ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ

ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ

Ο όρος Τηλεπάθεια ετυμολογείται από τις λέξεις τήλε (= μακράν) και πάσχω (παθαίνω). Άρα τηλεπάθεια είναι η μεταβίβαση από μακριά, πόνου, συγκίνησης, συναισθηματικής οδύνης, χαράς κ.λπ. από ένα πρόσωπο σε ένα άλλο, χωρίς να μεσολαβήσει κάποιο υλικό μέσον. Μια ειδική περίπτωση τηλεπάθειας είναι η μεταβίβαση της σκέψεως.

Τα άτομα στα οποία εκδηλώνονται τέτοιου είδους φαινόμενα ονομάζονται «Πομπός» και «Δέκτης» αντίστοιχα. Σε ορισμένα άτομα οι ικανότητες αυτές είναι πολύ ισχυρές και τα φαινόμενα είναι ολοκληρωμένα. Συνήθως όμως είναι ασθενικές (όπως συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους) και η εκδήλωση του φαινομένου είναι μία απλή ή ασαφής προαίσθηση, χωρίς να ολοκληρώνεται η εικόνα.
Οι δύο κυριότερες θεωρίες οι οποίες έχουν προταθεί για την ερμηνεία των τηλεπαθητικών φαινομένων είναι του Πνευματισμού και της Παραψυχολογίας.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Πνευματισμού, κατά την εμφάνιση του φαινομένου της τηλεπάθειας ή της μεταβίβασης της σκέψης, ανάμεσα στα δύο άτομα - Πομπό και Δέκτη - μεσολαβεί ένα αόρατο πνεύμα (μία πνευματική οντότητα). Το πνεύμα αυτό σαν «αγωγός» συνδέει τα δύο άτομα και πραγματοποιεί την μεταβίβαση της σκέψης ή του πάθους από το ένα προς το άλλο. Αυτή η διαμεσολάβηση του πνεύματος, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εκδήλωση του φαινομένου. Η ένταση και έκταση της εμφάνισης του φαινομένου, εξαρτάται από την ισχυρή ή μη διαμεσότητα του ατόμου και από την δυναμικότητα του πνεύματος που μεσολαβεί.

Αντίθετα η θεωρία της Παραψυχολογίας (ή Ψυχο-φυσιολογίας), εξηγεί τα φαινόμενα αυτά με την ύπαρξη ειδικών ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, τα οποία εκπέμπονται από τον εγκέφαλο του Πομπού και συλλαμβάνονται από τον εγκέφαλο του Δέκτη. Δεν μεσολαβεί κανένα αόρατο πνεύμα, αφού μάλιστα η Παραψυχολογία δεν αποδέχεται την ύπαρξη πνευμάτων. Η ενέργεια αυτή αποκαλείται και «ψυχοβολία».

Το φαινόμενο της τηλεπάθειας δεν έχει μελετηθεί αρκετά σε πειραματικό επίπεδο. Τα είδη της τηλεπάθειας θα μπορούσαν να ενταχθούν σε τέσσερες ομάδες.

- Τρέχουσα
- Διαισθητική
- Οραματική
- Προδιαγεγραμμένη

Στη βιβλιογραφία υπάρχουν καταγεγραμμένες πάρα πολλές περιπτώσεις ατόμων τα οποία βεβαιώνουν ότι είχαν προσωπική εμπειρία της μιας ή της άλλης κατηγορίας.

1) Τρέχουσα τηλεπάθεια ή «της στιγμής»: Όταν ένα γεγονός λαμβάνει χώρα, γίνεται ταυτόχρονα η εκπομπή του συγκεκριμένου πάθους από τον πομπό και η λήψη του από τον δέκτη. Όταν π.χ. εγχειρίζεται ο πομπός, την ίδια στιγμή ο πόνος των τραυμάτων μεταβιβάζεται στον δέκτη, χωρίς αυτός να υφίσταται κάποια επέμβαση, ή αισθάνονται μαζί το ήμισυ του πόνου ο καθένας.

2) Διαισθητική τηλεπάθεια. Αρκετά συνηθισμένη περίπτωση κατά την οποία διαισθανόμαστε ότι κάτι κακό συμβαίνει την στιγμή εκείνη, ή πρόκειται να συμβεί. Δηλαδή δεν μεταδίδεται το ίδιο το πάθος (όπως στην προηγούμενη περίπτωση), αλλά η εικόνα του ως συμβάν, η οποία γίνεται αισθητή από τον δέκτη σαν ψυχικό βάρος ή έντονη ανησυχία. Με την διαισθητική τηλεπάθεια μεταβιβάζονται συνήθως τα δυσάρεστα γεγονότα. Διότι όταν σε κάποιον συμβαίνει κάτι ευχάριστο, απολαμβάνει χαρούμενος το γεγονός, χωρίς να σκέπτεται εκείνη τη στιγμή γνωστούς ή φίλους, οπότε δεν λειτουργεί ως πομπός της εικόνας του γεγονότος. Όταν όμως του συμβαίνει κάτι κακό ή θλιβερό, τότε μόνον αναλογίζεται άλλα στενά συνδεδεμένα προς αυτόν πρόσωπα.

3) Οραματική τηλεπάθεια. Ο δέκτης οραματίζεται ό,τι βλέπει ο πομπός, λόγω αντανακλάσεως των εικόνων από το οπτικό νεύρο του πομπού προς το οπτικό νεύρο του δέκτη. Δηλαδή, δεν μεταδίδεται μόνον η διαισθητική εντύπωση, αλλά και αυτούσια η σκηνή του γεγονότος. Για παράδειγμα, ο Απολλώνιος ο Τυανέας, ευρισκόμενος στην Έφεσσο, είδε τη σκηνή της δολοφονίας του αυτοκράτορα Δομιτιανού στη Ρώμη.

