Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΟ

Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΟ!



...Από τα πολλά άλυτα μυστήρια των κόσμων, το αίνιγμα της χαμένης ηπείρου Ατλαντίδας, αποτελεί πιθανόν το μεγαλύτερο. Ο μυστηριώδης αυτός θρύλος της Ατλαντίδας προβλημάτισε και ενέπνευσε ανθρώπους κάθε επιπέδου διαμέσου των αιώνων. Και η αυθεντικότητα του θρύλου της Ατλαντίδας είναι σχεδόν το ίδιο ελκυστική όσο και η ίδια η άγνωστη ήπειρος. Κυριολεκτικά, χιλιάδες βιβλία και άρθρα έχουν γραφεί για την άγνωστη ήπειρο και ο θρύλος της έχει εμπνεύσει συγγραφείς μυθιστορημάτων, διηγηματογράφους, ποιητές, παραγωγούς κινηματογραφικών ταινιών κ.λ.π.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Έντγκαρ Κέϋση "Για την Ατλαντίδα, εκδόσεις Βουλούκου.

Λέγεται, πως πολλοί Άτλαντες έχουν ενσαρκωθεί την περίοδο αυτή στη γη, ώστε μέσα από την προσφορά τους προς την ανθρωπότητα να κλείσουν καρμικούς τους λογαριασμούς. Να διορθώσουν, δηλαδή, τα λάθη που είχαν κάνει τότε.

Από την προσωπική μου έρευνα έχω μελετήσει αρκετά ωροσκόπια τέτοιων ατόμων, με ενσαρκώσεις και στην Ατλαντίδα και θα μπορούσα να πω πως είναι πολύ ενδιαφέροντα!

Σαν ατομική μνήμη, έχω δει τον εαυτό μου, σαν άντρα, ν' ασχολείται με τη μελέτη των άστρων εκεί και τις αποστολές σκαφών. Ήμουν αντίθετος με την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί και κάποια στιγμή εγκατέλειψα την Ατλαντίδα, πηγαίνοντας στην Αίγυπτο, όπου παρέμεινα και μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Αν έχετε κάποια μνήμη σε σχέση με την Ατλαντίδα, ευχαρίστως να τη μοιραστούμε μαζί!

space heart έγραψε:

Site Admin έγραψε:

Απόσπασμα από το βιβλίο του Έντγκαρ Κέϋση "Για την Ατλαντίδα, εκδόσεις Βουλούκου.

Πρόσφατα διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα!

Εάν έχετε διαβάσει και εσείς το βιβλίο αυτό, μπορούμε να κάνουμε μία συζήτηση!

Πήρα το βιβλίο αυτό και πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον!

Γράφει, επίσης, ότι πολλοί Άτλαντες είναι ενσαρκωμένοι αυτή την περίοδο στην Γη, για να βοηθήσουν τον πλανήτη και για να ξεχρεώσουν παλιούς τους λογαριασμούς.

Εντυπωσιακό έεεεε;

Γεια σας αγαπητοί μου φίλοι

Με ενδιαφέρει η διερεύνηση του μυστηρίου της Ατλαντίδας και η προσέγγιση της πραγματικής θεώρησης των πραγμάτων. Πιστεύω, ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε έναν γόνιμο διάλογο με καινούργιες πληροφορίες! Άλλωστε, όπως ανέφερα στην αρχική μου δημοσίευση, πολλοί Άτλαντες έχουν ενσαρκωθεί αυτή την εποχή στη γη, για τη βοήθεια της ανθρωπότητας.

Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα με τις δικές μου αναμνήσεις σε σχέση με την Ατλαντίδα:

Το τοπίο τώρα είναι τελείως αλλόκοτο... Άγνωστο για τα δικά μας δεδομένα... Βρίσκομαι σε μία τεράστια αίθουσα, με επιβλητικές, μεγάλες κολώνες. Είναι διακοσμημένη με ένα υλικό που μοιάζει με μάρμαρο. Στο βάθος της υπάρχει ένα τραπέζι γεμάτο παπύρους, χάρτες και βιβλία. Στη γωνία, επάνω στον τοίχο διακρίνω, κοντά στο παράθυρο, ένα τηλεσκόπιο... Είμαι και πάλι άντρας, μεσόκοπος... Τα μαλλιά μου είναι άσπρα, μακριά, μέχρι τους ώμους. Έχω μια πλούσια γενειάδα και φοράω έναν μακρύ μανδύα, χιτώνα... κάτι τέτοιο. Νομίζω πως αυτός είναι ο χώρος μου και εκεί μελετάω τα άστρα...

Το σκηνικό αλλάζει... Στέκομαι έξω σε μια παράξενη πόλη... Είμαι ο ίδιος, με τα ίδια ρούχα... Παντού τριγύρω μου μικρά, μεγάλα ιπτάμενα σκάφη, άλλα στο έδαφος και άλλα στον αέρα. Άνθρωποι τρέχουν εδώ και εκεί με στολές. Δίνω κάποιες οδηγίες... Ένα ζευγάρι, που μου φαίνεται γνωστό, περιμένει έξω από ένα σκάφος και με ακούει με προσοχή... Νομίζω πως είμαι στην Ατλαντίδα...

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ Η Ιστορία

Μια πόλη αξεπέραστου μεγαλείου

Χιλιάδες χρόνια μετά την υποτιθέμενη καταβύθισή της στα κρύα και σκοτεινά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, η νησιωτική ήπειρος της Ατλαντίδας, εξακολουθεί να επιβιώνει σαν ένα από τα πιο βασανιστικά αινίγματα της ιστορίας. Αν πράγματι ένας τέτοιος κόσμος υπήρξε, τότε η Ατλαντίδα ήταν ένας πολιτισμός που δεν γνώρισε όμοιό του πριν ή μετά. Δίκαια ταυτίζεται με τον χαμένο παράδεισο, και κάθε όραμα ομορφιάς, ακόμα και σήμερα, έχει εκεί τις υποσυνείδητες ρίζες του. Σύμφωνα με την περιγραφή που διέδωσε ο Πλάτωνας, η Ατλαντίδα ήταν μια χώρα όπου ικανοί γεωργοί καλλιεργούσαν ευωδιαστά περιβόλια και όπου αφθονούσαν τα άγρια ζώα, μεταξύ των οποίων και μεγάλος αριθμός ελεφάντων. Η πρωτεύουσα της ήταν δακτυλοειδής:



Απλωνόταν πάνω σ'ένα λόφο και περιλάμβανε τρείς ζώνες νερού και δυο ζώνες ξηράς. Πάνω από τα κανάλια περνούσε μια λεωφόρος, η οποία οδηγούσε από την εξωτερική πόλη στο ιερό του Ποσειδώνα. Στην ευρύτερη πόλη σε ομορφιά και πολυτελεία τα ξεπερνούσε μόνο το βασιλικό ανάκτορο. Χτισμένο πάνω σ'ένα μικρό λόφο στο κέντρο της πόλης, περιλάμβανε στο εσωτερικό του το ναό του Ποσειδώνα. Το συγκρότημα είχε κατασκευαστεί από τον ’τλαντα, το μεγαλύτερο γιο του θεού και πρώτο βασιλιά της Ατλαντίδας. Αλλά και οι επόμενοι ηγεμόνες δεν άφησαν το μέρος όπως το βρήκαν. Καθένας προσέθετε και κάτι στα υπάρχοντα κτίσματα, ώσπου στο τέλος τα ανάκτορα αποτέλεσαν ένα θαυμαστό τόπο διαμονής γεμάτο μεγαλείο, ομορφιά και αριστουργήματα τέχνης. Αλλά ούτε το χρυσάφι ούτε η δόξα μπόρεσαν να σώσουν τους Ατλάντειους. Η αυξανόμενη υλιστικότητά τους προκάλεσε την οργή των θεών και - όπως γράφει ο Πλάτωνας - ολόκληρος ο πολιτισμός καταδικάστηκε σ'ένα γρήγορο και θεαματικό τέλος...

Σοφία πέρα από τα θνητά

Το πνευματικό κέντρο της Ατλαντίδας ήταν ο ναός του Ποσειδώνα. Εδώ συγκεντρώνονταν οι κυβερνήτες της χώρας για να συντάξουν τους νόμους τους.



Ο ναός αποτελούσε μια εκπληκτική απόδειξη της μεγάλης ικανότητας των Ατλάντειων στην κατεργασία των μετάλλων. Περιβαλλόταν από ένα χρυσαφένιο τείχος και το εξωτερικό του κτιρίου, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ήταν καλυμμένο με ασήμι, εκτός από τα σημεία της οροφής που ήταν από χρυσό. Όσο για το εσωτερικό, το ταβάνι ήταν από ελεφαντόδοντο... στολισμένο με χρυσό, ασήμι και ορείχαλκο. Ένα τεράστιο χρυσό άγαλμα του Ποσειδώνα, που τον απεικόνιζε να οδηγεί έξι φτερωτά άλογα, κυριαρχούσε στην κεντρική αίθουσα του ναού, ενώ στις διάφορες κόγχες βρίσκονταν αγάλματα θαλάσσιων νυμφών. Ο ανώτερος βασιλιάς της Ατλαντίδας και τα εννιά αδέλφια του, πρίγκιπες εννέα άλλων επαρχιών, συγκεντρώνονταν κάθε πέντε με έξι χρόνια σ'αυτό τον επιβλητικό βωμό. Αφού θυσιάζαν έναν ταύρο σαν προσφορά στους θεούς, οι κυβερνήτες μαζεύονταν γύρω στη μισοσβησμένη πυρά και συνεδρίαζαν. Τις αποφάσεις τους τις κατέγραφαν πάνω σε έναν χρυσό πίνακα. Κυβερνώμενος με σοφία. ο λαός της Ατλαντίδας ζούσε αρμονικά. Για πολλές γενιές, γράφει ο Πλάτωνας, η καρδιά τους ήταν ειλικρινής και ευγενική και εξέφραζαν καλοσύνη μαζί με σοφία.

Μία φοβερή και αποτρόπαιη μέρα

Στο αποκορύφωμα της δόξας της, (9.200 χρόνια πριν από τη γέννηση του Πλάτωνα) η νησιωτική αυτοκρατορία της Ατλαντίδας κυριαρχούσε στο μεγαλύτερο μέρος της Μεσογείου. Τότε, πάνω απ'όλα(γράφει ο Πλάτωνας), φαίνονταν υπερβολικά όμορφοι και ευλογημένοι. Όπως, οι φιλοδοξία και δύναμη. Η απεριόριστη πολυτέλεια είχε παίξει τον φθοροποιό ρόλο της. Οι Ατλάντειοι δεν εκτιμούσαν πια το ψυχικό μεγαλείο περισσότερο από τον υλικό πλούτο. Το θείο μέρος τους έγινε αμυδρό και αδύνατο καθώς αναμιγνύοταν πολύ συχνά με μεγάλο μέρος θνητότητας.

Έτσι οι Ατλάντειοι, ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος των αποκτημάτων τους, έχασαν την αρετή τους. Και τώρα έφτιαχναν πολυάριθμο στρατό για να κατακτήσουν την Αθήνα και τα μέρη της Ανατολής που είχαν ξεσηκωθεί εναντίον τους. Όμως ο Δίας, ο αρχηγός των Θεών, εξαπέλυσε ένα δικό του χτύπημα μια τιμωρία αφάνταστα ολοκληρωτική: (Συνέβησαν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί, και μια φοβερή μέρα και νύχτα τους βρήκε, όταν... το νησί της Ατλαντίδας... το κατάπιε η θάλασσα και χάθηκε). Ο Πλάτωνας αμφέβαλλε για το αν θα βρισκόταν ποτέ κανένα ίχνος της χαμένης χώρας. Ο ωκεανός στο σημείο εκείνο, γράφει, έχει γίνει αδιαπέραστος από τη λάσπη και είναι δύσκολο να ερευνηθεί. Από τότε η Ατλαντίδα παραμένει βυθισμένη στα σκοτεινά νερά του θρύλου...



