συγγένειες, τα ζώδια σχηματίζουν μεταξύ τους και «Ζεύγη» (έξι Ζεύγη, συγκεκριμένα). Για να εκδηλωθεί ολοκληρωμένα μία κατάσταση στη ζωή θα πρέπει να εκδηλωθεί διπολικά, πρώτα στην αρσενική και μετά στη θηλυκή του φάση. Χωρίς αυτόν τον μηχανισμό δεν υπάρχει εκδήλωση, δεν υπάρχει κίνηση. Το πιστοποιούν οι πρίζες του σπιτιού μας, οι μπαταρίες στα ηλεκτρονικά μας μηχανήματα και στο αυτοκίνητο μας, που όλες τους έχουν δύο αντίθετους πόλους. Τη συμπαντική αρχή των πολικοτήτων την υπηρετούν πιστά τα ζώδια, που ανά δύο συνθέτουν έξι μικρές ολότητες, σχηματίζοντας, διαδοχικά, έξι «ζευγάρια» (Κριός - Ταύρος, Δίδυμοι - Καρκίνος, Λέων - Παρθένος, Ζυγός - Σκορπιός, Τοξότης - Αιγόκερος, Υδροχόος - Ιχθείς). Τα ζευγάρια αυτά αποτελούν τις έξι μεγάλες «ανάσες» του ζωδιακού, τις έξι παλινδρομικές διαδικασίες ολοκλήρωσης.

Ο Κριός και ο Ταύρος σχηματίζουν το Ζεύγος της ατομικοποίησης, του Εγώ. Είναι σημαντικό για κάθε πρόσωπο και κατάσταση στο Σύμπαν να είναι ξεχωριστή, μοναδική, εξατομικευμένη, να είναι αυτάρκης, αδρανής και ασφαλής, να έχει δύναμη και παρορμητισμό, να επιβάλει τα συμφέροντα της και να κυριαρχεί στα πρόσωπα και στις καταστάσεις γύρω της. Αν οι άνθρωποι δεν είχαν ένα ισχυρό «Εγώ», θα διαλύονταν από τις πολλαπλές εξωτερικές πιέσεις που δέχονται. Τη διαδικασία της ισχυροποίησης του «Εγώ», της εξατομίκευσης και της διαφοροποίησης του την έχουν αναλάβει τα ζώδια του Κριού και του Ταύρου. Ο Κριός έχει αναλάβει την αρσενική φάση και ο Ταύρος τη θηλυκή φάση αυτής της διαδικασίας.
Τα δύο αυτά ζώδια αποτελούν ένα «πολικό Ζεύγος», μία μικρή ολότητα. Και ο μεν Κριός καταλαβαίνουμε, εύκολα, γιατί θεωρείται ζώδιο του «Εγώ», της εξατομίκευσης: είναι ένα αρσενικό ζώδιο, που κυβερνιέται από τον πολεμικό πλανήτη Άρη.

Ο Ταύρος, όμως; Πως είναι δυνατόν ένα θηλυκό ζώδιο, που κυβερνιέται από τον πλανήτη Αφροδίτη, να είναι εγωιστικό; Υπάρχει, στ’ αλήθεια, θηλυκός εγωισμός; Η αστρολογία μας λέει πως υπάρχει και ότι είναι ισοδύναμος με τον αρσενικό! Αν ο αρσενικός εγωισμός εκδηλώνεται επιθετικά και διεισδυτικά τότε ο θηλυκός εγωισμός εκδηλώνεται με αδράνεια και με μη συμμετοχή! Με το να παραμένει, δηλαδή, το άτομο αμέτοχο σε καταστάσεις ζωτικής σημασίας για τους άλλους, επειδή οι καταστάσεις αυτές αντιτίθεται στα δικά του συμφέροντα. Επομένως, εγωιστής δεν είναι μόνο όποιος συμπεριφέρεται (εμφανώς) βίαια και επιθετικά στους άλλους αλλά και όποιος αποστασιοποιείται έντεχνα από τα δρώμενα και αποφεύγει να πάρει θέση, για να μη θιγούν τα δικά του, προσωπικά  συμφέροντα!