4) Προδιαγεγραμμένη τηλεπάθεια. Ο δέκτης βλέπει, για σύντομο χρονικό διάστημα, εικόνες οι οποίες πρόκειται να συμβούν μελλοντικά. Μπορεί να αφορούν γνωστά του πρόσωπα, ή άλλα άγνωστα, πού μερικές φορές τα συναντά αργότερα και εάν δεν θυμάται το όραμα, απορεί πού τα έχει ιδεί. Οι εικόνες μεταδίδονται από το υποσυνείδητο του πομπού, χωρίς αυτός να αντιληφθεί το παραμικρό.

Το φαινόμενο της μεταβίβασης της σκέψεως έχει μελετηθεί αρκετά και έχουν γίνει πάρα πολλά πειράματα. Διακρίνουμε δύο κύριες κατηγορίες: Μεταβίβαση σκέψεως χωρίς πρόθεση και εσκεμμένη μεταβίβαση σκέψεως, κατά την διεξαγωγή πειραμάτων.

1) Στην πρώτη περίπτωση ο πομπός δεν έχει πρόθεση, ούτε καταβάλλει κάποια προσπάθεια για να μεταδώσει τις σκέψεις του. Εκ των υστέρων διαπιστώνει ότι τις ίδιες ακριβώς σκέψεις ή παραπλήσιες είχε και κάποιο άλλο άτομο, κυρίως του στενού του περιβάλλοντος. Πολύ συνηθισμένη περίπτωση είναι να σκεφθούμε κάποιον γνωστό μας και μετά από λίγο να τον συναντήσουμε ή να μας επισκεφθεί. Αυτό γίνεται επειδή εκείνος μας είχε στη σκέψη του, η οποία μεταβιβάστηκε στο νου μας.

2) Στη δεύτερη περίπτωση υπάγονται τα ποικίλα πειράματα μεταβίβασης σκέψεως μεταξύ μεσαζόντων, οι οποίοι βρίσκονται ή κοντά (σε διπλανά δωμάτια) ή σε πολύ μακρινές αποστάσεις μεταξύ τους. Τα πειράματα αυτά άλλοτε σημειώνουν εκπληκτική επιτυχία και άλλοτε αποτυγχάνουν παταγωδώς, ενώ οι συνθήκες διεξαγωγής είναι ακριβώς οι ίδιες. Σύμφωνα με τη θεωρία του Πνευματισμού η εξήγηση της αποτυχίας είναι ότι στην περίπτωση αυτή το μεσολαβητικό πνεύμα δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να συνεργαστεί για την μεταβίβαση των σκέψεων του πομπού προς τον δέκτη. Αντίστοιχα η Παραψυχολογία θεωρεί ότι παρενέβησαν διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες ως προς τις οργανικές φυσιολογικές λειτουργίες των ατόμων που συμμετείχαν στο πείραμα οι οποίοι παράγοντες εμπόδισαν τη μετάδοση της ψυχοβολίας.

Τα στενά συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα αναπτύσσουν μέχρις ενός βαθμού τηλεπαθητικούς δεσμούς, κυρίως όταν αισθάνονται ψυχικά συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Εφ’ όσον σκέπτονται συχνά ο ένας τον άλλον, μπορούν να γίνονται εναλλάξ πομποί ή δέκτες, ώστε ο καθένας να διαισθάνεται τις καταστάσεις του άλλου.

Ιδιαίτερα ανεπτυγμένος όμως είναι ο τηλεπαθητικός δεσμός μεταξύ των διδύμων που προέρχονται από το ίδιο γονιμοποιημένο κύτταρο. Οι δίδυμοι αυτοί είναι πάντοτε του αυτού φύλου, διότι έχουν τα ίδια ακριβώς γονίδια. Παρουσιάζουν μεγάλες ομοιότητες στις σκέψεις, ιδέες, προτιμήσεις, ευπάθεια στις ασθένειες, συγκινήσεις κ.λ.π. Εκτός αυτού όμως επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό ο ένας από τον άλλον από τα ίδια πράγματα, σαν δύο συντονισμένες συσκευές, λόγω του ισχυρού τηλεπαθητικού δεσμού των.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/

ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ:  Η  ΚΥΠ  ΤΟΥ  ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ
                 
Του Βασίλη Κουτουζή, Δημοσιογράφου - Ερευνητή

Η ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ, η έκτη  αίσθηση, είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μας. Για να μην πούμε ότι είναι η ίδια η ζωή μας.  Τηλεπάθεια είναι η λήψη και η εκπομπή ηλεκτρομα­γνητικών κυμάτων του περιβάλλοντος -μέσα στο οποίο  και το σύνολο των ανθρώπων  της κάθε περιοχής που βρισκόμαστε-, της ανθρώπινης «αύρας», που έχει ήδη φωτογραφηθεί με τη μέθοδο Κιρλιάν,  αλλά και των διαφόρων ακτινοβολιών  του σύμπαντος.  Σήμερα είναι παραδεκτό ότι  ακόμη  και όλες  οι άλλες γνωστές πέντε αισθήσεις έχουν σχέση   με τα ηλεκτρόνια.