Οι βασιλείς του Φωτός, αποχώρισαν οργισμένοι... οι πράξεις των ανθρώπων έχουν γίνει μαύρες, ώστε η Γη να τρέμει από τη μεγάλη αγωνία της. Οι γαλάζιοι θρόνοι μένουν κενοί. Ποιοί από τους Καστανόχρωμους, ποιοί από τους Κόκκινους ή από τους Μαύρους μπορούν να καθίσουν στους θρόνους του Ευλογημένου, στους θρόνους της Γνώσης και της Ευσπλαχνίας;Ποιοί μπορούν να κρατήσουν το άνθος της δύναμης, το φυτό με το χρυσό μίσχο και το γαλάζιο λουλούδι;

Στη μυστική αίθουσα του ναού του Ποσειδώνα με τους εβένινους κίονες και στις χρυσοστόλιστες οροφές, στέκουν σοβαρές και αμίλητες. Γνωρίζουν καλά πως όλα έχουν τελειώσει τίποτα δεν μπορεί να σώσει τη χώρα από την καταδίκη της. Πριν από λίγες ώρες ήρθε το μήνυμα από το μεγάλο βασιλιά με το ακτινοβόλο πρόσωπο. Έστειλε τα αερόπλοια με έμπιστους ανθρώπους σε όλους τους αρχηγούς, δίνοντάς τους τις τελευταίες οδηγίες: Ετοιμαστείτε. Μαζέψτε τους ανθρώπους του Αγαθού Νόμου και διασχίστε τη χώρα όσο είναι ακόμα ξηρά. Οι Κύριοι της θύελλας πλησιάζουν. Μια νύχτα και δυο μέρες μόνο θα ζησουν σ'αυτή την υπομονετική χώρα οι Κύριοι του Σκοτεινού Προσώπου, έπειτα θα βυθιστούν μαζί της. Οι υπόγειοι Κύριοι των Πυρών ετοιμάζουν τα μαγικά όπλα τους... Χρησιμοποιήστε κι εσείς τη δική σας μαγική δύναμη. Κάθε Κιτρινοπρόσωπος ας κοιμήσει κα΄θε Μαυροπρόσωπο, ώστε ακόμα και εκείνοι να αποφύγουν τον πόνο και την οδύνη. Κάθε πιστός των ηλιακών θεών ας παραλύσει τους πιστούς των σεληνιακών θεών, εκτός από εκείνους που πρέπει να σωθούν ή να υποφέρουν. Κάθε Κιτρινοπρόσωπος ας προσφέρει το νερό της ζωής του στα αμιλούντα ζώα των Μαυροπρόσωπων για να μην ξυπνήσουν τους κυρίους τους. Η ώρα έφτασε, η μαύρη νύχτα είναι έτοιμη ...Το πεπρωμένο τους ας εκπληρωθεί. Είμαστε υπηρέτες των μεγάλων Τεσσάρων. Είθε οι βασιλείς του φωτός να επιστρέψουν!

Και το χρονικό, που αφηγείται τις τελευταίες στιγμές της Ατλαντίδας, συνεχίζει: Αυτά ήταν τα λόγια των αγγελιοφόρων, και όταν οι βασιλείς συγκεντρώθηκαν για τελευταία φορά τα νερά είχαν κιόλας κινηθεί. Αλλά οι δίκαιοι, ειδοποιημένοι εγκαίρως είχαν φτάσει σε ξερές χώρες πέρα από το σημάδι του νερού. Οδηγήθηκαν στις χώρες της Ανατολής και του Βορρά. Τα αστέρια έπεφταν βροχή στις χώρες των Μαυροπρόσωπων, αλλά αυτοί κοιμούνταν. Τα ομιλούντα ζώα, οι φυλακές τους, έμεναν σιωπηλά. Οι Υπόγειοι Κύριοι περίμεναν τις εντολές, αλλά αυτές δεν έρχονταν, γιατί οι κύριοί τους κοιμότανε. Τα νερά σηκώθηκαν και κάλυψαν τις κοιλάδες από μια άκρη της γης έως την άλλη. Τα υψίπεδα και οι αντίποδες παρέμειναν στεγνά. Εκεί κατοίκησαν με το βαθύ βλέμμα....



Όταν οι Κύριοι των Σκοτεινοπρόσωπων ξύπνησαν και αναζήτησαν τα ιπτάμενα οχήματά τους, είδαν ότι έλειπαν. Μερικοί από τους ισχυρότερους μάγους του Σκοτεινοπρόσωπου, που ξύπνησαν νωρίτερα από τους άλλους, καταδίωξαν εκείνους που είχαν πάρει τα αερόπλοια τους. Σαν το δράκοντα που αναδιπλώνει αργά το σώμα του, έτσι και οι γιοί των ανθρώπων, οδηγούμενοι από τους Γιούς της Σοφίας άνοιξαν τις πτυχές τους σαν ένα ρυάκι γλυκού νερού... Πολλοί άτολμοι ανάμεσά τους χάθηκαν αλλά οι περισσότεροι σώθηκαν. Όμως οι διώκτες ήταν πάνω από το νερό, τους κυνήγησαν για τρία σεληνιακά τέρμινα, μέχρις ότου τελικά τους έφτασε τα ανερχόμενο νερό και χάθηκαν όλοι, γιατί το έδαφος υποχωρούσε κα΄τω από τα πόδια τους και η γη αγκάλιασε εκείνους που την είχαν βεβηλώσει...

Έτσι περιγράφει το αρχαίο χρονικό το τέλος της μεγάλης ηπείρου της Ατλαντίδας. Σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες η ήπειρος αυτή εκτεινόταν κάποτε πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, στη θέση που τώρα βρίσκεται ο Ατλαντικός ωκεανός. Απ'όλους τους μυστηριώδεις τόπους της γής, η Ατλαντίδα είναι εκείνη που γοητεύει περισσότερο και εξάπτει τη φαντασία των ανθρώπων, γιατί ο θρύλος της είναι συνδεμένος με την ανάμνηση μιας Εδέμ, ενός παραδείσου πνευματικού και υλικού που τώρα αναπαύεται στα σκουροπράσινα βάθη του ωκεανού...

Εκτός από τα αρχαία σχόλια που ήδη αναφέραμε και που η πηγή τους, όπως μας λέει η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, είναι τα αρχεία των μυημένων εκείνης της φυλής τα οποία σώζονται σε μυστικές κρύπτες, υπάρχουν και αρκετές άλλες αναφορές και διηγήσεις για την Ατλαντίδα που προέρχονται από πηγές πολύ πιο αποδεκτές από το μέσο αναγνώστη και τον σκεπτικιστή. Η πρώτη γνωστή αναφορά για την Ατλαντίδα και τον πολιτισμό της μας δίνεται από τον Πλάτωνα, ο οποίος έζησε από το 428 έως το 348 π.Χ. Οι διάλογοι στους οποίους κάνει αναφορές για την Ατλαντίδα είναι ο Τίμαιος και κυρίως ο Κριτίας. Η ιστορία της χαμένης ηπείρου εξιστορείται από τον Κριτία, όπως την είχε ακούσει από συγγενείς του μεγάλου πολιτικού και νομοθέτη Σόλωνα, όταν ο τελευταίος είχε επισκεφτεί την Αίγυπτο.



Σύμφωνα, λοιπόν, με τους ιερείς της Αιγύπτου που αφηγήθηκαν την ιστορία στον Σόλωνα, κάποτε οι πρόγονοι των Αθηναίων είχαν νικήσει ένα έθνος άγριο και δυνατό, που ερχόταν πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή, από μια νήσο μεγαλύτερη από τη Βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία μαζί, δηλαδή από μια ήπειρο που περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του γνωστού τότε κόσμου. Στην ήπειρο αυτή είχε εμφανιστεί μια μεγάλη και εκπληκτική δύναμη, η Ατλαντίδα, οι βασιλείς της οποίας άπλωσαν την επιρροή τους στη Μεσόγειο μέχρι την κεντρική Ιταλία και την Αίγυπτο. Οι Ατλάντειοι ήταν φιλόδοξοι και επιδίωκαν την κυριαρχία του κόσμου. Αλλά οι γενναίοι προπάτορες των Αθηναίων κατάφεραν να νικήσουν το στρατό των Ατλάντειων στη διάρκεια μιας μεγάλης μάχης και να αναχαιτίσουν την ορμή τους, ελευθερώνοντας όσους βρίσκονταν ανατολικά των Στηλών του Ηρακλέους. Λίγο καιρό αργότερα συνέβησαν βίαιοι σεισμοί και καταλυσμοί που κατέστρεψαν τους πρώτους Αθηναίους και βύθισαν ολόκληρη την ήπειρο της Ατλαντίδας κάτω από τα νερά της θάλασσας εξαφανίζοντάς την ολοκληρωτικά μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα.

Οι Αγύπτιοι ιερείς πληροφόρησαν επίσης τον Σόλωνα πως τέτοιες καταστροφές ήταν αρκετά συνηθισμένες και πως αντίθετα με τους Έλληνες, που είχαν χάσει τα αρχεία της προϊστορίας τους, η Αίγυπτος προστατέυθηκε από τέτοιες καταστροφές χάρις στις πλημμύρες του Νείλου, και έτσι μπόρεσε να διατηρήσει τα αρχεία και τη γνώση των αρχαίων πολιτισμών.


Σόλωνας

Η χρυσή πολιτεία

Σύμφωνα με τη διήγηση του Σόλωνα η καταγωγή της Ατλαντίδας ήταν πολύ αρχαία, και αναγόταν στην εποχή που οι θεοί μοίρασαν τη γη μεταξύ τους. Ο θεός Ποσειδώνας διάλεξε μια όμορφη και πλούσια ήπειρο με πολλά νησιά. Εκεί, με τη σύζυγό του Κλειτώ, γέννησε πέντε ζευγάρια διδύμων. Το πρώτο παιδί ήταν ο Άτλας απο τον οποίο πήραν το όνομά τους η ήπειρος και ο ωκεανός που την περιέλαβε.
Ο Ποσειδώνας χώρισε την Ατλαντίδα σε δέκα τμήματα. Στον ’τλαντα έδωσε το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος, ορίζοντάς τον κυβερνήτη των αδελφών του, οι οποίοι εξουσίαζαν τα υπόλοιπα τμήματα. Η Ατλαντίδα ήταν μια χώρα με μεγάλες πεδιάδες και με άφθονη χλωρίδα και πανίδα. Το υπέδαφος ήταν γεμάτο με χρυσάφι, ασήμι και άλλα μέταλλα, μεταξύ των οποίων και ένας μυστυριώδης ορείχαλκος, για τον οποίο ο Πλάτωνας γράφει ότι άστρφτε σαν φλόγα.

Στο νότιο άκρο της ηπείρου οι βασιλείς έκτισαν μια μεγαλοπρεπή πόλη αντάξια της δύναμης και του πλούτου της χώρας, την οποία και καλώπιζαν συνεχώς, προσπαθώντας ο καθένας να ξεπεράσει τον προηγούμενο. Η πόλη ονομάστηκε Ατλαντίδα και περιβαλλόταν από ομόκεντρους δακτύλιους ξηράς και νερού.