Το θηλυκό «Εγώ» εκφράζεται με τη μη εξωτερίκευση, με την «απόσυρση». Ο Ταύρος εκπροσωπεί αυτό το «Εγώ», που εκδηλώνεται με όχι πάντοτε φανερούς τρόπους. Είναι ένα «Εγώ» που ωθεί το άτομο να κινείται «εσωτερικά»: να εκτελεί το δικό του «σχέδιο», που ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες, χωρίς να συμμετέχει στα συλλογικά τεκταινόμενα γύρω του, χωρίς να δίνει το στίγμα του! Ο Ταύρος, για παράδειγμα, δεν διακρίνεται για τις εμφανείς εγωιστικές του ενέργειες. Αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, αποφεύγει να ενοχλήσει τον διπλανό του. Δείχνει πολύ πράος εξωτερικά, ήρεμος και γαλήνιος. Ώσπου να έρθει αντιμέτωπος με μία κατάσταση που θα θέσει σε κίνδυνο τα προσωπικά του συμφέροντα (να χρειαστεί, π.χ. να δώσει χρήματα σε κάποιον, να στεγάσει κάποιους δεινοπαθούντες σε έναν χώρο του σπιτιού του κ.λ.π.).

Τότε, ένας ακατέργαστος Ταύρος θα αποφύγει να πάρει συγκεκριμένη θέση και θα επιχειρήσει να αποσυρθεί σιωπηλά, για να «ξεφύγει». Δεν θα λογομαχήσει, δεν θα υψώσει τη φωνή του, δεν θα σπρώξει κανέναν. Απλά, θα αποτραβηχτεί έντεχνα!  Αυτή η απόσυρση του, όμως, αυτή η σιωπηλή του άρνηση, είναι δείγμα ισχυρού εγωισμού, εξίσου ισχυρού με εκείνον του Κριού (ο οποίος, σε μία αντίστοιχη κατάσταση, μπορεί να άρχιζε να φωνάζει, να συμπεριφέρεται βίαια κ.λ.π.)! Να γιατί ο Ταύρος εκπροσωπεί τη θηλυκή φάση του «Εγώ».

Αφού σχηματιστεί ένα «Εγώ», θα πρέπει, μετά, να διασυνδεθεί, αλλιώς δεν έχει νόημα να βρίσκεται απομονωμένο. Θα πρέπει να δράσει στα πλαίσια μίας ευρύτερης κοινότητας. Οι Δίδυμοι και ο Καρκίνος σχηματίζουν το Ζεύγος της Διασύνδεσης με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις, το Ζεύγος της νοητικής και συναισθηματικής επικοινωνίας. Ας σκεφτούμε δύο ξένους ανθρώπους που συνταξιδεύουν δίπλα - δίπλα στο λεωφορείο. Μετά από λίγη ώρα, ίσως να αισθάνονται άβολα, αν δεν έχουν ανταλλάξει κάποιες λέξεις. Το αρσενικό κομμάτι της διασύνδεσης το εκφράζουν οι Δίδυμοι. Ένας εκπρόσωπος αυτού του ζωδίου, που θα βρεθεί σε μία τέτοια κατάσταση, θα ανοίξει - πιθανώς - πρώτος διάλογο με το διπλανό του. Είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτόν το να καταφέρει να ανταλλάξει έστω και λίγες λέξεις μαζί του. Ο Καρκίνος εκπροσωπεί το θηλυκό κομμάτι της διασύνδεσης.