Η ηλεκτρονική ατμόσφαιρα  ενός  ατόμου μιας ύλης(περιπυρηνικά  ηλεκτρόνια) παίζει ουσιώδη ρόλο  στη χημική συμπεριφορά του ατόμου. Η χημική αυτή συμπεριφορά εξαρτάται από τον  αριθμό των ηλεκτρονίων (αλλαγή  οσμής, γεύσης κ.λ.π.).  Όλα τα όργανα  των αισθήσεων είναι χημικοί  αναλυτές, αφού ξεχωρίζουν τις οσμές και τις γεύσεις, δηλαδή αναγνωρίζουν τον αριθμό των ηλεκτρονίων. Ιδιαίτερα θα πρέπει να τονίσουμε την ιδιότητα του κυττάρου να αντιδρά στο φως και τον ηλεκτρομαγνητισμό, θετικά όταν εκδηλώνεται σαν έλξη του πρωτοπλάσματος, κατά  την πρόσπτωση των ακτινοβολιών και αρνητικά όταν  αυτές απομακρύνονται.

Κάθε μια  τάση δίνει διαφορετικά  μηνύματα στον εγκέφαλο με τους νευρώνες του δέρματος.  Η συνηθισμένη  φωτεινή ακτινοβολία, που μας περιβάλλει καθημερινά, αποτελείται από  φωτόνια  διαφόρων μηκών  κύματος και συχνότητας.  Η ακτινοβολία  αυτή, ως γνωστόν,  δεν είναι η ίδια όλες τις ώρες της ημέρας. Το περιβάλλον μας διαχέε­ται από σωρεία ηλεκτρομα­γνητικών κυμάτων. Πολύ συ­χνά - συχνότατα ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να τα αντι­λαμβάνεται, να τα ξεχωρίζει, να τα συνειδητοποιεί. Βέβαια δεν έχουν όλα τα άτομα την ίδια «τηλεπάθεια». Αλλά κι αυ­τά τα άτομα που έχουν, δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες όλες τις ώρες.

Ο άνθρωπος είναι και αυτός μια πολύπλοκη ηλεκτρική  μηχανή. Κάθε μέλος του σώματός  μας παράγει ηλεκτρικό ρεύμα  και το εκπέμπει. Κατά τον ίδιο τρόπο εκπέμπονται και οι επιθυμίες μας και οι σκέψεις μας. Κάποια  άλλα  μέλη  του συλλαμβάνουν αυτές τις εκπομπές. Είναι δηλαδή  ένας πομπο-δέκτης. Εκτός  από αυτά  τα ηλεκτρομαγνητικά  κύματα, "συλλαμβάνει" και τα κύματα του περιβάλλοντός του. Αλλα  στο ένα περιβάλλον, άλλα στο άλλο.   Και μη μου πείτε ότι δεν σας έτυχε, το πιο απλό, να σκεφθείτε κάποιον και να τον δείτε  ξαφνικά μπροστά  σας. Η να θέλετε να πείτε κάτι, και να προλάβει να το πει  κάποιος άλλος  και να του πείτε: από το στόμα μου το πήρες.

Η  ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ  ΜΟΥΛΟΥΓΚΟΥΒΑ

Περισσότερη  πάντως τηλεπάθεια έχουν οι άνθρωποι που το χρώμα τους είναι μαύρο. Ιδίως οι άγριες φυλές. 'Οσο πιο άγρια είναι μια φυλή, όσο πιο πρωτόγονη, τόσο μεγαλύτερη  τηλεπάθεια έχει, τόσο περισσότερο δεμένη με τα κύματα του Σύ­μπαντος είναι. Στην Αυστραλία π.χ. τα μέλη  της φυλής "Μουλουγκούβα", που ζει  σε παρθένα δάση, συνεννοούνται με τηλεπάθεια και νοήματα.   Επικοινωνούν μεταξύ τους με τηλεπαθητικούς  τρόπους - δηλαδή  σκέπτονται  κάτι και το μεταδίδουν  στον άλλο  κι ο  δεύτερος  καταλαβαίνει τι θέλουν να του πουν και πάει λέγοντας.  Ελάχιστοι από   αυτούς ξέ­ρουν μερικές αγγλικές λέξεις, ενώ συνήθως οι Μουλουγκούβα συνεννοούνται   μεταξύ τους με μια περιορισμένη διάλεκτο, με  νοήματα, με  τα ίχνη των ποδιών τους στο έδαφος και με άλλους παρόμοιους τρόπους.  
 
Οταν  ένας Μουλουγκούβα  πεινάει   αγγίζει το στόμα  του, όταν διψάει  αγγίζει   με το δάχτυλό του τα  μαγουλά του. Τους  είναι δύσκολο να σχηματίσουν μια ολοκληρωμένη  σκέψη στο μυαλό τους, ενεργούν όπως τους  έρχεται, αλλά  ξέρουν  πράγματα   που έχουν γίνει πολλές δεκάδες χιλιόμετρα   μακριά από τον τόπο  που  βρίσκονται. Αυτό   το φαινόμενο της ομαδικής  τηλεπάθειας  που μοιάζει με κείνη των ζώων,   δεν  έχει εξηγηθεί μέχρι στιγμής  από την επιστήμη.  Η Τηλεπάθεια και ο υπνωτισμός  είναι γνωρίσματα   που χαρακτηρίζουν έντονα  τη φυλή τους. Είναι μυστήριο πως τέτοιες ιδιότητες  έχουν πάρει ομαδική έκταση.