Στο κέντρο, πάνω στον ψηλό λόφο όπου ο Ποσειδώνας με την Κλειτώ είχαν γεννησει τον ’τλαντα και τους δίδυμους αδελφούς του, οι Ατλάντειοι ανέγειραν έναν τεράστιο ναό προς τιμήν του θεού. Μέσα στο ναό υπήρχε το άγαλμα του θεού που τον παρίστανε να οδηγεί ένα χρυσό άρμα μέσα στη θάλασσα συντροφιά με δελφίνια. Στην πόλη υπήρχαν πηγές με ζεστό και κρύο νερό, μερικές για τη χρήση του βασιλιά και άλλες για τους πολίτες, καθώς και για τα μεταφορικά ζώα. Οι εξωτερικοί δακτύλιοι της πόλης περιλάμβαναν ιπποδρόμια και κατοικίες πολιτών. Τα εσωτερικά λιμάνια ήταν γεμάτα πολεμικά σκάφη. Για αρκετές γενιές οι δέκα βασιλείς κυβέρνησαν τις χώρες τους υπακούοντας πάντα στους απαράβατους νόμους που είχαν τεθεί από τον Ποσειδώνα, αιώνες πριν. Κατά διαστήματα πέντε και έξι ετών οι μονάρχες συναντούνταν και εκτελούσαν μια μεγαλοπρεπή και περίπλοκη τελετουργία, στη διάρκεια της οποίας θυσιαζόταν ένας άγριος ταύρος με το αίμα του οποίου βάφονταν οι ιερές μπρούτζινες στήλες του ναού. Έπειτα οι βασιλείς ντυμένοι με επίσημα ενδύματα συζητόυσαν για τα διάφορα προβλήματα που είχαν τυχόν παρουσιαστεί και κατέγραφαν τα συμπεραματά τους σε χρυσούς πίνακες.



Η Ατλαντίδα προικισμένη με πλούτο, δύναμη και εσωτερική αρμονία δεν άργησε να απλώσει την επιρροή της προς τα έξω. Ταυτόχρονα όμως, ο θείος και ενάρετος χαρακτήρας των κατοίκων της άρχισε να χάνεται με το πέρασμα των αιώνων. Η ανθρώπινη φύση υπερίσχυσε, όπως αναφέρει ο Πλάτωνας, και οι Ατλάντειοι άρχισαν να εμφανίζουν κατώτερα χαρακτηριστικά. Η φιλοδοξία, η απληστία, και η κακία, αυξήθηκαν τόσο μεταξύ των πολιτών όσο και μεταξύ των κυβερνητών τους. Βλέποντας ότι μια άξια φυλή είχε πια ξεπέσει, ο Δίας κάλεσε τους θεούς για να αποφασίσουν ποιά τιμωρία θα επέβαλαν στους Ατλάντειους.

Και στο σημείο αυτό σταματάει ξαφνικά η αφήγηση του Πλάτωνα. Για άγνωστους σε μας λόγους ο Έλληνας σοφός δεν θέλησε να δώσει λεπτομέρειες ούτε του πολέμου με τους Αθηναίους, ούτε και των σεισμών και καταποντισμών που βύθισαν την ευλογημένη χώρα στο βυθό του ωκεανού. Ώστόσο η αφήγηση του Πλάτωνα περιέχει τόσες πολλές λεπτομέρειες ως προς την αρχιτεκτονική, τις μηχανικές κατασκευές, τις τελετουργίες και τον πολιτισμό των Ατλάντειων, ώστε είναι δύσκολο να θεωρήσει κανείς ότι σκοπός του δεν ήταν να εμφανιστεί ακριβής σαν γεωγράφος, εθνολόγος ή ιστορικός, αλλά μάλλον να διδάξει κάποιες ηθικές αρχές με τη βοήθεια του παραδείγματος από το παρελθόν.

Οι απόγονοι των Ατλάντειων

Η ήπειρος αυτή, την οποία οι Μπρασό και ντε Πλονζόν την τοποθετούν στον Κόλπο του Μεξικού και στη δυτική Καραϊβική, παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με την Ατλαντίδα. Όπως και η χαμένη ήπειρος του Πλάτωνα, έτσι κι αυτή αποτελείται από δέκα χωριστά βασίλεια και είχε καταστραφεί, σύμφωνα με τα αρχεία των Μάγια, πριν από 8.000 χρόνια περίπου.



Τα στοιχεία αυτά συμφωνούν με τα όσα συνανταμε αργότερα σε έργα διαφόρων αποκρυφιστών και θεοσοφιστών σχετικά με την Ατλαντίδα. Για παράδειγμα, στα έργα της Ε. Π. Μπλαβάτσκυ αναφέρονται αρκετά πράγματα για τον πολιτισμό της Ατλαντίδας και τις φυλές της, μεταξύ των οποίων και το γεγονός ότι οι Ατλάντειοι που σώθηκαν από την καταστροφή διέφυγαν σε διάφορα μέρη του κόσμου και εκεί ίδρυσαν νέους πολιτισμούς. Η φυλή των Ατλάντειων ήταν χωρισμένη σε υποφιλές. Από αυτές η έβδομη υποφιλή κατέφυγε στα υψίπεδα της Ασίας όταν έφτασε το τέλος της Ατλαντίδας και από εκεί κατέβηκε στην ήπειρο και τα νησιά της Ευρώπης, όταν άρχισαν να αναδύονται από τη θάλασσα εγκαθιστώντας εκεί αποικίες. Αυτοί ήταν που διέδωσαν τον πολιτισμό στους αρχαίους Έλληνες και τους Αιγύπτιους και απ'αυτούς προήλθαν οι Φοίνικες και οι βόρειες φυλές.

Στο απώτατο παρελθόν, ο πολιτισμός της Ατλαντίδας ήταν πολύ ανώτερος από κάθε άλλον πολιτισμό που υπήρξε πριν ή μετά από αυτή. Ακόμα και οι εκφυλισμένοι απόγονοι των Ατλάντειων, το έθνος της Ατλαντίδας του Πλάτωνα, ήταν εκείνοι που έχτισαν τις πρώτες πυραμίδες στην Αίγυπτο και σίγουρα πολύ πριν από την έλευση των "Ανατολικών Αιθιόπων", όπως ονομάζει τους Αιγύπτιους ο Ηρόδοτος. Οι πρώτοι Αιγύπτιοι χωρίζονται από τους τελευταίους Ατλάντειους με αμέτρητες εποχές. Οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι κατάγονται από μια ξένη φυλή και εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο πριν από 400.000 χρόνια, αλλά οι μύστες τους, διατήρησαν όλα τα αρχεία.

ΠΗΓΗ: http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/

Ατλαντίδα



Φανταστική αναπαράσταση της Ατλαντίδας από το Mundus Subterraneus του Athanasius Kircher, Αμστερνταμ 1665.

Η Ατλαντίδα (Αρχ. Ελλ: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι ένα μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τιμαίος» και «Κριτίας».

Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πριν από τις Ηράκλειων Στηλών», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σολωνα (δηλαδή κατά το 9.560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στον πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».

Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να εξηγήσει τις πολιτικές του θεωρίες. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του εμπνεύστηκε από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονά του γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ και την αποτυχημένη εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ.

Η πιθανή ύπαρξη μιας αληθινής Ατλαντίδας ήταν θέμα που συζητήθηκε ενεργά κατά την κλασσική αρχαιότητα, αλλά συνήθως το απέρριπταν και το διακωμωδούσαν. Η ιστορία έμεινε βασικά άγνωστη κατά τον Μεσαίωνα και ξανά ανακαλύφτηκε στις αρχές των σύγχρονων χρόνων. Η περιγραφή του Πλάτωνα ενέπνευσε τις ουτοπιστικές δουλειές πολλών Αναγεννησιακών συγγραφέων, όπως τη «Νέα Ατλαντίδα» του Φράνσις Μπέικον. Ακόμα και σήμερα, η Ατλαντίδα εμπνέει τη μοντέρνα λογοτεχνία, από επιστημονική φαντασία ως κωμικά βιβλία ως και ταινίες, το όνομά της είναι τώρα συνώνυμο με όλους τους αρχαίους αλλά εξελιγμένους (και χαμένους) πολιτισμούς.

Πλάτωνας

Οι διάλογοι Τιμαίος και Κριτίας, που γράφτηκαν το 360 π.Χ. είναι οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ατλαντίδα. Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον Κριτία, εντούτοις ο μελετητής Benjamin Jowett, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει οτι ο Πλάτωνας αρχικά σκόπευε να γράψει και ένα τρίτο διάλογο με τον Τίτλο «Ερμοκράτης». Ο John V. Luce υποθέτει οτι ο Πλάτωνας – αφού περιέγραψε την αρχή του κόσμου και της ανθρωπότητας στον Τιμαίο, καθώς επίσης και την αλληγορική τέλεια κοινωνία της αρχαίας Αθήνας και της επιτυχούς υπεράσπισης της ενάντια της εχθρικής Ατλαντίδας στον Κριτία - θα έκανε κύριο θέμα του Ερμοκράτη τη στρατηγική του Ελληνιστικού πολιτισμού κατά τη σύγκρουσή του με του βάρβαρους. Ο Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα στον Τιμαίο:

Πολλές μεγάλες και θαυμάσιες πράξεις καταγράφονται στις ιστορίες μας για το κράτος σας. Αλλά μια από αυτές ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες στο μεγαλείο και την ανδρεία. Οι ιστορίες μιλούν για μια τρανή δύναμη που απρόκλητη εκστράτευε έναντι Ευρώπης και Ασίας, και στην οποία η πόλη σας κατάφερε να θέσει τέλος. Αυτή η δύναμη ξεπρόβαλε από τον «Πέλαγος του Άτλαντα» («Ατλαντικό»), και τότε ο πέλαγος αυτός ήταν πλεύσιμος, και είχε ένα νησί που βρισκόταν μπροστά από τα στενά που εσείς αποκαλείτε Ηράκλειες Στήλες. Το νησί ταυτοχρονα ήταν από Λιβύη και μεγαλύτερο από την Ασία, και ήταν ο δρόμος προς άλλα νησιά, που αν από αυτά περνούσες μπορούσες να φτάσεις στην απέναντι ήπειρο που περιέβαλε τον αληθινό ωκεανό – γιατί η θάλασσα εντός των Ηράκλειων Στηλών είναι μόνο ένα λιμάνι με στενό λαιμό και η άλλη είναι αληθινή θάλασσα της οποίας η περιβάλλουσα γη μπορεί όντως να αποκαλεστεί άπειρη. Τώρα, σε αυτή τη νήσο της Ατλαντίδας ήταν μια μεγάλη και απίστευτη αυτοκρατορία...

Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τιμαίος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας. Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα. Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης.

Ο Τιμαίος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει να την αφηγηθεί όπως καταγράφηκε στον διάλογο Κριτίας. Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία. Ο Κριτίας υποστηρίζει οτι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαϊς της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους. Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.

Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη γή ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού. Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3,000 στάδια (600χμ) και 2,000 στάδια (400χμ) στην άλλη»

Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε Ατλαντικός σε τιμή του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης.

Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.

Κατά τον Κριτία, 9,000 πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στήλων (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΤΙΜΑΙΟΣ

Οι αρχαίοι Αθηναίοι νικούν τους εισβολείς από την Ατλαντίδα

Στο έργο αυτό αναπτύσσονται οι κοσμολογικές απόψεις του Πλάτωνα και περιγράφεται η δημιουργία του σύμπαντος. Στην αρχή του διαλόγου ο Σωκράτης συνόψισε τις απόψεις του περί ιδανικής πολιτείας και εξέφρασε την επιθυμία του να αναπτυχθούν από τους συνομιλητές του, τον Τίμαιο, τον Κριτία και τον Ερμοκράτη, τα προσδοκώμενα κατορθώματά της στον πόλεμο. Πρώτος πήρε τον λόγο ο Κριτίας, που άρχισε να διηγείται όσα είχε ακούσει από τον παππού του σχετικά με την επιτυχημένη απόκρουση της εισβολής των κατοίκων της Ατλαντίδας από τους αρχαίους Αθηναίους, ιστορία που μετέφερε στην Αθήνα ο Σόλωνας μετά την επιστροφή του από την Αίγυπτο.

Τα επιτεύγματα της πόλης σας ήταν πολλά και μεγάλα• είναι γραμμένα εδώ κι εμείς συνεχίζουμε να τα θαυμάζουμε. Υπάρχει όμως ένα που τα ξεπερνά όλα σε μεγαλείο και αρετή. Τα αρχεία μας αναφέρουν ότι η πόλη σας αναχαίτισε κάποτε μια μεγάλη δύναμη που είχε επιτεθεί με αλαζονεία εναντίον όλης της Ευρώπης και της Ασίας ξεκινώντας απ' έξω, από τον Ατλαντικό ωκεανό. Οι άνθρωποι μπορούσαν να ταξιδεύουν εκείνη την εποχή στον ωκεανό, γιατί αμέσως μετά το στόμιό του ―που, όπως μαθαίνω, εσείς το ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες― υπήρχε ένα νησί μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη μαζί. Οι ταξιδιώτες της εποχής περνούσαν από αυτό στα άλλα νησιά και από εκεί σε όλη την απέναντι ήπειρο που περιβάλλει αυτήν την πραγματικά αχανή θάλασσα.