Αν οι Δίδυμοι είναι το ζώδιο της λογικής και της επικοινωνίας, ο Καρκίνος είναι το ζώδιο της ψυχής, της ζεστής, συναισθηματικής διασύνδεσης με τους άλλους. Έτσι, αν τύχει να βρεθούν ένας Δίδυμος  και ένας Καρκίνος δίπλα - δίπλα στο λεωφορείο, το πιθανότερο είναι ότι τη συζήτηση θα την ξεκινήσουν οι Δίδυμοι. Ο Καρκίνος είναι αρκετά συνεσταλμένος, για να ξεκινήσει τη συζήτηση. Αν την ξεκινήσει, όμως, θα είναι μία συζήτηση ζεστή, ακόμη και αν νοητικά φαντάζει ρηχή. Οι Δίδυμοι ενδιαφέρονται, κυρίως, για τη γνωριμία και τη νοητική συναλλαγή με το διπλανό τους. Δεν επιθυμούν, ιδιαίτερα, να ανταλλάξουν συναισθηματική και ψυχική ενέργεια μαζί του. Αν, όμως, ξεκινήσουν τη συζήτηση τότε ο Καρκίνος δίπλα τους θα ανταποκριθεί και θα βάλει πιο ζεστά, συναισθηματικά στοιχεία στον διάλογο.

Ο συνεπιβάτης Καρκίνος δεν θα μείνει μόνο στον επιφανειακό διάλογο («η τάδε στάση είναι μακριά;», «μένετε εδώ κοντά;»  κ.λ.π.). Θα αδράξει την ευκαιρία για να ανταλλάξει με τον διπλανό του συναίσθημα και ψυχική ενέργεια, για να «ζεσταθεί» ψυχικά ο ίδιος αλλά και ο συνεπιβάτης του, με το μοναδικό εκείνο τρόπο που η ανθρώπινη επαφή μπορεί να ζεστάνει δύο ανθρώπους. Ακόμη και αν σε ολόκληρη τη διαδρομή δεν αλλάξουν κουβέντα και ο Καρκίνος γυρίσει και κοιτάξει ζεστά το συνεπιβάτη του, λίγο πριν σηκωθεί για να κατέβει, πάλι θα έχει επιτευχθεί ανάμεσα τους κάποιο είδος διασύνδεσης, θηλυκού χαρακτήρα.

Ο Λέων και η Παρθένος σχηματίζουν το ζευγάρι της Ολοκλήρωσης του ατόμου. Ο Λέων εκπροσωπεί τη φάση εκείνη όπου ο άνθρωπος αρχίζει να φτάνει στην απόλυτη ολοκλήρωση σαν άτομο, που αρχίζει να νιώθει σαν ένας μικρός θεός. Ο Λέων διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα, μεγάλη αυτοπεποίθηση, δεν έχει πολλές ανασφάλειες, είναι εξαιρετικά δημιουργικός και «πλάστης» πραγμάτων, προσώπων, καταστάσεων. Πραγματικά, πλησιάζει κατά κάποιον τρόπο στη «θέωση»  και γι’ αυτό έχει την τάση να βγάζει έπαρση. Είναι «γεμάτος» με τον εαυτό του και πιστεύει ότι είναι ένας μικρός θεός, ένας βασιλιάς που οι άλλοι πρέπει να θαυμάζουν και να υποκλίνονται μπροστά του. Όπου και να βρεθεί, ο Λέων θα είναι ο εαυτός του και δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να του πάρει τον αέρα, να τον μειώσει κ.λ.π. Παραμένει ο εαυτός του, όσο δύσκολες και αντίξοες και αν είναι οι συνθήκες γύρω του.

Ο Λέων αρχίζει τη διαδικασία της ολοκλήρωσης, της τελειοποίησης της «θέωσης» του ατόμου. Στη φάση αυτή, το άτομο αρχίζει και αισθάνεται σαν ένας μικρός θεός. Δεν είναι, όμως Θεός και αυτό αναλαμβάνει να του το υπενθυμίσει το αμέσως επόμενο ζώδιο, η Παρθένος. Η Παρθένος συνεχίζει (και ολοκληρώνει) τη φάση της τελειοποίησης του ατόμου, στη θηλυκή της μορφή αυτή τη φορά. Η Παρθένος εντοπίζει το πόσο πολύ απέχει το άτομο από την τελειότητα, από τη «θέωση».  Και επειδή όλοι μας, λίγο πολύ, προσπαθούμε να κρύβουμε την αλήθεια από τον εαυτό μας και να το θεωρούμε τέλειο, η Παρθένος υπάρχει για να μας υπενθυμίζει το πόσο γεμάτοι με ατέλειες και ελλείψεις είμαστε, το πόσο πολύ απέχουμε από την τελειότητα!