Γιατί κατά τα άλλα οι Μουλουγκούβα είναι μάλλον  ηλίθιοι.    Προτιμούν να  συνεννοούνται με τις  κινήσεις των δακτύλων των χεριών τους. Και είναι  αρκετά εύγλωττοι μ αυτόν τον τρόπο. Αλλά γιατί; Πρώτον γιατί αυτό τους βολεύει  πνευματικά. Αποφεύγουν  τις δυσκολίες  του έναρθρου λόγου. Αλλά, κυρίως, γιατί με την παντομίμα  των δακτύλων τα κακά πνεύματα -όπως πιστεύουν- δε μπορούν να καταλάβουν τι λένε μεταξύ τους οι άνθρωποι και επομένως δεν μπορούν να τους βλάψουν.  Ειδικοί ανθρωπολόγοι  που μελέτησαν τη ζωή των ιθαγενών της Αυστραλίας  λένε ότι τις  ίδιες  ιδιότητες τηλεπάθειας και εξαιρετικής ευαισθησίας είχαν  και  οι άνθρωποι  της λίθινης εποχής του Ευρωπαϊκού χώρου.

Μ' αυτόν τον τρόπο κατόρθωναν να αντιμετωπίζουν   τις αντιξοότητες  και τους χίλιους εχθρούς που τους  τριγύριζαν. Όπως σήμερα οι Μουλουγκούβα.  Ιδιότητες που διατηρούν  σήμερα τα ζώα, ενώ  ο άνθρωπος  με την εξέλιξη  και τη δημιουργία άλλων τρόπων συνεννόησης,  έχασε  αυτή την ικανότητα  χρήσης  της τηλεπάθειας, ή την άφησε να ατονίσει.  Οσο, δε πιο απολίτιστη  είναι μια φυλή, τόσο μεγαλύτερη τηλεπάθεια έχει.

***   Δεν είναι τυχαίο ότι από τους λαούς οι οποίοι ζουν στις ακτές που χτυπήθηκαν από το τσουνάμι  των Χριστουγέννων  του 2004  στην Ινδονησία, - όπως έγραψε  η  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ   24/12/05 -  μία φυλή ψαράδων σε ένα νησί της Ινδίας ήταν η μόνη ομάδα που ένιωσε τον κίνδυνο έγκαιρα και έτρεξε να βρει καταφύγιο στους λόφους. Οι πιο πρωτόγονοι άνθρωποι της περιοχής, όπως και τα άγρια ζώα, ήταν αυτοί που είχαν τη σωτήρια αίσθηση του κινδύνου.

Η  ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ   ΔΕΝ   ΣΠΟΥΔΑΖΕΤΑΙ

Η τηλεπάθεια δεν σπουδάζεται, είναι φυσική, όμως, εξελίσσεται. Και δεν  αναφέρεται μόνο στα υπό των συνανθρώ­πων μας αποστελλόμενα μη­νύματα, αλλά και σε εκείνα που ξεκινούν από τα διάφορα ουράνια σώματα (ηλεκτρομα­γνητικές ροπές-ραδιοκύματα- φως) στο μήκος κύματος που αντιστοιχεί η κάθε κύμανση!  Η τηλεπάθεια είναι το μέσο επικοινωνίας του Θεού με τα πλάσματά του και σ' αυτό στη­ρίζονται τα μυστήρια της Θρη­σκείας μας. Είναι ενεργητικής μορφής ή παθητικής: ανάλογα με την επίδραση που την δημιουργεί. Δηλαδή, σε εκείνη που επι­βάλλει και σε εκείνη που υπο­βάλλει. 'Ετσι υπάρχουν οι υπερέχοντες και οι υποβαλλό­μενοι. Η τηλεπάθεια είναι η έκτη αίσθηση, η πνευματική ακοή, και είναι εντονότατη όταν κα­νείς βρίσκεται σε πεσμένη ψυ­χική κατάσταση.

Η τηλεπάθεια περιλαμβάνει:

Τη διαίσθηση: την ικανότη­τα, δηλαδή, του να αντιλη­φθούμε ένα γεγονός χωρίς να παριστάμεθα σ' αυτό και χω­ρίς να μας το έχουν περιγρά­ψει με οποιονδήποτε τρόπο άλλοι.  Οπως οι Μουλουγκούβα.

Τη διόραση, δια της οποίας «βλέπει» κανείς αντικείμενα  ή  συλλαμβάνει ιδέες,  μη «ορατά» υπό των   άλλων. Εκπο­μπή  ακτίνων και επιστροφή στο είναι μας όπου γίνεται η διαπίστωση (ένα είδος ραντάρ) που μπορεί  να συλλαμβάνει και το μέλλον.

Την τηλεκίνηση: την ικανό­τητα δηλαδή να κινούμε αντι­κείμενα, χωρίς να  έχουμε την παραμικρή υλική επαφή μ' αυ­τά. 'Η να τα λυγίζουμε μόνο με την εκπομπή ραδιοκυμάτων.

Την πρόρρηση. Την ικανό­τητα να μαντεύουμε γεγονότα που πρόκειται να  γίνουν. Κάθε γεγονός, οφείλεται στην προ­διαγεγραμμένη κίνηση των πλα­νητών. Σε αυτή οφείλονται τα προ­φητικά γεγονότα. Δηλαδή, το σώμα μας είναι ένα είδος ραντάρ, που επισκο­πεί τα πάντα στο διάστημα και συλλαμβάνει μηνύματα και βγάζει συμπεράσματα.

