ΑΙΓΥΠΤΟΣ

ΑΙΓΥΠΤΟΣ



Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον γενικό όρο αρχαία Αίγυπτος οι ιστορικοί αναφέρονται στην ιστορία, την τέχνη, τα ήθη και τα έθιμα και γενικότερα τον πολιτισμό που ανέπτυξαν οι λαοί που κατοίκησαν στην περιοχή της σημερινής Αιγύπτου από την Προδυναστική περίοδο 4η χιλιετία Π.Κ.Ε. έως την Πτολεμαϊκή δυναστεία 305 Π.Κ.Ε. - 30 Π.Κ.Ε.

Γεωγραφία

Από γεωγραφικής άποψης το μεγαλύτερο τμήμα της αρχαίας Αιγύπτου καταλάμβανε τμήμα της Βόρειας Αφρικής αν και η χερσόνησος του Σινά βρίσκεται στη νοτιοδυτική Ασία. Είχε τις ίδιες ακτογραμμές στην Ερυθρά θάλασσα και τη Μεσόγειο με τη Λιβύη προς δυσμάς το σημερινό Σουδάν νότια και την Παλαιστίνη ανατολικά. Ουσιαστικά σε εκείνη την εποχή διαιρείτο σε δύο βασίλεια γνωστά ως Άνω (νότια) και Κάτω (βόρεια) Αίγυπτος. Στην πραγματικότητα τούτος ο γεωγραφικός προσδιορισμός ακολουθούσε τον άξονα του Νείλου ποταμού. Ο Νείλος, γύρω από τον οποίο συναθροιζόταν και συνεχίσει να συναθροίζεται το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού υπήρξε ζωοδότρια πηγή του Αιγυπτιακού πολιτισμού ήδη από την εποχή του Λίθου και τον πολιτισμό Νακάντα. Τα δύο βασίλεια ενωμένα σχημάτιζαν ότι αποκαλούσε ο Ηρόδοτος μαύρη γη (Ηροδότου, Β,12). Το όνομα μαύρη γη (kmt) ή Κεμέτ προέκυψε πιθανώς εξαιτίας των σκοτεινόχρωμων αποθέσεων από τις πλημμύρες του Νείλου.

Ζητήματα αιγυπτιακής ιστορίας

Η υπερτρισχιλιετής ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου χωρίζεται σε οκτώ ή εννέα περιόδους, οι οποίες αποκαλούνται ενίοτε Βασίλεια και εν τάχει αναλύονται στο παρακάτω χρονολόγιο. Αυτή η σύγχρονη ταξινόμηση είναι αυθαίρετη και βασίζεται σε κοινωνικά κριτήρια ευημερίας, ενότητας και διακυβέρνησης από μία κεντρική εξουσία. Οι ίδιοι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν ομαδοποιούσαν τους κυβερνήτες τους βάσει τέτοιων κριτηρίων. Αντίθετα χρησιμοποιούσαν την έννοια των δυναστειών σε όλη την ιστορική τους διαδρομή. Ο λίθος του Παλέρμο απλά κατονομάζει όλους τους βασιλείς, χωρίς να υποδεικνύει κάποιο είδος ομαδοποίησης. Ο κατάλογος βασιλέων του Τορίνο ομαδοποιεί τους βασιλείς ή βασίλισσες σύμφωνα με την διαδοχή ή καταγωγή τους.

Τη διάκριση των τριάντα δυναστειών, όπως τη χρησιμοποιούμε σήμερα, την οφείλουμε στον Μανέθωνα, τον Αιγύπτιο ιερέα που έζησε στις αρχές της Πτολεμαϊκής περιόδου. Σε πολλές περιπτώσεις όμως δεν είναι απόλυτα κατανοητό γιατί ο Μανέθων ομαδοποίησε ορισμένους βασιλείς σε μια δυναστεία και άλλους σε κάποια άλλη. Για παράδειγμα η 18η Δυναστεία ξεκινά με τον Άχμωσι, αδελφό του τελευταίου βασιλιά της 17ης δυναστείας του Μανέθωνα. Θεωρητικά ο Άχμωσις και ο Μάριος, θα έπρεπε να ταξινομούνται στην ίδια δυναστεία.