Όλα τα μέρη που βρίσκονται μέσα από το στόμιο που λέγαμε φαίνονται σαν λιμάνι με στενή είσοδο• το πέλαγος όμως που εκτείνεται έξω από το στόμιο είναι πραγματικό πέλαγος• και η στεριά που το περικλείει θα έλεγε κανείς ότι αξίζει να ονομαστεί "ήπειρος", στην κυριολεξία του όρου. Σ' αυτό το νησί, την Ατλαντίδα, δημιουργήθηκε κάτω από βασιλική εξουσία μια μεγάλη και θαυμαστή δύναμη που κυριάρχησε σε όλο το νησί καθώς και σε πολλά άλλα νησιά και μέρη της απέναντι ηπείρου. Επιπλέον, προς την πλευρά μας, επικράτησε στη Λιβύη ως την Αίγυπτο και στην Ευρώπη ως την Τυρρηνία. Αυτή λοιπόν η μεγάλη δύναμη συγκέντρωσε κάποτε όλα της τα στρατεύματα και επιχείρησε, με μία μόνο επίθεση, να υποδουλώσει την πόλη σας και τη δική μας και όλες όσες βρίσκονται μέσα από τις Στήλες.

Τότε ακριβώς, Σόλων, αποκαλύφθηκε σε όλη την ανθρωπότητα η αρετή και η δύναμη της πόλης σας, γιατί στάθηκε πρώτη στο φρόνημα και στην τεχνική του πολέμου. Επικεφαλής των Ελλήνων, και στη συνέχεια αναγκασμένη να πολεμήσει μόνη όταν οι άλλοι την εγκατέλειψαν, έφθασε στον έσχατο κίνδυνο αλλά τελικά απέκρουσε τους εισβολείς και θριάμβευσε. Δεν άφησε έτσι να γνωρίσουν τη σκλαβιά αυτοί που δεν είχαν υποδουλωθεί ποτέ και απελευθέρωσε με μεγαλοψυχία όλους εμάς τους άλλους που κατοικούσαμε μέσα από τις Ηράκλειες Στήλες. Πολύ αργότερα όμως ήρθαν τρομεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και, μέσα σε μία μέρα και μία νύχτα φρίκης, όλο το γένος των πολεμιστών σας χάθηκε μέσα στη γη, και το νησί της Ατλαντίδας βυθίστηκε στη θάλασσα και αφανίστηκε. Ο ωκεανός σ' εκείνα τα μέρη έγινε απροσπέλαστος και ανεξερεύνητος από την πολύ βαθιά λάσπη που άφησε πίσω της η Ατλαντίδα καθώς καταποντιζόταν».

Άκουσες λοιπόν, Σωκράτη, μια περίληψη όσων μου είχε διηγηθεί ο γέροντας Κριτίας, μεταφέροντας τα λόγια του Σόλωνα. Όταν μιλούσες χθες για την ιδανική πολιτεία και τους άνδρες της, σκεφτόμουν αυτήν την ιστορία και είχα μείνει έκπληκτος βλέποντας πως, από μια θεόπεμπτη τύχη, στα περισσότερα σημεία συμφωνούσες απόλυτα με τα όσα είχε πει ο Σόλων. Δεν είπα τίποτε εκείνη τη στιγμή• ύστερα από τόσον καιρό, δεν θυμόμουν όλες τις λεπτομέρειες. Σκέφτηκα ότι πρώτα έπρεπε να τα αναπλάσω όλα μόνος μου και μετά να τα πω. Γι' αυτό λοιπόν έσπευσα να δεχθώ την ανταπόδοση που ζήτησες χθες. Σκέφτηκα ότι το δυσκολότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να επιλέξει κανείς εκείνο το θέμα που ταιριάζει ακριβώς στο ζητούμενο, και ίσως αυτό να εξυπηρετούσε τις ανάγκες μας.

Έτσι λοιπόν, όπως είπε και ο Ερμοκράτης, μόλις φύγαμε χθες από εδώ, τους διηγήθηκα όσα θυμόμουν και, όταν τους άφησα, κατάφερα να ανασυνθέσω όλες σχεδόν τις λεπτομέρειες στη διάρκεια της νύχτας. Πόσο δίκιο έχουν αυτοί που λένε πως ό,τι μαθαίνει κανείς από παιδί μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του! Εγώ αμφιβάλλω αν μπορώ να θυμηθώ σήμερα ακόμη και αυτά που άκουσα μόλις χθες. Θα μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση αν ξεχνούσα και το παραμικρό από αυτά που άκουσα πριν από τόσα πολλά χρόνια. Παρακολουθούσα, βλέπεις, με τόσο πάθος, με τόση χαρά τη διήγηση, ήταν και ο γέροντας τόσο πρόθυμος να με διδάξει απαντώντας στις αλλεπάλληλες ερωτήσεις μου, ώστε εντυπώθηκαν όλα μέσα μου σαν ανεξίτηλα εγκαύματα. Από το πρωί μάλιστα τα επαναλαμβάνω συνεχώς και στους φίλους μας, για να μπορούν και αυτοί να συνεισφέρουν στη διήγηση.

ΑΤΛΑΝΤΙΣ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ

ΚΡΙΤΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ)

«...Σεις γνωρίζετε ότι το Έψιλον Βοώτου ηττήθη από εμάς που προερχόμεθα από τα Έψιλον του Σείριου και της Ανδρομέδας. Εις το ανατολικόν τόξον της Μεσογείου οι του Βοώτου είχαν κάθε ελευθερία, ενώ οι φίλοι αυτών, οι του Όφεως, τους εκάλυπταν κατ' εξακολούθησιν. Αφήσαμε αυτούς να εποπτεύουν όλην την γην, αλλά είδατε τι έγινε με την Μου και την Αντιλία. Αποφάσισα να αφήσω τους απογόνους μας να πράξουν κατά συνείδησιν, αλλά αν και θα επιτύχουν τον σκοπόν τους, θα παρακούσουν τις εντολές μου. Συνεπώς, θα λησμονήσουν τα πάντα έως την εποχήν του ΚΡΙΟΝ (Σ.Σ. Η εποχή του ΚΡΙΟΝ ήτο το 2000 π.Χ. με 60 μ.Χ.).

Μετά θα υποφέρουν τα πάνδεινα, έως ότου έλθει η εποχή των Υδάτων. Όσο δε για το Λαό του Όφεως και του Βοώτου, θα ηττηθούν κατά κράτος από τους υιούς ημών. Αλλά αυτοί θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσον στην εποχή του πνευματικού θανάτου των παιδιών μας (Σ.Σ. Η εποχή του πνευματικού θανάτου ήτο το Ζώδιο των Ιχθύων), και θα επικρατήσουν επί όλων των εθνών. Οι υιοί και οι θυγατέρες ημών θα είναι κάτω από το πέλμα των εχθρών τους. Όλες οι Πύλες θα απενεργοποιηθούν και η γη δεν θα έχει πλέον την κατάλληλη ενέργεια. Διότι σε κάθε εποχή, έως την εποχή των Ιχθύων τα τέκνα μας θα διαπράξουν σωρεία λαθών! Δια τούτο θα είναι ωσάν σκλάβοι σε όλη την διάρκεια των Ιχθύων. Οι δε φωνές των εκλεκτών τέκνων μου, όπως του Μίνωος, του Ηρακλέους δεν θα ακουσθούν. Διότι πρέπει να τιμωρηθούν. Θα αποστείλω τα ιδικά σας πνεύματα σε εξέχουσα ελληνική δελφύν (=μήτρα) και σε κάθε εποχή, ώστε να υπάρχει το ιδικόν μας ιχώρ και να καθοδηγεί τους απογόνους μου.

Η τιμωρία φαίνεται ως σκληρά, αλλά πρέπει να γίνει κατ' αυτόν τον τρόπον, διότι γνωρίζω πως όλοι εσείς λυπάσθε καθώς βλέπετε να χάνεται η αρετή και το σέβας από τη φυλή αυτήν που εμείς δημιουργήσαμε. Ουδέποτε επιθυμούσα τις επιμειξίες με τον λαό του Δράκοντα, του Βοώτου, και με τον λαό που ήλθε από τον Ήτα. Όμως, δεν θα τους τιμωρήσω για όλα αυτά τα λάθη που θα διαπράξουν στο μέλλον, αλλά θα τους τιμωρήσω για έναν και μόνο λόγο : Όταν θα παρακούσουν τις εντολές μου, όπως και τις δικές σας εντολές, καθώς θα πολεμούν τους κακούς εκείνης της νήσου, διότι δεν σκέφθηκαν πως η ίδια η θάλασσα θα τους τιμωρήσει καθώς αυτή θα οδηγηθεί από τον Ποσειδώνα στο γήινο χέρι μου (Σ.Σ. Η Ελληνική Χερσόνησος πάντοτε έμοιαζε σαν ένα χέρι που σκορπά τον σπόρο της δημιουργίας), εκεί στην πρώτη γήινη έδρα μας, όπου ο χώρος εκείνος θα κτυπηθεί υπό των υδάτων, ενώ εκ των έσω υπό του Πυριφλεγέθοντος ποταμού θα εξέλθει το πνεύμα της συμφοράς και η γενέθλια γη των εδώ παιδιών μου θα υποστεί τα πάνδεινα.

Η τιμωρία μου προς τα παιδιά μου θα έχει διάρκεια σε όλην την εποχήν του Λέοντος, έως τα μέσα της εποχής του Καρκίνου. Αλλά η τιμωρία που θα υποστούν θα είναι εκείνη των Ιχθύων. Μετά θα αποστείλω τους καλύτερους από τον Όλυμπο του Σείριου να ενσαρκωθούν και να οδηγήσουν τα τέκνα μου από την ατραπό της αρετής. Η δε διδασκαλία θα είναι τέλεια. Εσείς οι ίδιοι θα τους οδηγήσετε και θα τους καταστήσετε δασκάλους αυτού του πλανήτου. Θα γίνουν πάλι οι ηγέτες όλων των εθνών και η ηγεσία αυτών θα κρατήσει άπαξ δια παντός.

Ζεύ, είπεν ο Ήφαιστος, ο λαός μας προέρχεται μέσα από το είναι μας, και θα είναι άδικο να τιμωρηθεί από εμάς τους ίδιους, εφ’ όσον πράττουν ως σωστοί άνθρωποι. Σου είπα, ω Ήφαιστε να μην διαχωρίσεις το αρσενικό με το θηλυκό, όπως επίσης είπα και στην Δήμητρα να ανθρωποποιήσει τον λαό της Ευρώπης που ήλθε από το Ήτα. Πώς πιστεύεις ότι εγώ μπορώ να κάμω κακό? Ουδείς εξ ημών ημπορεί να κάμει κακό! Μπορούμε όμως να κάνουμε κακό στο κακό. Και το μόνο κακό που υπάρχει στο βόρειο και νότιο ημισφαίριο, όπως επίσης στο δυτικό και ανατολικό, προέρχεται από τον Όφι, τον Βοώτη, την Περιστερά και τον Ωρίωνα. Αυτοί πολέμησαν τους ουράνιους υιούς μας, αυτοί τώρα θέλουν να εξολοθρεύσουν τους υιούς και τις θυγατέρες που εδημιουργήσαμε εδώ στη Γην.