Αν καταφέρουμε, κάποια στιγμή, να κοιτάξουμε αντικειμενικά τον εαυτό μας στον καθρέπτη θα ανακαλύψουμε πάνω μας ένα σωρό ελαττώματα και ατέλειες: στην εμφάνιση μας, στο παρουσιαστικό μας, στο πρόσωπο μας, στα ρούχα που φοράμε. Παντού πάνω μας (αλλά και μέσα μας) υπάρχουν ατελή στοιχεία. Ο ίδιος ο χαρακτήρας μας μπορεί να περιέχει ακόμη μεγαλύτερες ελλείψεις (με τις τόσες μικρές και μεγάλες αμαρτίες στις οποίες υποπίπτουμε καθημερινά π.χ. έχουμε το δικαίωμα να θεωρούμε τον εαυτό μας μικρό θεό. Η δουλειά της Παρθένου είναι να τα εντοπίζει όλα αυτά και να μας τα «καθρεπτίζει» πάνω μας.

Είναι μία διαδικασία λιγάκι οδυνηρή για το άτομο που την υφίσταται, αλλά απαραίτητη για να μπορέσει αυτό να συνειδητοποιήσει τις ελλείψεις του και να δουλέψει με τον εαυτό του. Η δουλειά της Παρθένου, λοιπόν, είναι να κρατά μία «μεζούρα» στα χέρια της και να μετράει την απόσταση που μας χωρίζει από την τελειότητα, από το ιδεατό, το ιδανικό. Σε τελική ανάλυση, μόνο ο Θεός είναι τέλειος. Επιπλέον, η Παρθένος εκφράζει τον εαυτό μας στην πιο αγνή του, ανόθευτη (από ξένες ουσίες) και λειτουργική (με υγιές σώμα) κατάσταση του.

Το «Εγώ», αφού διασυνδεθεί και ολοκληρωθεί, μπαίνει στην αμέσως επόμενη φάση, εκείνη της Ένωσης. Ο Ζυγός εκφράζει την αρσενική φάση της ένωσης και ο Σκορπιός τη θηλυκή. Η αρσενική φάση είναι η εξωτερική, η εμφανής: ένα αγόρι και ένα κορίτσι που προχωρούν στην παραλία πιασμένοι χέρι - χέρι, ένας άντρας και μια γυναίκα που παντρεύονται και γενικά δύο άνθρωποι που βρίσκονται κοντά και εκπέμπουν μία αρμονική εικόνα (δεν λογομαχούν, δεν εκφράζουν δυσαρέσκεια κ.ο.κ.). Αυτή η αρμονική εικόνα, όμως, δεν αρκεί για να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι οι δύο συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι ενωμένοι και εσωτερικά, στην ψυχή τους. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι κρυφά ενωμένοι (π.χ. εξωσυζυγικοί δεσμοί) και που εξωτερικά δεν φανερώνουν το δέσιμο τους (κάθονται π.χ. στο τραπέζι συσκέψεων  μιας μεγάλης εταιρείας, έχοντας κάνει κρυφά, λίγο πριν, έρωτα)!

Ο Σκορπιός εκπροσωπεί αυτό το δεύτερο (και βαθύτερο) είδος ένωσης. Η φάση του Σκορπιού προϋποθέτει την απόλυτη αφοσίωση του ατόμου στο σύντροφο του. Εδώ, το άτομο αντλεί συναισθηματική και ψυχική ενέργεια κυρίως από το σύντροφο του, ελαχιστοποιώντας τους συναισθηματικούς και ψυχικούς του δεσμούς με τους άλλους ανθρώπους (γονείς, συγγενείς, φίλους κ.λ.π.). Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει στη φάση του Ζυγού, όπου το άτομο αποκολλάται από τους συγγενείς του και προσκολλάται σε παρέες και σε πρόσωπα εκτός οικογενειακού περιβάλλοντος. Κορυφώνεται, όμως, στη φάση του Σκορπιού.