Ορισμένοι Αιγυπτιολόγοι προσπάθησαν να εγκαταλείψουν την ιδέα των Βασιλείων και των δυναστειών, χρησιμοποιώντας απλά την χρονολογική ταξινόμηση. Ωστόσο, χάριν συμφωνίας με την υπάρχουσα βιβλιογραφία και τους δικτυακούς τόπους που ασχολούνται με το θέμα, το παρακάτω χρονολόγιο ακολουθεί αυτή την ταξινομητική αρχή.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Η Αίγυπτος, άγονη χώρα, εκτός από την πεδιάδα κατά μήκος του Νείλου ποταμού, που διασχίζει τη χώρα και από τον αρχαίο έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο ονομάστηκε "δώρο του Νείλου".


 
H πεδιάδα πλαταίνει στο "δέλτα" του ποταμού, που  διακλαδιζόμενος χύνεται στη Μεσόγειο θάλασσα.                              

Ο ποταμός πλημμυρίζει τον Οκτώβριο και αφήνει την πλούσια λάσπη του ως λίπασμα στα χωράφια.

Η Αίγυπτος, στο τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ., χωριζόταν σε ’νω και Κάτω Αίγυπτο.



Μετά από συγκρούσεις μεταξύ των δύο κρατών ενώθηκαν σε ενιαίο κράτος, του οποίου η ιστορία διαιρείται σε τρεις περιόδους:

   α. Αρχαίο βασίλειο (3100 - 2300 περίπου π.Χ.)

       πρωτεύουσα η Μέμφιδα (στο χάρτη: Κάτω Αίγυπτος, στο Δέλτα)

   β. Μέσο βασίλειο (2100 - 1600 περίπου π.Χ.)

       πρωτεύουσα η Θήβα ή Λούξορ (στο χάρτη: άνω Αίγυπτος)

   γ. Νέο βασίλειο (1580 - 1100 περίπου π.Χ.)

Πηγή: http://users.sch.gr/pchaloul/Egypt/ancient-Egypt.htm

H ιερογλυφική γραφή

Η γραφή ήταν προνόμιο λίγων γραφέων· ήταν περίπλοκη, αλλά αρκετά διακοσμητική και ονομαζόταν "ιερογλυφική".

Έγραφαν πάνω σε πάπυρο, δηλαδή επεξεργασμένο φλοιό από τους παπύρους, είδος καλαμιών που φύονται στις όχθες του Νείλου ποταμού.

Όμως και στους τοίχους των ναών και των τάφων υπάρχουν πλήθος κειμένων σε ιερογλυφική γραφή.

Τα ιερογλυφικά είναι "ιδεογράμματα", δηλ. κάθε σχήμα - σχέδιο συμβολίζει την έννοια αυτού που παριστάνει.Αυτό ενέχει μια δυσκολία ανάγνωσης, π.χ.: το ιδεόγραμμα ενός ψαριού πότε δηλώνει το ψάρι και πότε το ψάρεμα;   Το πρόβλημα υπάρχει κυρίως με τις αφηρημένες έννοιες.

Οι επιστήμονες κατάφεραν να μεταφράσουν ιερογλυφικά κείμενα με τη συγκριτική μέθοδο, όταν ανακαλύφθηκε η λεγόμενη "στήλη της Ροζέτας" η οποία είχε το ίδιο κείμενο σε τρεις διαφορετικές γραφές (ιερογλυφικά, ιερατική - νεότερη απλοποιημένη αιγυπτιακή γραφή και ελληνική).

Μερικές αναγνώσεις ιερογλυφικών ιδεογραμμάτων:    



EΠΙΣΤΗΜΕΣ

Ανέπτυξαν την Πρακτική Γεωμετρία, τα Μαθηματικά, την Ιατρική (έκαναν ακόμα και εγχειρήσεις στον εγκέφαλο ανθρώπων).

Επινόησαν το ημερολόγιο των 365 ημερών!

Η ΑΙΓΥΠΤΙAΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Πολλές εξατομικευμένες Αιγυπτιακές θεότητες ήταν διαφορετικές όψεις μίας αρχετύπου θεότητας κι οι μικρότεροι θεοί δεν έχουν περισσότερη σπουδαιότητα από τους Αγίους στους οποίους προσευχόμαστε για κάποια χάρη. Ο Άγιος Χριστόφορος βλέπουμε να έχει πολλά κοινά σημεία με τον Αιγύπτιο Ανούμπις. Τον Άγιο Θωμά τον Ακινάτο, συνηθίζουν να επικαλούνται οι σπουδαστές, όταν πρόκειται να εξεταστούν σε Θεολογικά Θέματα, όπως συνέβαινε και με τον αντίστοιχο Θεό Θωθ. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που τείνουν να αποδείξουν ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει με το πέρασμα των αιώνων. Όλοι έχουμε μία βασική ανάγκη να ξέρουμε ότι πέρα από μας, υπάρχει μία άλλη δύναμη, πιο μεγάλη την οποία θα μπορούμε να την βλέπομε σαν σανίδα σωτηρίας που θα μας σώζει τις στιγμές που θα νιώθομε σαν χαμένοι. Για αυτό και σε αυτή τη δύναμη επόμενο είναι να δείχνομε τον σεβασμό μας και τη λατρεία μας. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν στο ιερατείο, στους ιερείς και σε αυτούς τους θρησκευτικούς άνδρες οι οποίοι με τη δύναμη τους κατάφερναν να κάνουν κάποια πράγματα αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απέκλειαν τις γυναίκες από την ιεροσύνη.

Οι ιερείς στην καθημερινή ζωή ήταν το ίδιο εγκρατείς όσο και οι χριστιανοί και χωρίς ιδιαίτερες προκαταλήψεις. Ο αιγυπτιακός λαός έτρεφε έναν υγιή σεβασμό προς στις θρησκευτικές του δοξασίες, που τις είχε κληρονομήσει από ανθρώπους, που οι ιδέες της πνευματικής τους αναγέννησης ήταν πολύ πιο προηγμένες από οποιουσδήποτε άλλους της εποχής εκείνης. Βέβαια, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην αφομοίωσαν απόλυτα τα όσα διδάχθηκαν ή ορισμένα πράγματα να τα υιοθέτησαν λανθασμένα. Όμως οι διδάσκαλοι οι οποίοι βρισκόντουσαν σ' ένα πολύ πιο υψηλό πνευματικό επίπεδο, θεωρούσαν ότι σε ολόκληρο το σύμπαν κατοικούσε ο Θεός, σ' ένα άπειρο αριθμό εκδηλώσεων, σε φυσική ή τελείως αφηρημένη μορφή. Τα εσωτερικά μυστήρια των Αιγυπτιακών λαών στην πραγματικότητα, δεν ήταν πολυθεϊστικά, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς. Μία θεότητα μπορεί να είχε πολλές μορφές έτσι εμφανιζόταν σαν γιοι και κόρες του Θεού και σαν υπεύθυνοι για την τύχη του πλανήτη.

Η ιδέα μίας τριάδας τους γοήτευε αλλά μέσα στα πλαίσια της λογικής κι όχι της προκατάληψης, όπως συνέβαινε με τους χριστιανούς, έβλεπαν ότι ήταν λογικό να υπάρχει θεός και πνεύμα και με τη συγχώνευση αυτών των δύο να παράγεται μία τρίτη ενέργεια που εξατομικεύτηκε σαν κόρη ή γιος. Έτσι δεν ήταν τόσο η γάτα, το πουλί ή το φίδι που λατρεύονταν αλλά η αρχή που το καθένα από αυτά αντιπροσώπευε. Το ιερατείο πολύ καλά γνώριζε όλα αυτά, αλλά εύρισκε σκόπιμο, να αφήνει τους απλούς ανθρώπους να πιστεύουν στα διάφορα ζώα και φυτά, αφού έτσι τροφοδοτούνταν οι πνευματικές ανάγκες τους. Σε τελευταία ανάλυση οι άνθρωποι εύρισκαν μόνοι τον πνευματικό τους δρόμο, αυτόν που ο καθένας νόμιζε ότι τον αντιπροσώπευε.

Η κατανόηση της αληθινής φύσης της θρησκείας αυτής εκφράστηκε και αναπτύχθηκε από νεότερους μελετητές. Μέσα από τους μύθους και τους θρύλους ίσως υπάρχουν αρκετές αποδείξεις που να υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η Ίσις και η οικογένειά της ήταν αληθινά πρόσωπα, ίσως στην εποχή της Ατλαντίδος ή από κάποιον άλλο προηγμένο πολιτισμό ή ακόμα να προήρχοντο από κάποιο άλλο, μακρινό αστρικό σύστημα.