Με την τηλεπάθεια δεν με­ταδίδονται μόνο ιδέες, αλλά και συναισθήματα και κινήσεις. Πώς  παραδείγματος  χάρη  καταλαβαίνει  ένα μωρό  λίγων μηνών  ότι  του λέμε "ελα", κινώντας  ανάλογα  τα χέρια μας. Γιατί  να  μη νομίσει  ότι του λέμε  "κάνε"  και συ έτσι", όπως συμβαίνει με άλλες κινήσεις μας.  Συμπέρασμα: το μωρό  μαθαίνει τηλεπαθητικά, με εικόνα , λόγο συναίσθημα. Μεταδίδονται πολλά στοιχεία όπως συμβαίνει και με την τηλεόραση. Σε αυτή βασίζεται και το πεπρωμένο. Τα μηνύματα του σύμπαντος, οδηγούν το άτομο στην πορεία  του.­

Η ΚΥΠ  ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

Η διαίσθηση είναι η ΚΥΠ του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία εγκαίρως μας ειδοποιεί για κάτι, αρκεί να το λάβουμε υπ' όψη μας. Η τηλεπάθεια (δια των ρα­διοκυμάτων) δημιουργεί τη νόηση, τον έρωτα, την έλξη, την απώθηση κ.λ.π. Σ' αυτήν οφείλεται και η ραδιαίσθηοη με την οποία ορισμένα άτομα βρίσκουν που έχει νερό στη Γη. Ο άνθρωπος αντιδρά ευκο­λότερα στους ερεθισμούς των πέντε αισθήσεων, δυσκολότε­ρα  όμως, στην τηλεπάθεια διότι του δημιουργεί το «κάτι καλό» που το θέλει και το «κάτι κακό» που δεν το θέλει, αλλά του επιβάλλεται.

Φυσικά η τηλεπαθητική επι­κοινωνία επιτυγχάνεται όταν τα ραδιοκύματα δύο ατόμων είναι στην αυτή συχνότητα, που φαίνεται να εξαρτάται από τη ζωδιακή κατασκευή και  ταύτιση.  Τα ζώα που ζουν περισσότερο ενστικτωδώς, έχουν αυξημένη την έκτη αίσθηση. Και μ' αυτό το προνόμιο καταλαβαίνουν τον άνθρωπο και «ακούν» τηλεπαθητικά τις σκέψεις του και τις προθέσεις του, ενώ ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τίποτε από αυτά.  Φανατικός υποστηρικτής της γνώμης ότι τα ζώα έχουν τρομε­ρή διαίσθηση - τηλεπάθεια, ο Δρ. Χανς Μπέ­ντερ, καθηγητής στο πανεπι­στήμιο του Φράιμπουργκ υποστήριξε ότι ο κόσμος θα σωζόταν από πολλά δεινά αν άκουγε τα κατοικίδιά του.

Στο διάστημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στην πό­λη Φράιμπουργκ της Δυτικής Γερμανίας, στη λίμνη του πάρ­κου της πόλης ζούσαν αρκετές πάπιες. Ανάμεσα στις πάπιες υπήρχαν, φυσικά και μερικοί αρ­σενικοί, ένας από τους οποίους ήταν αξιοσημείωτος. Γρήγορα μάλιστα, οι κάτοικοι της πόλης έμαθαν ότι συμφέρον τους ήταν να μην αγνοούν τις κραυγές που έβγαζε από καιρό σε καιρό. Πραγματικά, ο πάπιος εκείνος έβγαζε διαπεραστικές κραυγές σε ορισμένες περιπτώσεις. Αρ­κετή ώρα μετά τις κραυγές του πάπιου, λοιπόν, άρχιζαν να ηχούν οι σειρήνες του συναγερ­μού και λίγο πιο ύστερα έρχο­νταν τα συμμαχικά αεροπλάνα, που βομβάρδιζαν την πόλη. Ο πάπιος, λοιπόν ήταν πραγ­ματικά πολύτιμος, επειδή άρχιζε να φωνάζει πολύ πριν φανούν τα αεροπλάνα, δίνοντας καιρό σε όλους να τρέξουν στα κατα­φύγια. Στις 27 Νοεμβρίου του 1944, ο πάπιος άρχισε να φωνάζει και, μολονότι οι σειρήνες δεν ειδο­ποίησαν, εκατοντάδες κάτοικοι έτρεξαν στα καταφύγια. Δέκα πέντε λεπτά αργότερα, η πόλη σείστηκε από τις συμμαχικές βόμβες.

Μετά τον πόλεμο, οι κάτοικοι  του Φράιμπουργκ έκαναν ένα άγαλμα στον πάπιο,  που κατά ειρωνεία της τύχης, είχε σκοτωθεί στο βομβαρδισμό εκείνο.  Θα μπορούσαν  να αναφερθούν πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις, και πιστεύω ότι καθένας μας θάχει και κάποια τέτοια ιστορία να  αφηγηθεί, με το σκύλο του  ή κάποιο άλλο ζώο. Τηλεπάθεια έχουν και τα φυτά. Υπάρχουν διάφορα πειστικά περιστατικά.

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η τηλεπάθεια λοιπόν είναι σχετική με τις ακτινοβολίες, που αποτελούν τον Θεό. Γιατί  ο Θεός  δεν είναι  τίποτε  άλλο  από  το σύνολο της  ύλης και της ενέργειας  στην τελική «πνευματική» του μορφή. Και γι αυτό  ο Θεός είναι ένας. Είναι εκείνος, ανθρωπόμορφος  στην τελική του μορφή,  που προκαλεί  και  ελέγχει  με τον τρόπο του  τα πά­ντα. Αυτός που ο Μωϋσής και άλλοι «άκουσαν» τη «φωνή του. Δηλαδή μπόρεσαν να εννοήσουν τα μηνύματα των ακτινοβολιών   και την εξέλιξη των γεγονότων. 'Ετσι δόθηκαν και οι δέκα εντολές στο Μωϋσή, που γράφτηκαν στους δύο λοβούς ­-πλάκες- του εγκεφάλου του.
   