Η πραγματική, απόλυτη ένωση προϋποθέτει τη διάλυση του «Εγώ» του ατόμου και τη μετάλλαξη του στο ζευγαρωτικό «Εμείς». Για να κάνεις μία αληθινή σχέση θα πρέπει, πρώτα, να είσαι ικανός να διαλύσεις το εγώ σου και να το επανασυναρμολογήσεις από την αρχή, με βάση τα καινούργια δεδομένα που θα σου «βάλει» η σχέση στην οποία μπαίνεις. Προφανώς, λοιπόν, ο Σκορπιός αντιπροσωπεύει τη βαθύτερη φάση της ένωσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ένωση που εκπροσωπεί ο Ζυγός είναι ήσσονος σημασίας. Είναι πολύ σημαντικό δύο άνθρωποι - όσο μεγάλες διαφορές και να έχουν, όσο αταίριαστοι και αν είναι - να συνυπάρχουν ήρεμα και πολιτισμένα. Ο ίδιος ο ανθρώπινος πολιτισμός βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αρσενική φάση της ένωσης, στον Ζυγό δηλαδή!

Το επόμενο στάδιο της ένωσης είναι εκείνο της Κοινωνικοποίησης. Το στάδιο αυτό το εκφράζουν ο Τοξότης και ο Αιγόκερος. Ο Τοξότης εκφράζει την αρσενική φάση της κοινωνικοποίησης. Διαδέχεται τη φάση του Σκορπιού (της απόλυτης ένωσης), την οποία προσπαθεί να εξελίξει. Λέει στο άτομο: μην πολυκλείνεσαι στη στενή σου σχέση! Πάρε το σύντροφο σου και βγείτε για να ξεσκάσετε, για να ανταλλάξετε ενέργειες με τους άλλους ανθρώπους. Ο Τοξότης φέρνει μία καινούργια, ακόμη πιο προχωρημένη, συνείδηση σε σχέση με εκείνη του Σκορπιού. Τη συνείδηση ότι αν εγκλωβιστείς πολύ στην προσωπική σου ζωή θα αποκοπείς από τις σημαντικές ζωτικές ενέργειες που μπορεί να σου προσφέρει η κοινωνία, ενέργειες που θα σε αναβαπτίσουν σαν άτομο αλλά και σαν ζευγάρι.

Αυτό που ξεκινάει αρσενικά ο Τοξότης, το συνεχίζει και το ολοκληρώνει θηλυκά ο Αιγόκερος. Ο Αιγόκερος συμφωνεί, μεν, ότι είναι σημαντικό να κοινωνικοποιούνται οι άνθρωποι αλλά θεωρεί ότι είναι πολύ πιο σημαντικό να εργάζονται μαζί, να παράγουν κάποιο έργο για την κοινωνία. Να μην κοινωνικοποιούνται, δηλαδή, «ανάλαφρα» αλλά για συγκεκριμένους, ωφελιμιστικούς σκοπούς! Για τον Αιγόκερο, ο κάθε  άνθρωπος θεωρείται σαν ένα χρήσιμο γρανάζι του μηχανισμού που λέγεται κοινωνία, ένα γρανάζι που για να ολοκληρώσει την αποστολή του θα πρέπει να εργαστεί σκληρά, για να δώσει όσα περισσότερα μπορεί - μέσα από τη δουλειά του - στην κοινωνία. Για τον Αιγόκερο, λοιπόν, είναι σημαντικό να κοινωνικοποιούμαστε σε επαγγελματικό επίπεδο και να παράγουμε ένα απτό έργο, που να βελτιώνει την προσωπική μας ζωή και την κοινότητα στην οποία ζούμε.  