Επίσης, εξ ίσου άξια ενδιαφέροντος είναι η άποψη ότι η Ίσις και η οικογένειά της μπορεί να αντιπροσώπευαν μία συμβολή ενός κοσμικού γεγονότος, ίσως την μετατόπιση του άξονα της Γης, ίσως μια αλλαγή της θέσης της Σελήνης ή άλλων αστρονομικών γεγονότων που τους έγιναν γνωστά από μία τεχνολογικά προηγμένη φυλή. Με τα σημερινά δεδομένα και σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις, στον τομέα της κβαντομηχανικής όλα αυτά που προαναφέραμε είναι πολύ πιθανά να έχουν συμβεί γιατί δεν στερούνται επιστημονικής βάσης. Είναι πλέον γνωστό ότι υποατομικά σωματίδια μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία το ένα με το άλλο, από μεγάλες αποστάσεις του εξωδιαστήματος. Γιατί λοιπόν τα ανθρώπινα πνεύματα να μην μπορούν να κάνουν το ίδιο. Έτσι από την άποψη της μαγείας, το αιγυπτιακό σύστημα αναφέρεται σε μία αυστηρά καθορισμένη εφαρμογή στις σχέσεις των θεοτήτων. Η μαγεία απαιτεί την παραδοχή της ύπαρξης δυνάμεων, πέρα απ’ αυτές που είναι ορατές και απτές στην καθημερινή ζωή. Όποιος δεν πιστεύει σε κάτι τέτοιο είναι καλύτερα να αποφύγει κάθε ενεργό ανάμειξη με τη μαγεία.

Άλλωστε, το αν πιστεύει ή όχι κάποιος αυτό δεν διαφοροποιεί τη φύση και την ένταση μιας δύναμης ή ενός ενεργειακού πεδίου. Για παράδειγμα, οι Ελισαβετιανοί δεν πίστευαν στον ηλεκτρισμό, αλλά ο ηλεκτρισμός υπήρχε. Στην αρχή του αιώνα μας οι επιστήμονες θα απέρριπταν θεωρίες αναφορικά με την ατομική ενέργεια, αλλά η ατομική ενέργεια υπήρχε. Η φύση του χρόνου στο διάστημα βρίσκεται ακόμα υπό αμφισβήτηση όμως οι αποκρυφιστές γνωρίζουν πολύ καλά, τα περί χρόνου και πως τελικά ένα καινούργιο τεχνολογικό σύστημα θα αποδείξει, ξεπερνώντας το φράγμα του χρόνου, τόσο εύκολα, όπως ταξιδεύουμε σήμερα με ένα αεροπλάνο από τη μία άκρη της Γης στην άλλη. Όλα αυτά, φαίνεται πως κάποιοι άνθρωποι τα διδάξαν στους πρώτους Αιγυπτίους. Αλλά και εμείς πλησιάζουμε στη συμπλήρωση του κύκλου αυτών των γνώσεων, με τον τρόπο του συνδυασμού της επιστημονικής λογικής και της πνευματικής κατανόησης.

Τα μαγικά αξιώματα είναι τα ίδια, από άκρου εις άκρον της Γης. Μόνο τα ονόματα αλλάζουν μέσα στους αιώνες. Για να αντιμετωπίσομε με επιτυχία, τη θύελλα της θρησκευτικής σύγχυσης και της αβεβαιότητας που σίγουρα θα δημιουργηθεί από την επερχόμενη επιστημονική αναγέννηση πρέπει να προετοιμαστούμε πνευματικά, επανεξετάζοντας τις βαθύτερες όψεις του σύμπαντος κάτω από το φως της γνώσης και να πιστέψομε ότι δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην επιστήμη και στον αποκρυφισμό. Στην πραγματικότητα είναι δύο παράλληλοι δρόμοι. Όταν η επιστήμη θα έχει καθορίσει μία παραδεκτή σειρά όρων αναφοράς στη σύγχρονη τεχνολογία, δεν θα είναι τίποτα άλλο από ότι στο παρελθόν είχε ονομασθεί "μαγεία" ή δεισιδαιμονία.