Ακόμη πρέπει να παρατηρή­σουμε ότι οι μέλισσες και άλλα ζώα προσανατολίζονται με τις γήινες ακτινοβολίες, τον γήινο μαγνητισμό. Κι ακόμη ότι ο Τσόρτσιλ δεν μπορούσε να κοι­μηθεί αν δεν έβαζε το κεφάλι του, προς την κατεύθυνση της μαγνητικής βελόνας. 'Οσοι δε έχουν αϋπνίες μπορεί να αλλά­ξουν τη θέση του μαξιλαριού τους και να κοιμηθούν πιο εύκολα.  Όμως για να τα αναλύσουμε όλα αυτά, διότι κάθε λέξη θέλει ανάπτυξη, χρειάζονται πολλές σελίδες. Κι αυτό  θα γίνει σιγά - σιγά.

ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ  ΚΑΙ   ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Δεδομένης της τηλεπάθειας, δηλαδή  της ηλεκτρομαγνητικής  επικοινωνίας των ανθρώπων, είναι δυνατή  η μετάδοση  ιδεών, σκέψεων, συναισθημάτων (αγάπης, μίσους, θυμού, άγχους, νευρικότητας, θλίψης, κατάπτωσης, μελαγχολίας, κλπ) με ανάλογο επηρεασμό  του δέκτη  από τον πομπό, και με  ανάλογες επιπτώσεις στο ενδοκρινολογικό του σύστημα, και τη δημιουργία νέων συναισθημάτων  στο δέκτη.

 Συχνά αν απομακρυνθούμε  από τον πομπό, η κατάσταση αλλάζει. Π.χ. Αν αγαπάμε κάποιον και δεν βρίσκουμε ανταπόκριση  φεύγουμε  μακριά για να ξεχάσουμε. Αλλάζουμε  πνευματικό κύκλωμα. Ακόμη  μπορεί  να συμβεί απόλυτη    «μετάγγιση» συναισθημάτων, ιδεών και απόψεων  από   τον πομπό στο δέκτη, ώστε ο  δέκτης να τελέσει  ακόμα και αξιόποινες πράξεις, βρίσκοντάς τες   σωστές, όπως τις βρίσκει και ο πομπός. Παράδειγμα ο φύλακας  του γκαράζ  που  πυροβόλησε τη  φίλη του οδοντίατρο  Γιόλα Βαγενά για να πεθάνει, επειδή εκείνη το επιθυμούσε. Τη «μετάγγιση» είχε δεχτεί και το δικαστήριο.

copyright:   KOUTOUZIS.GR ΒΑΣΙΛΗΣ  Π.   ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ
Δημοσιογράφος- ερευνητής

Από το http://www.koutouzis.gr/tilepa8eia.htm

THΛΕΠΑΘΕΙΑ‏

ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ είναι η έκτη αίσθηση μας, ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μας. Τηλεπάθεια είναι η λήψη και η εκπομπή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων του περιβάλλοντος (μέσα στο οποίο και το σύνολο... των ανθρώπων της κάθε περιοχής που βρισκόμαστε), της ανθρώπινης «αύρας», που έχει ήδη φωτογραφηθεί με τη μέθοδο Κιρλιάν, αλλά και των διαφόρων ακτινοβολιών του σύμπαντος.

Σήμερα είναι παραδεκτό ότι ακόμη και όλες οι άλλες γνωστές πέντε αισθήσεις έχουν σχέση με τα ηλεκτρόνια. Η ηλεκτρονική ατμόσφαιρα ενός ατόμου μιας ύλης (περιπυρηνικά ηλεκτρόνια) παίζει ουσιώδη ρόλο στη χημική συμπεριφορά του ατόμου. Η χημική αυτή συμπεριφορά εξαρτάται από τον αριθμό των ηλεκτρονίων(αλλαγή οσμής, γεύσης κ.λ.π.) Όλα τα όργανα των αισθήσεων είναι χημικοί αναλυτές, αφού ξεχωρίζουν τις οσμές και τις γεύσεις, δηλαδή αναγνωρίζουν τον αριθμό των ηλεκτρονίων.

Ιδιαίτερα θα πρέπει να τονίσουμε την ιδιότητα του κυττάρου να αντιδρά στο φως και τον ηλεκτρομαγνητισμό, θετικά όταν εκδηλώνεται σαν έλξη του πρωτοπλάσματος, κατά την πρόσπτωση των ακτινοβολιών, και αρνητικά όταν αυτές απομακρύνονται. Κάθε μια τάση δίνει διαφορετικά μηνύματα στον εγκέφαλο με τους νευρώνες του δέρματος. Η συνηθισμένη φωτεινή ακτινοβολία, που μας περιβάλλει καθημερινά, αποτελείται από φωτόνια διαφόρων μηκών κύματος και συχνότητας. Η ακτινοβολία αυτή, ως γνωστόν, δεν είναι η ίδια όλες τις ώρες της ημέρας.