Ο Υδροχόος και οι Ιχθείς αποτελούν το Ζεύγος της Συμπαντοποίησης. Ο Υδροχόος, η αρσενική φάση αυτού του ζεύγους, «παίρνει» τη συνείδηση του Αιγόκερου και την προχωράει ακόμη περισσότερο. Θεωρεί, μεν, ότι είναι σημαντικό να βρει το άτομο τη θέση του μέσα στην κοινωνία, το κατάλληλο επάγγελμα που θα το καταξιώσει, που θα του φέρει χρήμα, αναγνώριση κ.λ.π. Ρωτάει, όμως: είναι αρκετά όλα αυτά; Μήπως πρέπει να ψάξουμε βαθύτερα το νόημα της ζωής, να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, γιατί έχουμε έρθει εδώ κάτω; Ο Υδροχόος φέρνει έναν υψηλό βαθμό συνειδητοποίησης στο άτομο, τόσο υψηλό που το κάνει - σε μερικές περιπτώσεις - να αρνιέται να εκτελέσει ακόμη και το «καθήκον» του (ένας χειριστής αεροπλάνου π.χ. που σε πείσμα των  εντολών των ανωτέρων του αρνείται να βομβαρδίσει ένα χωριό με αμάχους).

Ο Υδροχόος βλέπει μακριά στο μέλλον. Αν είχε μπροστά του ένα διευθυντικό στέλεχος μιας μεγάλης βιομηχανίας θα του έλεγε: «κοίτα πόσο μολύνει ή βιομηχανία σου το περιβάλλον. Τι να τα κάνεις τα λεφτά, τις τιμές και τα αξιώματα αφού αύριο ίσως να μην έχεις ούτε εσύ την απαραίτητη υγεία για να τα απολαύσεις, αφού τα παιδιά σου θα ζουν σε ένα μολυσμένο κόσμο και θα αρρωστήσουν, όσο εύπορα και αν είναι!». Ο Υδροχόος βλέπει πέρα από την καθημερινότητα και αντιμετωπίζει τη ζωή σαν ένα μεγάλο και πλατύ φαινόμενο μέσα στο Σύμπαν. Πάνω απ’ όλα, αγαπά τον άνθρωπο, δίχως να δίνει σημασία στους κοινωνικούς, φυλετικούς και άλλους διαχωρισμούς. Συναναστρέφεται όλους τους ανθρώπους, αρκεί αυτοί να είναι «συνειδητοποιημένοι».

Οι Ιχθείς, η θηλυκή φάση της συμπαντοποίησης, δεν κάνουν ούτε καν αυτόν τον τελευταίο διαχωρισμό. Για τους Ιχθείς, όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο, σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη και αν ανήκουν, όσο συνειδητοποιημένοι και αν είναι. Το ζώδιο αυτό γνωρίζει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει έρθει στη Γη για να κουβαλήσει το δικό του «σταυρό μαρτυρίου». Ο πόνος, η οδύνη, η αγωνία, είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό, ανάμεσα μας πρέπει να βασιλεύει η συλλογικότητα και η αδελφοσύνη! Το προηγούμενο ζώδιο, ο Υδροχόος, θεωρούσε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια του, αρκεί να είναι σκεπτόμενοι. Για τους Ιχθείς, όμως, δεν είναι απαραίτητη ούτε καν αυτή η προϋπόθεση. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια τους, ανεξάρτητα από το πόσο σκεπτόμενοι και «συνειδητοποιημένοι» είναι. Οι Ιχθείς, σαν το τελευταίο ζώδιο του ζωδιακού, πολύ μακριά από την ατομική και βαθιά μέσα στη συμπαντική συνείδηση, διαισθάνονται ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο. Όλοι μας είμαστε κομμάτια βγαλμένα από τη μεγάλη και αδιαφοροποίητη μήτρα του σύμπαντος, κομμάτια που κάποτε είμαστε ενωμένα και προορισμένα να ξαναενωθούν!

(Το άρθρο αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Θωμά Γαζή : «Η Αστρολογία στην Τρίτη Χιλιετία», εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος»).