Έχεις δίκαιο, Ζεύ Πάτερ, είπε ο Διόνυσος. Αλλά όταν τιμωρούμε την ίδια μας την ύπαρξη, τότε αυτό είναι διπλό κακό που κάνουμε. Εσύ, Διόνυσε, κάποτε θα με διαδεχθείς για δύο Στήλες ή 200 χρόνια (Σ.Σ. Οι δύο στήλες ή 200 χρόνια ισχύουν με τα 2000 χρόνια που θα αντικαταστήσει ο υιός του πατέρα). Στο γήινο όνομά σου θα γίνουν οι πιο αποτρόπαιες πράξεις εις βάρος των εδώ απογόνων μας. Αλλά όλα τα έθνη θα μάθουν, επιτέλους, πως οι λαοί του μίσους : Όφεως, Περιστεράς, Βοώτου και Ωρίωνος που συγχωνεύθηκαν, θα φανερωθούν για τις άτιμες πράξεις των και όλοι οι λαοί θα τους μέμφονται. Ενώ τα ιδικά μας τέκνα θα τα υμνούν σε κάθε εποχή οι λιγοστοί φωτισμένοι, ώσπου στην εποχήν του Υδροχόου οι πάντες θα τους μιμούνται. Συνεπώς, η Δόξα και η Τιμή τους ανήκουν.

Όσον αφορά τους νέους κύριους της Ατλαντίδας, θα υποστούν αυτά που έχουν υποστεί οι δύο άλλες ήπειροι (Σ.Σ. Ο Πλάτων εννοεί την Λεμουριά ή Μου και την Αντιλία). Οι υιοί ημών θα τους δεχθούν εις την κλειστήν θάλασσαν και οι εισβολείς θα φθάσουν έως την Άκραν Πόλιν, την καθέδρα της Αθηνάς. Όμως τα τέκνα τα ιδικά μας θα τους νικήσουν και θα τους πάρουν στο κατόπιν μέχρι που θα φθάσουν στο σημείο να εισβάλλουν στην νήσο της κακίας. Εκεί θα νικήσουν τους κακούς, αλλά δεν θα φύγουν. Κι αυτό δεν είναι σωστό, διότι θα πρέπει να δείξουν έλεος, εφ’ όσον, μόνον οι ουράνιοι υιοί μου δικαιούνται αυτό το προνόμιο. Μόνον εμείς και οι ουράνιοι υιοί μου δικαιούνται αυτό το προνόμιο. Μόνον εμείς και οι ουράνιοι υιοί μας έχουμε κάθε δικαίωμα να αφανίσουμε το κακό. Οι κακοί όμως είναι ανόητοι, διότι λησμονούν ότι οι αρχικές πατρίδες των: Όφις, Περιστερά, Βοώτης, Ωρίων είναι υπό την κατοχήν μας. Και θα είναι για πάντα. Δεν γνωρίζουν ότι η Σελήνη που φέραμε τότε δεν θα επιτρέψει στους πρώτους αδελφούς των που τώρα ευρίσκονται εις τα βάθη της γης, να αναχωρήσουν για τον ουρανό. Δεν γνωρίζουν ότι η εισβολή στην γην αυτήν ήτο το πιο τραγικό τους λάθος. Δεν γνωρίζουν ότι η εισβολή εις την εδώ Εστίαν μας να εξολοθρεύσουν τα τέκνα μας, θα είναι η αρχή του τέλους των.

Τα τέκνα ημών θέλουν να καταστρέψουν την νήσον, ενώ το σωστό είναι να τιμωρήσουν μόνον τους ασεβείς. Βεβαίως, γνωρίζω πως μαζί με την νήσον θα καταστραφεί και θα εξαφανισθεί το μίσος και η αλαζονεία των υποτακτικών μας τους οποίους εμείς συγχωρήσαμε. Οι ψυχές των παιδιών μας επανέρχονται τακτικά σε τούτην εδώ την γη και θα ευημερούν ως νέοι άνθρωποι, εκ των οποίων λίγοι θα θυμούνται το παρελθόν, και μόνον με τη δύναμη της ιδικής των θέλησης σήμερον, η δύναμη του Λέοντος (Σ.Σ. «Λέων» Εννοεί το Ζώδιο του Λέοντος) θα τσακίσει τους κακούς, και η νήσος θα εξαφανισθεί, έως ότου θα αποφασίσω εγώ.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ : Σωστά έπραξε ο Παντεπόπτης Ζεύς, αλλά πες μας Κριτία, τι απέγιναν οι αρχαίοι συμπολίται μας και οι κακοί της Ατλαντίδος.
ΚΡΙΤΙΑΣ : Ο πόλεμος άρχισε στο δυτικό άκρο της Κρήτης. Οι Άτλαντες δολοφόνησαν τον ιεροφάντη της Ατλαντίδος ο οποίος κατήγετο από την Αντιλία. Ο Βασιλεύς των κακών διέταξε να κόψουν τα χέρια του δύστυχου άνδρα και να τον πετάξουν στη θάλασσα. Το πρωί της επόμενης ημέρας οι Άτλαντες επιτέθηκαν στον ελληνικό στόλο, ενώ οι σύμμαχοι εγκατέλειψαν τους δικούς μας. Οι δύο στόλοι έφθασαν έξω από τον Πειραιά, κι ενώ έδειχναν πως οι Έλληνες θα έχαναν την τελική μάχη, συνέβη το αντίθετο : Ήλθαν δυνάμεις των Ελλήνων από τον Άτλα της Μεσογείου (Σ.Σ. Ο Άτλας της Μεσογείου είναι η Μάλτα. Εάν διαβάσουμε ανάποδα τη λέξη ΜΑΛΤΑ, θα διαπιστώσουμε ότι σημαίνει «ΑΤΛΑΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ»). Η ναυμαχία συνεχίστηκε λυσσαλέα, και οι Αθηναίοι τους νίκησαν. Ύστερα τους πήραν στο κατόπιν. Αλλά τα δύο μεγάλα πτερωτά άρματα που έμοιαζαν σαν φωτεινές ασπίδες ειδοποίησαν τους Έλληνες να μη εισβάλλουν εντός της νήσου. Δυστυχώς δεν εισακούσθηκαν οι συμβουλές των θεών, γιατί οι Έλληνες χρησιμοποίησαν τα δικά τους μικρά ιπτάμενα άρματα και εισέβαλαν στην Ατλαντίδα. Τότε, τα δύο ιπτάμενα άρματα έφυγαν από την γη και εγκαταστάθηκαν στον Άρη, όπου και θα προσφέρουν την βοήθειά τους μόνο όταν οι θεοί κρίνουν πως είναι αναγκαίο.

Υπήρχε, όμως, ακόμη ένα ιπτάμενο όχημα το οποίο παρέμεινε εδώ στην γη. Ακολούθησε την αντεπίθεση των Ελλήνων, ώσπου οι υπόλοιποι θεοί που ευρίσκοντο μέσα σ’ αυτό προειδοποίησαν και πάλι τους Έλληνες να μην κάνουν χρήση των όπλων τους. Δυστυχώς, οι προγονοί μας δεν τους άκουσαν, και όταν έκαμαν χρήση της τεχνολογίας των, η οποία είναι άγνωστη στις ημέρες μας για τους αμύητους, η νήσος κατεστράφη, παρασύροντας και πολλούς από τους προγόνους μας στον βυθό της θάλασσας. Αυτό όμως που είναι υψίστης σημασίας, φίλοι μας, είναι θα έλθει πάλι μια εποχή που οι άνθρωποι θα ζουν με αγάπη, αρετή και σέβας χάρις στους απογόνους μας».

Εδώ τελειώνει η συνέχεια του Πλατωνικού έργου. Αισθάνομαι (Σ.Σ. Κεραμιδάς) την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμώς τους απογόνους των διασωθέντων Ελλήνων της Ατλαντίδος, τους Βάσκους, για τα απόρρητα κείμενα που μου χορηγήθηκαν!

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ



Αληθινή ιστορία δεν είναι αυτή που μας διδάσκουν"
ΡΕΝΕ ΓΚΡΟΥΣΣΕ

Από τους πιο γνωστούς και αμφισβητούμενους μύθους είναι αυτός της Ατλαντίδος του Πλάτωνα. Πρόκειται όμως για μύθο ή κάποια μέρα θα αποκαλυφθεί όπως έγινε και με την Τροία ότι η Ατλαντίδα υπήρξε και ότι η συμβατική ιστορία πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις της;

Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία ο άνθρωπος έχει να επιδείξει έναν στοιχειώδη πολιτισμό από την νεολιθική εποχή γύρο στο 6000 π.χ., όσον αναφορά δε τους πρόγονοι μας αυτοί προέρχονται από τους Ινδο-ευρωπαίους... Σύμφωνα με τον Πλάτωνα 9500 χρόνια πριν από αυτόν (421 π.χ), έγινε μεγάλη καταστροφή που είχε σαν αποτέλεσμα την βύθιση της Ατλαντίδος.

Ο ίδιος επίσης μας αναφέρει ότι μετά από κάθε καταστροφή (που μάλλον συνέβαινε συχνά τα αρχαία χρόνια , χαρακτηριστικό είναι ότι οι Έλληνες περιγράφουν τρεις κατακλυσμούς του Ωγύγου, του Δαρδάνου, και του Δευκαλίωνα), όσοι επιζούσαν ήταν οι αγράμματοι βουνίσιοι που είχαν ακούσει μόνο τα ονόματα των παλαιών ηγετών αλλά γνώριζαν ελάχιστα πράγματα για αυτούς. Επειδή δε επί πολλές γενιές δεν είχαν τα αναγκαία μέσα για αν επιζήσουν, σκέφτονταν συνεχώς τα πράγματα που τους έλειπαν, χωρίς να δίνουν καμία σημασία για όλα που είχαν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια.
Μας περιγράφει λοιπόν τι έμαθε ο Σόλων όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο:

"Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπε τιμήθηκε με εξαιρετικές τιμές από τους κατοίκους και ζητώντας πληροφορίες για την παλαιά ιστορία της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την γνώριζαν πολύ καλά, ανακάλυψε ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλληνας γνώριζε τίποτε σχεδόν για τα παλαιά. Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρει σε συζήτηση για τα παλαιά άρχισε να τους λέει για τις αρχαιότατες παραδόσεις των Αθηνών, για τον Φορωνέα, ο οποίος θεωρήθηκε ως ο πρώτος άνθρωπος, και για την Νιόβη, διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα πως επιβίωσαν μετά τον κατακλυσμό και για τους απογόνους των και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη είχαν περάσει από όσα έλεγε και να τα χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε:΄΄Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων".

Ο Σόλων όταν άκουσε αυτά, του είπε: "Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λες;".
Και εκείνος απάντησε: "Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχή, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχή σας καμία παλαιά γνώσιν δια την αρχαία παράδοση, ούτε και κανένα μάθημα παλαιό από την πολυκαιρία. Αιτία αυτού του φαινομένου είναι η εξής: Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια.

Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις την χώρα σας, ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμο και τα επί γης πυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η "παράλλαξις" των πέριξ της γης περιφερόμενων ουρανίων σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονο πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων.

Τότε λοιπόν όσοι κατοικούν εις τα όρη και εις υψηλούς και εις ξηρούς τόπους καταστρέφονται περισσότερο από εκείνους που κατοικούν πλησίον των ποταμών και της Θαλάσσης. Εις την χώρα μας όμως ο Νείλος, ο οποίος και κατά τα άλλα είναι σωτήρ μας, μας σώζει και εις τοιαύτας περιπτώσεις αμηχανίας υπερεκχειλίζων. Όταν εξάλλου οι Θεοί, καθαρίζοντας την γη, την καταπλημμυρίζουν με νερά, όσοι ευρίσκονται εις τα όρη σώζονται, όπως π.χ. οι βουκόλοι και οι βοσκοί, όσοι όμως κατοικούν εις τας πόλεις σας παρασύρονται από τους ποταμούς εις την Θάλασσαν.