Το περιβάλλον μας διαχέεται από σωρεία ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Πολύ συχνά - συχνότατα ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να τα αντιλαμβάνεται, να τα ξεχωρίζει, να τα συνειδητοποιεί. Βέβαια δεν έχουν όλα τα άτομα την ίδια «τηλεπάθεια». Αλλά κι αυτά τα άτομα που έχουν, δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες όλες τις ώρες. Και μη μου πείτε ότι δεν σας έτυχε, το πιο απλό, να σκεφθείτε κάποιον και να τον δείτε ξαφνικά μπροστά σας. Ή να θέλετε να πείτε κάτι, και να προλάβει να το πει κάποιος άλλος και να του πείτε: από το στόμα μου το πήρες. Περισσότερη πάντως τηλεπάθεια έχουν οι άνθρωποι που το χρώμα τους είναι μαύρο. Ιδίως οι άγριες φυλές. Όσο πιο άγρια είναι μια φυλή τόσο περισσότερο δεμένη με τα κύματα του Σύμπαντος είναι.

Η τηλεπάθεια δεν σπουδάζεται, είναι φυσική που εξελίσσεται. Και δεν αναφέρεται μόνο στα υπό των συνανθρώπων μας αποστελλόμενα μηνύματα, αλλά και σε εκείνα που ξεκινούν από τα διάφορα ουράνια σώματα (ηλεκτρομαγνητικές ροπές-ραδιοκύματα - φως) στο μήκος κύματος που αντιστοιχεί η κάθε κύμανση! Η τηλεπάθεια είναι το μέσο επικοινωνίας του Θεού με τα πλάσματά του και σ' αυτό στηρίζονται τα μυστήρια της Θρησκείας μας. Είναι ενεργητικής μορφής ή παθητικής: ανάλογα με την επίδραση που την δημιουργεί. Δηλαδή, σε εκείνη που επιβάλλει και σε εκείνη που υποβάλλει. Έτσι υπάρχουν οι υπερέχοντες και οι υποβαλλόμενοι. Η τηλεπάθεια είναι η έκτη αίσθηση, η πνευματική ακοή, και είναι εντονότατη όταν κανείς βρίσκεται σε πεσμένη ψυχική κατάσταση.

Η τηλεπάθεια περιλαμβάνει:

Τη διαίσθηση: την ικανότητα, δηλαδή, του να αντιληφθούμε ένα γεγονός χωρίς να παριστάμεθα σ' αυτό και χωρίς να μας το έχουν περιγράψει με οποιονδήποτε τρόπο άλλοι. Στην Αυστραλία υπάρχουν ακόμη και σήμερα φυλές, που χωρίς να έχουν καμιά επικοινωνία, γνωρίζουν γεγονότα που έχουν συμβεί πολύ μακριά.

Τη διόραση, δια της οποίας «βλέπει» κανείς αντικείμενα ή συλλαμβάνει ιδέες, μη «ορατά» υπό των άλλων. Εκπομπή ακτινών και επιστροφή στο είναι μας όπου γίνεται η διαπίστωση (ένα είδος ραντάρ) που μπορεί να συλλαμβάνει και το μέλλον.

Την τηλεκίνηση: την ικανότητα δηλαδή να κινούμε αντικείμενα, χωρίς να έχουμε την παραμικρή υλική επαφή μ' αυτά. 'Η να τα λυγίζουμε μόνο με την εκπομπή ραδιοκυμάτων.

Την πρόρρηση. Την ικανότητα να μαντεύουμε γεγονότα που πρόκειται να γίνουν. Κάθε γεγονός, οφείλεται στην προδιαγεγραμμένη κίνηση των πλανητών. Σε αυτή οφείλονται τα προφητικά γεγονότα. Δηλαδή, το σώμα μας είναι ένα είδος ραντάρ, που επισκοπεί τα πάντα στο διάστημα και συλλαμβάνει μηνύματα και βγάζει συμπεράσματα. Με την τηλεπάθεια δεν μεταδίδονται μόνο ιδέες, αλλά και συναισθήματα και κινήσεις. Μεταδίδονται πολλά στοιχεία όπως συμβαίνει και με την τηλεόραση.

Συναγερμός του οργανισμού

Η διαίσθηση είναι ο συναγερμός του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία εγκαίρως μας ειδοποιεί για κάτι, αρκεί να το λάβουμε υπ' όψη μας. Η τηλεπάθεια (δια των ραδιοκυμάτων) δημιουργεί τη νόηση, τον έρωτα, την έλξη, την απώθηση κ.λπ. Σ' αυτήν οφείλεται και η ραδιαίσθηοη με την οποία ορισμένα άτομα βρίσκουν που έχει νερό στη Γη. Ο άνθρωπος αντιδρά ευκολότερα στους ερεθισμούς των πέντε αισθήσεων, δυσκολότερα όμως, στην τηλεπάθεια διότι του δημιουργεί το «κάτι καλό» που το θέλει και το «κάτι κακό» που δεν το θέλει, αλλά του επιβάλλεται.

Φυσικά η τηλεπαθητική επικοινωνία επιτυγχάνεται όταν τα ραδιοκύματα δύο ατόμων είναι στην αυτή συχνότητα, που φαίνεται να εξαρτάται από τη ζωδιακή κατασκευή και ταύτιση. Τα ζώα που ζουν περισσότερο ενστικτωδώς, έχουν αυξημένη την έκτη αίσθηση. Και μ' αυτό το προνόμιο καταλαβαίνουν τον άνθρωπο και «ακούν» τηλεπαθητικά τις σκέψεις του και τις προθέσεις του, ενώ ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τίποτε από αυτά. Φανατικός υποστηρικτής της γνώμης ότι τα ζώα έχουν τρομερή διαίσθηση - τηλεπάθεια, ο Δρ. Χανς Μπέντερ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ υποστήριξε ότι ο κόσμος θα σωζόταν από πολλά δεινά αν άκουγε τα κατοικίδιά του.

