ΤΟ ΨΕΜΑ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

ΤΟ ΨΕΜΑ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Γεια σας αγαπητοί μου φίλοι

Το ζήτημα αυτό με έχει απασχολήσει ανά καιρούς... Γιατί άραγε οι άνθρωποι λένε ψέματα, γιατί αποκρύπτουν την αλήθεια και γιατί δεν είναι ειλικρινείς;

Και δεν αναφέρομαι στα "κατά συνθήκη" ψεύδη, τα οποία είναι μερικές φορές απαραίτητα, αν έγκεινται στη στρατηγική μας και ουχί για άλλο λόγο.

Από την προσωπική μου εμπειρία και μελέτη έχω καταλήξει στα εξής:

Ο κυριότερος λόγος είναι ότι δεν έχουμε το θάρρος της γνώμης μας! Ο φόβος για το αποτέλεσμα μίας πληροφορίας (που μπορεί να μην αρέσει ή να μη γίνει αποδεκτή) μας οδηγεί στην εύκολη λύση, το ψέμα ή την απόκρυψη της αλήθειας. Για να έχουμε, λοιπόν, ήσυχο το κεφάλι μας, πετάμε ένα ψέμα και όλα όμορφα και ωραία. Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που το ψέμα ή η απόκρυψη της αλήθειας αποκαλύπτεται; Χμ... εκεί βρίσκουμε τα δύσκολα! Εκεί καλούμαστε να απολογηθούμε δύο φορές και για το ψέμα και για τη συμπεριφορά μας.

Και ερχόμαστε στο συμπέρασμα:

1) Λέω ψέματα ή αποκρύπτω την αλήθεια => αποκαλύπτομαι => χάνεται η εμπιστοσύνη του άλλου απέναντι στο άτομό μου, βγαίνω λάθος και κακός!

2) Λέω αλήθεια => έχω το θάρρος της γνώμης μου => χαίρω άκρας εκτίμησης από τον άλλον, ανεβαίνω στα μάτια του!

Ένας άλλος λόγος, εξίσου σημαντικός, είναι να τα έχουμε καλά με όλους! Πετάμε ένα ψέμα, εδώ και εκεί και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Όμως, αυτό δεν είναι εφικτό γιατί και πάλι η αποκάλυψη, γιατί ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, θα χαλάσει τις ισορροπίες. Τι κάνουμε στην περίπτωση αυτή;;; Και πάλι η ειλικρίνεια θα επιφέρει τις ισορροπίες, γιατί η αλήθεια περιέχει δύναμη, όσο και αν πονά!

Χρειάζεται πολλή δουλειά με τον εαυτό μας, για να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας, για να μη φοβόμαστε και για να είμαστε ειλικρινείς. Αν τα καταφέρουμε όμως; Τότε έχουμε κερδίσει κάτι ανεκτίμητο... ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ!

Το ψέμα ως τρόπος ζωής...

Πολύ ωραίο θέμα!

Η δική μου άποψη είναι πως αυτή η κατάσταση αφορά τα άτομα που ζουν σε έναν δικό τους κόσμο, που έχουν χτίσει έναν δικό τους κόσμο.

Και το κυριότερο, έχουν πιστέψει και αυτά τον κόσμο αυτόν!

Έτσι, ξεκινάει ένα παιχνίδι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας...

Νομίζω, πως τα άτομα αυτά χρειάζονται ψυχολογική ή ψυχιατρική βοήθεια, ανάλογα με την περίπτωση.

Έχει τύχει να γνωρίσω τέτοια άτομα. Στην αρχή εντυπωσιάζουν, μετά το ψέμα δεν μπορεί να κρυφτεί για πολύ και στο τέλος μένουν μόνα...

Υπάρχει, επίσης και μία άλλη κατηγορία. Είναι τα άτομα που δεν έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους, δεν έχουν το κουράγιο να αλλάξουν τη ζωή τους και δεν διαθέτουν το θάρρος της γνώμης τους. Αυτά καταφεύγουν στο ψέμα ή και αποκρύπτουν την αλήθεια για να μη χαλάσουν τη βολή τους!