Εις την χώρα μας όμως εδώ ούτε τότε ούτε άλλοτε πίπτει εκ των άνω νερό επάνω εις την γη, αλλά αντιθέτως φυσικότατα αναδύεται εκ των κάτω προς τα άνω. Εξ' αιτίας αυτών λοιπόν των αιτιών οι παραδόσεις της χώρας μας λέγεται ότι είναι παλαιότατες. Η αλήθεια όμως είναι ότι εις όλα τα μέρη, όπου ο χειμώνας ή η ζέστη δεν είναι υπερβολικά, υπάρχει πάντοτε το γένος των ανθρώπων, άλλοτε πολυάριθμο και άλλοτε ολιγάριθμο.

Όσα ωραία ή μεγάλα ή καθ' οιονδήποτε τρόπον αξιόλογα έχουν γίνει εις την χώρα σας ή εις την ιδική μας ή εις άλλον τόπον από όσους γνωρίζομε εξ ακοής, όλα αυτά είναι από παλαιούς χρόνους γραμμένα εδώ εις τους ναούς μας και έχουν διασωθεί. Εις την χώρα σας όμως καθώς και εις άλλες χώρας, όσα κάθε φορά έχουν διοργανωθεί ώστε να είναι κατάλληλα δια τα γράμματα και δια τα άλλα όσα είναι αναγκαία εις τας πόλεις, έρχεται κατά καθορισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά ασθένεια εναντίον τους ρεύμα από τον ουρανό και αφήνει ζωντανούς μόνον τους αγράμματους και αμόρφωτους από σας, ώστε γίνεστε εξ αρχής πάλι σαν νέοι, χωρίς να γνωρίζετε τίποτε από τα παλαιά που τυχόν έγιναν είτε εις την δική μας είτε εις την δική σας χώρα.

Όσα λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, δια τας δικές σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια, διότι σεις ενθυμείσθε μόνον ένα κατακλυσμό της γης μολονότι προηγουμένως έχουν γίνει πολλοί, κατόπιν δε γνωρίζετε ότι εις την χώρα σας έζησε το πλέον ωραιότερο και το πλέον καλύτερον ανθρώπινο γένος, από το οποίον κατάγεσαι και εσύ και οι συμπολίτες σου, διότι τέλος πάντων διεσώθη ολίγον σπέρμα, Εσείς όμως το ξεχάσατε, διότι και οι απόγονοι των διασωθέντων επί πολλές γενεάς πέθαιναν χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν.

Διότι κάποτε Σόλων, πριν από τον μεγάλο κατακλυσμό, η σημερινή πόλις των Αθηναίων υπήρξε αρίστη εις τον πόλεμο και γενικώς εις την διακυβέρνησίν της ήτο τελεία. Εις την πόλιν εκείνη λέγεται ότι έγιναν κάλλιστα έργα και διεμορφώθησαν τα πλέον άριστα πολιτεύματα από όσα ημείς έχομε ακούσει ότι υπήρξαν επί της γης". Όταν άκουσε αυτά ο Σόλων, όπως μου είπε, θαύμασε και έδειξε πολύ μεγάλη προθυμία να μάθη περισσότερα, παρακαλών τους ιερείς να του διηγηθούν όλα γενικώς και με κάθε λεπτομέρεια δια τους αρχαίους συμπολίτες του.

Ο ιερεύς λοιπόν του είπε: "Δεν υπάρχει λόγος να μη το κάμω, Σόλων, αλλά Θα σου τα ειπώ και προς χάριν σου και χάριν της πόλεώς σας, προ πάντων όμως προς χάριν της θεάς, η οποία και την δική σας και την δική μας χώρα προστάτευσε και ανέθρεψε και μόρφωσε, την δική σας χίλια χρόνια πρωτύτερα, αφού επήρε το σπέρμα δια σας από την γη και τον Ήφαιστο και αργότερα την δική μας.

Εις τα ιερά μας βιβλία είναι γραμμένο, ότι η διοργάνωση της πόλεως εδώ έγινε προ οκτώ χιλιάδων ετών. Θα σου διηγηθώ λοιπόν με λίγα λόγια για τους νόμους που είχαν και για το πλέον ωραιότερο που έκαναν οι προ εννέα χιλιάδων ετών συμπολίτες σου, άλλοτε, όταν θα έχουμε την ευκαιρία, Θα πούμε τις λεπτομέρειες δι' όλα αυτά αφού θα έχωμε εμπρός μας τα ίδια τα κείμενα. Τους νόμους λοιπόν της πόλεως εκείνης εξέτασέ τους εν αντιπαραβολή προς τους εδώ.

Διότι θα εύρης εδώ πολλά παραδείγματα των νόμων που υπήρχαν τότε εις την πόλιν σας, εν πρώτοις θα ίδης ότι το ιερατικό γένος είναι τελείως ξεχωριστό από τα άλλα, ύστερα απ' αυτά και η τάξις των τεχνιτών είναι ξεχωριστά οργανωμένη, διότι εργάζεται απομονωμένη από τας άλλας, χωρίς να αναμειγνύεται με αυτάς, το ίδιον και η τάξις των βοσκών, των κυνηγών και των γεωργών. Ασφαλώς έχεις αντιληφθεί ότι και η τάξις των πολεμιστών εδώ είναι ξεχωριστή από τας άλλας και ότι εις αυτούς κατά νόμον δεν επιτρέπεται να ασχολούνται εις τίποτε άλλο εκτός από τον πόλεμο. Θα παρατήρησες εξ' άλλου, ότι ο οπλισμός τους είναι ασπίδες και δόρατα, με τα οποία πρώτοι 'απ' όλους τους Ασιάτες οπλιστήκαμε εμείς, διότι μας τα δίδαξε η Θεά, όπως είχε διδάξει και σας πρώτους εις εκείνους τους τόπους.

Όσον αφορά την μόρφωση, βλέπεις βέβαια πόση φροντίδα κατέβαλε εξ αρχής ο νόμος δια την τακτοποίηση των πάντων μέχρι της μαντικής και της ιατρικής που ασχολείται με την υγεία, αφού εφήρμοσε τας Θείας αυτάς επιστήμας εις τας ανθρωπίνας ανάγκας και συστηματοποίησε όλας τας γνώσεις που προέρχονται από αυτάς. Η Θεά λοιπόν ίδρυσε πρώτη την δική σας πόλιν, αφού εφήρμοσε όλη αυτήν την οργάνωση και τακτική, διάλεξε τον τόπον όπου γεννήθηκε, αφού πρόσεξε καλά την ευκρασία των εποχών του έτους και κατενόησε, ότι Θα αναδείξει ανθρώπους πολύ συνετούς. Ζούσαν λοιπόν εις την πόλιν τους χρησιμοποιούντες τοιούτους νόμους και διοικούμενοι πάρα πολύ καλά και είχον υπερβάλει όλους τους ανθρώπους εις κάθε είδος αρετής, όπως ήτο φυσικόν, αφού ήσαν γέννημα και θρέμμα Θεών. Θαυμάζονται λοιπόν πολλά και μεγάλα έργα της πόλεώς σας γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει κατά το μέγεθος και την αρετήν.

Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόση εχθρική δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δύναμιν, η οποία με αλαζονεία, αφού εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας. Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάσει, επειδή εις την είσοδο του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον, η νήσος αυτή ήτο μεγαλύτερα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας και απ' αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ηδύναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την , ευρισκόμενη γύρω από τον αληθινό εκείνον ωκεανό. Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που αναφέραμε, φαίνονται σαν λιμήν με κάποια στενή είσοδο και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομαστεί ήπειρος.

Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμης βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην μέχρι της Τυρρηνίας. Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδουλώση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρο τον εντεύθεν του στομίου.

Την εποχή εκείνη, Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ' αιτίας της αρετής της και εξ' αιτίας της ανδρείας της. Διότι αφού εξεπέρασεν όλους κατά την ανδρεία και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ' ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασε εις το χείλος της καταστροφής, κατανίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των επόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθεί και απελευθέρωσε χωρίς καμία αξίωση, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών.

Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την Θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς. Δι' αυτό ακριβώς και τώρα το μέρος εκείνο του ωκεανού είναι αδιάβατον και αδιερεύνητον, διότι εμποδίζει ο πολύ ολίγον υπό την επιφάνειαν της Θαλάσσης πηλός, τον οποίον εδημιούργησεν η νήσος, όταν κατεβυθίσθη"...." Εκτός όμως του Πλάτωνα υπάρχουν αναφορές σε πλήθος άλλα αρχαία κείμενα διαφόρων λαών, αλλά και ανεξήγητα ευρήματα που δημιουργούν τεράστια ερωτήματα και προβληματισμό....

Στην Αίγυπτο σε ιερογλυφικά κείμενα που βρέθηκαν σε πυραμίδα, υπάρχει αναφορά για τους ΖΕΠ ΤΕΠΙ (η πρώτη φορά), τους επτά σοφούς που ήρθαν από ένα νησί που καταποντίστηκε, και έφεραν μαζί τους στην χώρα του Κέμ (Αίγυπτο) έναν ανεπτυγμένο πολιτισμό . Ήταν πεπεισμένοι ότι τα θεμέλια του πολιτισμού τους εδραιώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της ασυνήθιστης και ένδοξης εποχής. Ο R. T. Rundle Clark, καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ σχολίασε πάνω στις αρχαίες αρχές της Πρώτης Εποχής: "Κάθε τι του οποίου η ύπαρξη ή η αυθεντία πρέπει να δικαιολογηθεί ή να εξηγηθεί πρέπει να αναφέρεται στην Πρώτη Εποχή.

Αυτό ήταν πραγματικότητα για τα φυσικά φαινόμενα, τις ιεροτελεστίες, τα βασιλικά εμβλήματα, τα σχέδια των ναών, τις μαγικές ή ιατρικές φόρμουλες, το ιερογλυφικό σύστημα, το ημερολόγιο - όλα τα εφόδια του πολιτισμού... Όλα όσα ήταν καλά ή αποτελεσματικά ιδρύθηκαν στις αρχές της "Πρώτης Εποχής" - η οποία ήταν, επομένως, μια χρυσή εποχή απόλυτης τελειότητας...". Η Πρώτη Εποχή φαίνεται πως ήταν η περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας ο Όσιρις βασίλευε σαν πρώτος βασιλιάς της Αιγύπτου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν που δημιούργησε το νόμο (Μάατ) και ξεκίνησε τη λατρεία προς τον Ρα, το μονοθεϊστικό Θεό της Αιγύπτου.

Ο Rundle Clark εξήγησε: "Η βασιλεία του Όσιρη ήταν μια χρυσή εποχή, μοντέλο για τις μετέπειτα γενεές.". Η Μάατ και ο μονοθεϊσμός, το μοντέλο για τις μετέπειτα γενεές που διατυπώθηκε από τον Όσιρη, ήταν η δύναμη που οδηγούσε, πίσω από την Αιγυπτιακή κουλτούρα, για χιλιάδες χρόνια."

Στην Σουμερική πόλη Νιπούρ, βρέθηκαν αρχεία που περιγράφουν τον καιρό πριν τον κατακλυσμό, όταν ο Θεός του Ουρανού συνωμότησε με τον Θεό του βροχής να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Ο Θεός της Γης προειδοποίησε τον βασιλιά για τον επερχόμενο κατακλυσμό. Πριν τον κατακλυσμό ο Βασιλιάς ζούσε σε ένα νησί στον Ωκεανό που είχε μεγάλες πόλεις και υπέροχα βουνά, ενώ οι Αζτέκοι στην Αμερική μιλάνε για ένα μυστηριώδες νησί από όπου είχαν έρθει οι πρόγονοι τους που λεγόταν Αζτλάν.



Ο χάρτης του Τούρκου Ναυάρχου Πίρι Ρέις αποτελεί ένα ακόμη μυστήριο για τις γνώσεις που είχαν οι αρχαίοι πολιτισμοί. Ο χάρτης του Piri Reis εμφανίζει τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, τη Γροιλανδία και Ανταρκτική, υπείρους που το 1513 δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι τόσο τέλειος που θα μπορούσε μόνο να έχει γίνει από πολύ τις φωτογραφίες υψηλού ύψους.!!!. Ο χάρτης του Piri Reis ανακαλύφθηκε το 1929, ενώ το παλάτι Topkapi Serai μετατρεπόταν σε ένα μουσείο. Το σωζόμενο μέρος του χάρτη είναι περίπου 90επί 65 εκ.