Στο διάστημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στην πόλη Φράιμπουργκ της Δυτικής Γερμανίας, στη λίμνη του πάρκου της πόλης ζούσαν αρκετές πάπιες. Ανάμεσα στις πάπιες υπήρχαν, φυσικά και μερικοί αρσενικοί, ένας από τους οποίους ήταν αξιοσημείωτος. Γρήγορα μάλιστα, οι κάτοικοι της πόλης έμαθαν ότι συμφέρον τους ήταν να μην αγνοούν τις κραυγές που έβγαζε από καιρό σε καιρό. Πραγματικά, η πάπια εκείνη έβγαζε διαπεραστικές κραυγές σε ορισμένες περιπτώσεις. Αρκετή ώρα μετά τις κραυγές της πάπιας, λοιπόν, άρχιζαν να ηχούν οι σειρήνες του συναγερμού και λίγο πιο ύστερα έρχονταν τα συμμαχικά αεροπλάνα, που βομβάρδιζαν την πόλη.

Η πάπια λοιπόν ήταν πραγματικά πολύτιμη, επειδή άρχιζε να φωνάζει πολύ πριν φανούν τα αεροπλάνα, δίνοντας καιρό σε όλους να τρέξουν στα καταφύγια. Στις 27 Νοεμβρίου του 1944, η πάπια άρχισε να φωνάζει και, μολονότι οι σειρήνες δεν ειδοποίησαν, εκατοντάδες κάτοικοι έτρεξαν στα καταφύγια. Δέκα πέντε λεπτά αργότερα, η πόλη σείστηκε από τις συμμαχικές βόμβες. Μετά τον πόλεμο, οι κάτοικοι του Φράιμπουργκ έκαναν ένα άγαλμα στην πάπια, που κατά ειρωνεία της τύχης, είχε σκοτωθεί στο βομβαρδισμό εκείνο. Θα μπορούσαν να αναφερθούν πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις, και πιστεύω ότι καθένας μας θα έχει και κάποια τέτοια ιστορία να αφηγηθεί, με το σκύλο του ή κάποιο άλλο ζώο. Τηλεπάθεια έχουν και τα φυτά. Υπάρχουν διάφορα πειστικά περιστατικά.

Η Φωνή του Θεού

Η τηλεπάθεια λοιπόν είναι σχετική με τις ακτινοβολίες, που αποτελούν τον Θεό. Γιατί ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο από το σύνολο της ύλης και της ενέργειας στην τελική «πνευματική» του μορφή. Και γι' αυτό ο Θεός είναι ένας. Είναι εκείνος, ανθρωπόμορφος στην τελική του μορφή, που προκαλεί και ελέγχει με τον τρόπο του τα πάντα. Αυτός που ο Μωϋσής και άλλοι «άκουσαν» τη «φωνή του. Δηλαδή μπόρεσαν να εννοήσουν τα μηνύματα των ακτινοβολιών και την εξέλιξη των γεγονότων. Έτσι δόθηκαν και οι δέκα εντολές στο Μωϋσή, που γράφτηκαν στους δύο λοβούς πλάκες του εγκεφάλου του.

Ακόμη πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι μέλισσες και άλλα ζώα προσανατολίζονται με τις γήινες ακτινοβολίες, τον γήινο μαγνητισμό. Κι ακόμη ότι ο Τσόρτσιλ δεν μπορούσε να κοιμηθεί αν δεν έβαζε το κεφάλι του, προς την κατεύθυνση της μαγνητικής βελόνας. Όσοι έχουν αϋπνίες μπορεί να αλλάξουν τη θέση του μαξιλαριού τους και να κοιμηθούν πιο εύκολα. Όμως για να τα αναλύσουμε όλα αυτά, διότι κάθε λέξη θέλει ανάπτυξη, χρειάζονται πολλές σελίδες. Κι αυτό θα γίνει σιγά - σιγά.

Τηλεπάθεια και συναισθήματα

Δεδομένης της τηλεπάθειας, δηλαδή της ηλεκτρομαγνητικής επικοινωνίας των ανθρώπων, είναι δυνατή η μετάδοση ιδεών, σκέψεων, συναισθημάτων (αγάπης, μίσους, θυμού, άγχους, νευρικότητας, θλίψης, κατάπτωσης, μελαγχολίας, κ.λπ.) με ανάλογο επηρεασμό του δέκτη από τον πομπό, και με ανάλογες επιπτώσεις στο ενδοκρινολογικό του σύστημα, και τη δημιουργία νέων συναισθημάτων στο δέκτη. Συχνά αν απομακρυνθούμε από τον πομπό, η κατάσταση αλλάζει.

Ακόμη μπορεί να συμβεί απόλυτη «μετάγγιση» συναισθημάτων, ιδεών και απόψεων από τον πομπό στο δέκτη, ώστε ο δέκτης να τελέσει ακόμα και αξιόποινες πράξεις, βρίσκοντας τες σωστές, όπως τις βρίσκει και ο δέκτης. Παράδειγμα ο φύλακας του γκαράζ που πυροβόλησε τη φίλη του οδοντίατρο Γιόλα Βαγενά για να πεθάνει, επειδή εκείνη το επιθυμούσε. Τη «μετάγγιση» είχε δεχτεί και το δικαστήριο.

ΠΗΓΗ: Ιντερνέτ