Μια από τις επιγραφές προσδιορίζει τις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Piri Reis: οκτώ χάρτες του Πτολεμαίου , τέσσερις σύγχρονοι (του Reis) πορτογαλικοί χάρτες, ένας αραβικός χάρτης της νότιας Ασίας, και ένας χάρτης του Κολόμπου για τα μέρη του νέου κόσμου. Σύγχρονες έρευνες αποκάλυψαν ότι το έδαφος που απεικονίζει ο χάρτης στο νότο του Ατλαντικού Ωκεανού είναι μια απεικόνιση της Ανταρκτικής κάτω από τον πάγο , που προηγείται χρονικώς της ανακάλυψης της ηπείρου το 1820, και υποστηρίζουν ότι η προϊστορική Ανταρκτική έχει αντιγραφεί από αρχαίους χάρτες δεκάδες χιλιάδων, ακόμη και εκατοντάδες χιλιάδων, ετών....

Στο αρχαίο Ινδικό έπος Μαχαμπχαράτα περιγράφεται μία μάχη που μοιάζει με πυρηνική σύγκρουση..: "Eνα μοναδικό βλήμα φορτισμένο με όλη την δύναμη του σύμπαντος. Μια πυρακτωμένη στήλη από καπνούς και φλόγες φωτεινή όσο χίλιοι ήλιοι υψώθηκε σε όλο της το μεγαλείο.. Ήταν ένα άγνωστο όπλο, ένα σιδερένιο αστροπελέκι, , ένας γιγάντιος αγγελιοφόρος θανάτου, που έκανε στάχτες ολόκληρη την φυλή των Βρισνίς και των Αντχάκας. Τα πτώματα ήταν τόσο καμένα που δεν αναγνωριζόντουσαν . Τα μαλλιά και τα νύχια τους είχαν πέσει, πήλινα αντικείμενα είχαν σπάσει χωρίς εμφανή αιτία, ενώ τα πουλιά είχαν γίνει άσπρα. Μετά από λίγες ώρες όλες οι τροφές είχαν μολυνθεί. Για να ξεφύγουν από την φωτιά , οι στρατιώτες έπεφταν στο ποτάμι για να πλυθούν τόσο αυτοί, όσο και ο εξοπλισμός τους....".

Όταν τον 19ο αιώνα έγιναν εκσκαφές σε περιοχή της Ινδίας οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μία πόλη στους δρόμους της οποίας υπήρχαν οι πιο ραδιενεργοί σκελετοί που έχουν μετρηθεί , έως την έκρηξη της Χιροσίμα. Σε μία άλλη περίπτωση το 1969 σοβιετικοί επιστήμονες του Πανεπιστήμιου του Λένιγραντ, ανακάλυψαν ένα πλήθος από σκελετούς. Διαπιστώθηκε πως είχαν ηλικία 100.000 χρόνων. Ορισμένοι από τους σκελετούς αυτούς είχαν πάνω στο στήθος τους σημάδια από χειρουργικές επεμβάσεις. Ειδικοί οστεολόγοι μελέτησαν τα ευρήματα και κατάληξαν στο εξής συμπέρασμα: "η χειρουργική επέμβαση είχε απόλυτη επιτυχία γιατί το περιόστεο αναπτύχθηκε κανονικά πάνω από το σημείο της εγχείρησης. Αν ο άνθρωπος πέθαινε αμέσως, το περιόστεο δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Κρίνοντας από το πάχος του, σε μία από τις περιπτώσεις ο άνθρωπος που υποβλήθηκε στην λεπτή αυτή επιχείρηση θα πρέπει να έζησε πέντε τουλάχιστον χρόνια..."

Το 1873 το βρετανικό ωκεανογραφικό πλοίο Τσάλεντζερ διαπίστωσε πως το βάθος του ωκεανού κοντά στην ευρωπαϊκή και την Αμερικανική ακτή ξεπερνά τα 3600 μέτρα, ενώ το μέσο βάθος στο κέντρο του είναι μόλις 1800 μέτρα. Το 1968 μια ομάδα από Αμερικανούς και Αιγυπτίους επιστήμονες προσπάθησαν να φωτογραφήσουν μα ακτίνες Χ το εσωτερικό των πυραμίδων. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό και ανεξήγητο . Για κάποιο λόγω το φωτογραφικό είδωλο στις ίδιες θέσεις άλλαζε συνεχώς "μορφή"....

Είναι επιστημονικά αποδεκτό ότι οι πυραμοειδείς κατασκευές έχουν την ιδιότητα συσσώρευσης ενέργειας, η οποία επιδρά τόσο σε οργανικά σώματα αλλά και σε ανόργανα. Είναι γνωστά τα πειράματα που έγιναν με πτώματα ζώων τα οποία διατηρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να αποσυντίθενται, με τον ίδιο τρόπο που δεν αναπτύσσονται μικροοργανισμοί σε νερό που έχει τοποθετηθεί μέσα σε πυραμίδες, ενώ μικρά αντίγραφα πυραμίδων χρησιμοποιούνται για ακόνισμα λεπίδων.... Κλιμακούμενη Πυραμοειδή κατασκευή τύπου Ζιγκουράτ βρέθηκε κάτω από την θάλασσα στο νησί Γιοναγκούνι της Ιαπωνίας , και σύμφωνα με τον καθηγητή Μασάκι Κιμούρα γεωλόγο στο πανεπιστήμιο της Οκινάουα χρονολογείται τουλάχιστον από το 8000 π.χ..

Τον Σεπτέμβριο του 1989 ανακαλύφθηκε στο Ξηροχώρι Θεσσαλονίκης από τους Παλαιοντολόγους Γεώργιο Κουφό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και Λουί ντέ Μπονίς του Πανεπιστημίου Πουατιέ της Γαλλίας, το κρανίο ανθρωποειδούς - προγόνου του ανθρώπου της ομάδας των ραμαπιθήκων , ηλικίας 11 με 9 εκατομμυρίων ετών. Οι επιστήμονες το ονόμασαν "Ουρανοπίθηκο Μακεδονικό" και είναι κατά 7-5 περίπου εκατομμύρια έτη αρχαιότερος απ' τον Αυστραλοπίθηκο τον Αφρικανικό, ο οποίος παρουσιάσθηκε στην περιοχή του Ισημερινού πριν 3,18 εκατομμύρια χρόνια (κατ' άλλους πριν 5 εκ.) και βάσει αυτού του ευρήματος εθεωρείτο κοιτίδα του ανθρώπου η Αφρική.

Η ανακάλυψη του κρανίου του Αρχανθρώπου, των εργαλείων του, των ιχνών της πρώτης φωτιάς και των λοιπών ευρημάτων από το σπήλαιο των Πετραλώνων Χαλκιδικής , αποτελούν επίσης μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις που έγιναν στον Ελλαδικό χώρο και μας έδωσαν πολυτιμότατα στοιχεία για την προέλευση του ανθρώπου στον Ελλαδικό, αλλά και στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο. Η Ανακάλυψη στο σπήλαιο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής από τον κο Άρη Πουλιανό ενός ανθρώπινου σκελετού, που χρονολογήθηκε το 700.000 π.χ.

Ο αρχάνθρωπος που ανακαλύφθηκε έχει ύψος 1,5 μέτρο , σκελετό όρθιο , όγκο εγκεφάλου 1220 κ.εκ. και είναι ορθογναθικός δηλαδή λευκός,ενώ ο Αυστραλοπίθηκος είναι 1,2 μ. ύψος , είναι ημιόρθιος και έχει όγκο εγκεφάλου 600 - 800 κ.εκ. Στο σπήλαιο βρέθηκαν πολλά οστέινα εργαλεία καθώς και τα ίχνη της αρχαιότερης φωτιάς που άναψε ποτέ ανθρώπινο χέρι στον πλανήτη (1.000.000 π.Χ.).

Οι Ινδιάνοι Χόπι της Αμερικής έχουν ένα θρύλο σύμφωνα με τον οποίο " ο Σοτούκνουγκ, πρωτόπλαστος και Αντιπρόσωπος του δημιουργού, κατάστρεψε τον δεύτερο κόσμο διατάζοντας τους δίδυμους γίγαντες να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στα άκρα του άξονα, στο Βόρειο και Νότιο πόλο, όπου βρίσκονταν για να κάνουν τη Γη να γυρνάει. Όταν έφυγαν από τις θέσεις τους, ο κόσμος έχασε την ισορροπία του, στριφογύρισε πέρα δώθε και αναποδογύρισε δύο φορές. Τα βουνά κατρακύλησαν στις θάλασσες με παφλασμό, θάλασσες και λίμνες ξεράθηκαν και καθώς ο κόσμος στριφογύριζε στο νεκρωμένο χάος καταψύχθηκε σε ένα κομμάτι πάγο. Αυτό ήταν το τέλος του δεύτερου κόσμου...ότι είχε αποτελέσει τον δεύτερο κόσμο ήταν κατεψυγμένο ...νεκρό, εκτός από τους ανθρώπους στον υπόγειο κόσμο τους..."

Ο Ηρόδοτος (Ιστορία βιβλίο β') βεβαιώνει ότι οι ιερείς των Θηβών της Αιγύπτου του έδειξαν 341 κολοσσιαία αγάλματα αρχιερέων που το καθένα αντιπροσώπευε μια γενιά από το παρελθόν και καλύπτουν όλα μαζί ένα διάστημα από 11340 χρόνων. Και του είπαν μάλιστα ότι πριν από αυτές τις γενιές "οι θεοί ζούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους". Ξύλινη ενεπίγραφη πινακίδα στο Δισπηλιό της Καστοριάς που χρονολογήθηκε με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα (C14), και βρέθηκε ότι είναι ηλικίας 7250 ετών.

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, ένα αστρονομικό όργανο μεγάλης ακρίβειας που έδινε πληροφορίες για τις κινήσεις του Ήλιου της Σελήνης και των πλανητών στον Ζωδιακό κύκλο. Πρόκειται για ένα αστρονομικό μηχάνημα, με εκπληκτική μηχανική τελειότητα, τοποθετημένο σε ένα ξύλινο κιβώτιο με διαβαθμισμένες πλάκες στο εξωτερικό του, εσωτερικά αποτελείτο από 30 αλληλοεμπλεκόμενους οδοντωτούς τροχούς, έκκεντρα τοποθετημένους. Τους τροχούς, που ήταν οργανωμένοι επικυκλοειδώς, έθετε σε κίνηση, με διαφορετική ταχύτητα τον καθένα, ένας περιστρεφόμενος χειροκίνητος άξονας. Δείκτες σύμφωνα με τις επιγραφές έδειχναν την πορεία του Ήλιου την πορεία και τις φάσεις της Σελήνης και των πλανητών στον ζωδιακό κύκλο. Κατασκευάστηκε το 80 π.χ. (τουλάχιστον) και είναι ο πρώτος υπολογιστής στην παγκόσμια ιστορία.

Από το 1991 έως το 1993 σε γεωλογικές και σεισμικές έρευνες στον χώρο γύρω από την σφίγγα της Αιγύπτου από τον Αιγυπτιολόγο Antony West, ton Robert Scoch και Τον Tomas Dobecki, αποκάλυψαν ότι σύμφωνα με τις γεωλογικές φθορές της σφίγγας κατασκευάστηκε περίπου το 12000 π.χ., ενώ εντοπίστηκαν με τον σεισμογράφο κάτω από την σφίγγα πολλοί διάδρομοι και τούνελ Όπως φαίνεται εξάλλου και από τις φωτογραφίες η σφίγγα δείχνει να είναι το επάνω μέρος μιας πολύ ψηλής κατασκευής, κάτι που εξάλλου συμβαίνει και με τον Παρθενώνα, του οποίου οι πρώτες συστηματικές ανασκαφές άρχισαν το 1833, έγιναν πιο εντατικές το 1885-1890 και συνεχίστηκαν περιοδικά έως το 1973. Στις πρώτες ανασκαφές αποκαλύφθηκε η ύπαρξη μίας ογκώδους θεμελίωσης πάνω στον οποίο είμαι χτισμένος ο Παρθενώνας ύψους 11 μέτρων. Στην συνέχεια έγινε ξανά επιχωμάτωση της βάσης .......



Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση η Γη υπέστη και θα υποστεί στο μέλλον πολλές αλλαγές, το ίδιο και η ανθρωπότητα. Οι Άτλαντες αποτελούσαν την τέταρτη ρίζα φυλή , των οποίων οι επιζήσαντες αποτέλεσαν την βάση για την δικιά μας πέμπτη ρίζα φυλή. Ο Ησίοδος ονομάζει τις πέντε ρίζες φυλές ως Χρυσή, Ασημένια, Χάλκινη, των Ημίθεων και Ηρώων , και την δική του-και δική μας- την πέμπτη σιδερένια. Μετά από την δική μας (την πέμπτη) θα ακολουθήσει η έκτη και η έβδομη. Η κάθε ρίζα φυλή (σύνολο επτά) υποδιαιρείται ξανά σε επτά υποφυλές.

Οι επτά υποφυλές της δικής μας πέμπτης φυλής είναι οι ακόλουθες:

1η Η αρχαία Ινδική εποχή πολιτισμού
2η Η αρχαία Περσική εποχή πολιτισμού
3η Η Βαβυλω-Χαλδαιο-Αιγυπτιακή εποχή πολιτισμού
4η Η Ελληνο-Λατινική εποχή πολιτισμού
5η Η Σύγχρονη εποχή πολιτισμού
6η Εποχή πολιτισμού
7η Εποχή πολιτισμού

Το κλειδί για την αποκάλυψη του Ιωάννη βρίσκεται στην αριθμοσοφία, τις ρίζες φυλές, την θεωρία των κύκλων και τα επτά σώματα του ανθρώπου (φυσικό, αιθερικό αστρικό, εγώ, εαυτός- πνεύμα, πνεύμα-ζωής, άνθρωπος - πνεύμα).

ΠΗΓΗ: Ιντερνέτ

ΕΤΣΙ ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ;

Έγιναν ατομικοί πόλεμοι στο παρελθόν;

Συνταρακτικά ευρήματα σε διάφορες περιοχές της Γης αποδεικνύουν πως στην αρχαιότητα υπήρξε ένας πολιτισμός που είχε στη διάθεσή του πυρηνικά όπλα. Αυτά έγιναν η αιτία της καταστροφής του.

Η άποψη ότι η ανθρωπότητα δεν φθάνει για πρώτη φορά στα παρόντα τεχνολογικά και επιστημονικά επίπεδα είναι πολύ διαδεδομένη σε ορισμένους κύκλους .Ακόμα και ο ίδιος ο Αϊνστάϊν είχε πει κάποτε πως «τα αρχαία πειράματα έγιναν για άλλη μια φορά, οι παλιές γνώσεις ανακαλύφθηκαν εκ νέου». Σύμφωνα με τις σχετικές θεωρίες ο άνθρωπος έχει φθάσει πολλές φορές στο απόγειο της πολιτισμικής και τεχνολογικής του εξέλιξης αλλά εξ αιτίας κάποιας καταστροφής έχει οπισθοδρομήσει και έχει αρχίσει πάλι από την αρχή.

Αυτό αναφέρεται και από τον Πλάτωνα στο έργο του «Τίμαιος» όπου διηγούμενος την επίσκεψη του Σόλωνα στην Αίγυπτο περιγράφει τη συνομιλία που είχε με τον Αιγύπτιο αρχιερέα που του είπε τη χαρακτηριστική φράση«εσείς οι Έλληνες είστε αιωνίως παιδιά. Είστε όλοι νέοι στην ψυχή γιατί δεν θυμάστε τις αρχαίες σας παραδόσεις.

Θυμάστε μόνο έναν κατακλυσμό ενώ έχουν γίνει προηγουμένως πολλοί.» Από την αρχαιότητα , λοιπόν, είναι γνωστό ότι έχουν γίνει πολλές καταστροφές στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας κι ότι πολλές φορές ο πολιτισμός οπισθοδρόμησε για να ξαναπάρει αργότερα το ανηφορικό μονοπάτι. Σε ποιο επίπεδο ,όμως, είχαν φτάσει οι προηγούμενοι πολιτισμοί; Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως στο παρελθόν ο άνθρωπος είχε καταφέρει επιτεύγματα αντίστοιχα ή και ανώτερα κι από τα σημερινά. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν η χρήση της ατομικής ενέργειας. Τα βιβλικά Σόδομα και Γόμορα λέγεται ότι καταστράφηκαν από αυτή την αιτία. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε άλλα μέρη της γης. Σε νησιά του Ειρηνικού ανακαλύφθηκαν μέσα στη ζούγκλα πανάρχαια τείχη και ερείπια πόλεων που καταστράφηκαν με τέτοιο τρόπο που μόνο μια ατομική βόμβα θα μπορούσε να δικαιολογήσει. Αντίστοιχα ευρήματα υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Γης. Η πιο πρόσφατη από αυτές τις ανακαλύψεις αφορά μια πόλη στην αρχαία Ινδία η κατάληξη της οποίας ήταν τραγική .

Η Ραδιενεργός Πόλη

Σε μια περιοχή του Ρατζαστάν της Ινδίας όπου γίνονταν έργα για την ανέγερση ενός μεγάλου συγκροτήματος κατοικιών ανιχνεύτηκαν υψηλές εκπομπές ραδιενέργειας. Στην ίδια περιοχή είχε παρατηρηθεί στα προηγούμενα χρόνια μεγάλη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου και μεγάλος αριθμός γεννήσεως νεογνών με σοβαρές γενετικές αλλοιώσεις. Τι είχε συμβεί εκεί; Γιατί αυτή η περιοχή είχε το προνόμιο της ραδιενεργούς εκπομπής; Οι επιστημονικές έρευνες και η αρχαιολογική σκαπάνη έδωσαν τελικά την απάντηση ανασκάπτοντας μια αρχαία πόλη στην οποία είναι εμφανή τα σημάδια μιας ατομικής καταστροφής που έγινε εκεί πριν από 8000 έως 12000 χρόνια καταστρέφοντας τα περισσότερα κτίρια και σκοτώνοντας περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Ένας ερευνητής ,μάλιστα , υπολογίζει πως η ατομική βόμβα που κατέστρεψε την αρχαία αυτή πόλη ήταν παρόμοιου μεγέθους με εκείνες που έπληξαν το Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα το 1945.

Στη Μαχαμπαράτα , το Ινδικό έπος, πολλοί ερευνητές ανακαλύπτουν περιγραφές που θυμίζουν σύγχρονα πολεμικά μέσα , άρματα μάχης, πυραύλους και ατομικές βόμβες. Ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται πολύ ξεκάθαρα και μια μεγάλης έκτασης καταστροφή που η περιγραφή της παραπέμπει σε ατομική έκρηξη. «Η καταστροφή ήρθε από μια λάμψη που έμοιαζε να έχει όλη τη δύναμη του σύμπαντος κι ύστερα υψώθηκε σε μια στήλη καπνού και φωτιάς τόσο μεγάλη που έλαμπε σαν 10000 ήλιοι μαζί. Ήταν ένα γιγαντιαίος άγγελος θανάτου που μετέτρεψε σε μια στιγμή σε στάχτες μια ολόκληρη φυλή. Τα κορμιά κάηκαν σε βαθμό που έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν, τα κεραμικά έσπασαν και τα πουλιά έγιναν άσπρα» . Αυτό θα μπορούσε να είναι μια περιγραφή από τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι κάτοικοι στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Όμως πρόκειται για μια περιγραφή που βρίσκεται μέσα στο αρχαίο κείμενο της Μαχαμπαράτα. Κάποτε θεωρείτο αλληγορική και μυθική αυτή η περιγραφή σήμερα όμως όλο και περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πως πρόκειται για αυθεντικό ιστορικό γεγονός.

Ένας Πόλεμος που Μαίνεται Ακόμα

Ο Ινδός ιστορικός Κισάρι Μόχαν Γκάνγκουλι λέει ότι οι ινδικές ιερές γραφές βρίθουν από παρόμοιες περιγραφές που παραπέμπουν σε πυρηνικές καταστροφές. Υπάρχουν επίσης αναφορές για ιπτάμενα πολεμικά άρματα και όπλα ολέθρου τα οποία μπορούσαν να εξολοθρεύσουν ολόκληρους στρατούς εκσφενδονίζοντας τους στρατιώτες μαζί με τους ελέφαντές τους σαν να ήταν φύλλα δέντρων. Αυτό δε που σήμερα εμείς περιγράφουμε σαν το «πυρηνικό μανιτάρι» που ξεπετάγεται στο σημείο όπου πέφτει μια ατομική βόμβα στα αρχαία ινδικά κείμενα περιγράφεται σαν «γιγάντια ομπρέλα» από καπνό και φωτιά.Μολονότι η επίσημη άποψη της ιστορίας δυσκολεύεται να δεχθεί την ύπαρξη προγενέστερων πολιτισμών που είχαν φτάσει στο επίπεδο να δαμάσουν την ατομική ενέργεια, πολλά αρχαία κείμενα και κυρίως πολλά ευρήματα αποδεικνύουν πως η ιστορία είναι διαφορετική από αυτή που πιστεύουν οι περισσότεροι.Ο αρχαιολόγος Φράνσις Τέηλορ ,ειδικευμένος στις ιερές επιγραφές, ανακάλυψε κοντά στην αρχαία ραδιενεργό πόλη της Ινδίας κείμενα σε ναούς που απευθύνουν έκκληση στους θεούς για να σωθούν οι πιστοί από τη «μεγάλη λάμψη» που καταστρέφει τα πάντα.

« Είναι να σταστίζει κανείς αν δεχθεί το ενδεχόμενο κάποιος πολιτισμός να είχε αναπτύξει πυρηνική τεχνολογία πριν από τη δική μας εποχή» λέει ο Βρετανός αρχαιολόγος και συμπληρώνει « ωστόσο οι ραδιενεργές στάχτες που βρίσκουμε σήμερα φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις αρχαίες ινδικές γραφές που περιγράφουν έναν ατομικό πόλεμο».

Ό,τι κι αν κατέστρεψε , πάντως, την αρχαία πόλη στην Ινδία έχει επίδραση ως τις μέρες μας, όπως αποδεικνύουν οι υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενέργειας. Γι αυτό και η Ινδική κυβέρνηση απέκλεισε τη μολυσμένη περιοχή και ματαίωσε την ανέγερση των κτιρίων. Η άυξηση των καρκίνων και των τερατογενέσεων αποδεικνύουν πως ακόμα και χιλιάδες χρόνια μετά ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να εξακολουθεί να μαίνεται και να δημιουργεί νέα θύματα.

Από την Ατλαντίδα στο Σήμερα

Πολλοί μάλιστα είναι πεποισμένοι πως αυτή η τεχνολογία υπήρχε και στην αρχαία Ατλαντίδα και πως στην παρούσα εποχή ενσαρκώνονται πολλοί άνθρωποι που ζούσαν σε προηγούμενη ζωή στη βυθισμένη ήπειρο η οποία καταστράφηκε –σύμφωνα με μια άποψη- από τη λανθασμένη χρήση της γνώσης και της τεχνολογίας. Όπως η ατομική ενέργεια. Οι μαζικές ενσαρκώσεις είναι επειδή έχουν δημιουργηθεί και πάλι οι αντίστοιχες συνθήκες και εκείνοι που τότε διάλεξαν λάθος, και έκαναν επιλογή καταστροφής, να έχουν τώρα την ευκαιρία να διαλέξουν και πάλι, αυτή τη φορά πιο σοφά.

Της Ιουλίας Πιτσούλη

miraclesynthesis.gr