Αποκρυφισμό εννοούσαν τα τέσσερα στοιχεία σαν υπερασπιστές ενάντια στις παραβιάσεις των τάφων. Στο μεσαίο βασίλειο όμως ο αποκρυφισμός των στοιχείων παράκμασε, πιθανόν γιατί οι ιερείς του ΑΜΕΝ δεν μπορούσαν να τον κατανοήσουν. Οι σαλαμάνδρες που έχουν σχέση με το στοιχείο της φωτιάς, ήταν ευνοούμενες των Αιγυπτίων ιερέων στη φύλαξη των τάφων. Γεγονός που εξηγεί γιατί τόσοι τυμβωρύχοι των Αιγυπτιακών χώρων βρήκαν ένα τέλος από φωτιά ή κάποιο βίαιο θάνατο.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι σαλαμάνδρες δεν είναι δολοφόνοι. Ήταν προγραμματισμένοι φύλακες και σαν σύμβολο της φωτιάς, υποδήλωναν ότι η ενέργεια αυτή θα μεταβιβαζόταν σε όποιον θα τολμούσε να παραβιάσει το χώρο.

Έτσι, αυτό που προκαλούσε τελικά, το θάνατο ήταν η πνευματική αποδιοργάνωση του ατόμου. Έτσι που να οδηγείται σε μέρη που υπήρχε φωτιά ή να κάνει βίαια πράγματα που στη γλώσσα του αποκρυφισμού σημαίνει απλά ότι η σαλαμάνδρα που είχε εγκλωβιστεί στο σώμα που παραβιάσθηκε προσπαθούσε να επιστρέψει στο χώρο της. Ο σοφός μάγος που έχει καταφύγει στη χάρη ενός στοιχείου θα πρέπει πάντοτε να το προτρέπει με οδηγίες να επιστρέψει όταν θα έχει επιτελέσει πια το καθήκον του έτσι που να μην παγιδευτεί σε καμία χρονική διάσταση. Στοιχεία που καλούνται κατά τη διάρκεια απόκρυφων εργασιών θα πρέπει μετά να εξανεμισθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, με τα οποία συσχετίζονται. Δηλαδή, η φωτιά στο νότο, η γη στο βορρά, ο αέρας στην ανατολή και το νερό στη δύση.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διδάχθηκαν, από ένα λαό που ήταν αυστηρά γαλουχημένος στην ηθική ενός παγκοσμίου αποκρυφισμού. Ένα σύστημα μαγείας που ήταν μοναδικό στο είδος του. Ένα σύστημα που η δύναμή του μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά μόνο μέσα από το χειρισμό ορισμένων βασικών νόμων και όχι με τη γήινη πίστη.

Οι Αιγύπτιοι Ιερείς της Μέσης Βασιλείας δούλευαν ένα διαφορετικό σύστημα μαγείας από αυτό των προηγούμενων χρόνων. Όπως συμβαίνει αυτό με κάθε αναζήτηση της αλήθειας, που περιπλέκεται σε προσωρινές δυνάμεις, η ικανότητά τους να διαπραγματευθούν με τα πλέον εκλεπτυσμένα πνευματικά πεδία είχε δυστυχώς πάρα πολύ ελαττωθεί. Πάρα πολλά έγιναν τα επόμενα χρόνια για να μπορέσουν να επανορθώσουν την κατάσταση αυτή. Πριν καταπιαστεί με οποιαδήποτε μαγική εξάσκηση ο Αιγύπτιος μαθητής, διδασκόταν τα "Μυστήρια", πολλά από τα οποία πέρασαν στους μεταγενέστερους προφορικά από στόμα σε στόμα σαν μυστική απόκρυφη διδασκαλία και παράδοση μέσα στους αιώνες.

Έτσι, ο κύκλος κλείνει σιγά - σιγά και ο συμβολισμός του φιδιού που τρώει την ουρά του γίνεται όλο και πιο φανερός.

Πηγή: Ιντερνέτ

Αποκαλύψεις των μυστικών της Σφίγγας

Λίγα μέτρα πιο πέρα από την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (Χέοπος) βρίσκεται η περίφημη Σφίγγα της Αιγύπτου που έχει κεφάλι γυναίκας, σώμα ταύρου, πόδια λονταριού και φτερά αετού. Ποια είναι όμως η σκοπιμότητα της υπάρξεώς της μέσα στο χώρο των πυραμίδων της Γκίζας, κάτω από τα πόδια της Μεγάλης Πυραμίδας και τι παριστάνει;



Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή

Σφίγγες γενικά είναι κατά την μυθολογία διάφορα τέρατα που τα μέλη του σώματός των αποτελούνται από διάφορα του ενός όντα. Ήσαν άγρια τέρατα, σιωπηλά και αινιγματικά. Τέτοιες σγίγγες κατά την αρχαιότητα υπήρχαν σε διάφορα μέρη του τότε γνωστού κόσμου και είχαν περιβληθεί με διάφορες μυθολογικές ιστορίες. Στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή η Σφίγγα της Βοιωτίας που είχε πρόσωπο και στήθος γυναίκας, σώμα λιονταριού, φτερά όρνιθας και ουρά φιδιού. Η μυθολογία λέει ότι γεννήθηκε από την Έχιδνα και τον Τυφώνα ή Όρθρον και καθόταν στο δρος Φικίον, όπου περίμενε του διερχόμενους από εκεί στους οποίους έθετε το γνωστό περίφημο αίνιγμα: «Τι εστίν ό, μίαν έχων φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίγνεται;» και εφόσον ως ήταν επόμενο οι διαβάτες που δεν έβρισκαν την λύση τους κατέτρωγε. Λέγεται ότι από εκεί κάποτε πέρασε και ο Οιδίποδας και συναντήθηκε με την Σφίγγα, η οποία έθεσε και σε αυτόν το ίδιο αίνιγμα. Ο Οιδίποδας έδωσε τη σωστή απάντηση και η Σφίγγα από το κακό της έπεσε στο γκρεμό και σκοτώθηκε.

Όλες οι Σφίγγες χαρακτηρίζονται από τις ιδιότητες του κρυψίνους (αυτός που κρύβει την σκέψη του) και του αινιγματώδους. Συνεπώς η Σφίγγα των Πυραμίδων της Αιγύπτου πρέπει να εξετασθεί από την άποψη τι κρύβει αυτή η σκέψη της και τι αίνιγμα μας δίνει. Εάν δεν διαθέτει αυτές τις δύο ικανότητες τότε δεν θα έπρεπε να είναι Σφίγγα.

Στο βιβλίο του Tom Valentine «Το μυστήριο της Μεγάλης Πυραμίδας» περιγράφει μεταξύ των άλλων και τα εξής: «Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η Σφίγγα κτίστηκε από τα μέλη μυστικής οργάνωσης και πως υπάρχει ένας απόκρυφος σύνδεσμος ανάμεσα στην αινιγματική Σφίγγα και στην Μεγάλη Πυραμίδα». Πρώτα απ' όλα είναι απολύτως βέβαιο ότι την Σφίγγα θα την έκτισαν άνθρωποι μεμυημένοι και μάλιστα από τον κύκλο των  ιερατείων. Το ότι απογορευότανε στους εκάστοτε Φαραώ να μπαίνουν μέσα στην Μεγάλη Πυραμίδα είναι απολύτως βέβαιο και πληρως δικαιολογημένο, όχι όμως από την άποψη της προσβολής του θρησκευτικού αισθήματος του λαού, αλλά για την προστασία της ίδιας της Ζωής του Φαραώ. Και αυτό γιατί το Αιγυπτιακό ιερατείο ήξερε πολύ καλά την ενεργειακή συμπεριφορά του εσωτερικού της Πυραμίδας, ήξεραν δηλαδή ότι μέσα στην αίθουσα του Βασιλιά γινότανε μια απώλεια μάζας - ενέργειας (Πράνα) από κάθε ζωντανό οργανισμό που θα έμπαινε μέσα, όπως ακριβώς έχει αποκαλύψει ο Πυθαγόρας για τα ενεργειακά πυραμιδικά φαινόμενα. Το ίδιο ακριβώς έγινε και στα χρόνια μας, όταν ο τότε αρχηγός κράτους της Σοβιετικής Ένωσης Κρούτσεφ επισκέφθηκε την Μεγάλη Πυραμίδα και δεν τόλμησε να μπει μέσα, ύστερα από επίμονες και απαιτητικές συστάσεις των μυστικών υπηρεσιών της χώρας του. Επίσης ο συγγραφέας του βιβλίου «Η αντλία του Φαραώ» Έντουαρντ Κάνκλ υποστηρίζει πως η Σφίγγα χρησίμευε σαν μια δευτερεύουσα αντλία, εφόσον βρίσκεται πλησιέστερα στο ποτάμι.

Η άποψη αυτή σε συσχετιμό με όλο υδραυλικό σύστημα που περιγράφει για να βρει τον τρόπο ανύψωσης των μεγάλων ογκολίθων για την κατασκευή της Πυραμίδας είναι αρκετά εύλογη, όμως θα πρέπει εάν αληθεύει να είναι όχι η βασική αιτία της ύπαρξης της Σφίγγας αλλά να είναι μια επικουρική πιθανότητα. Όλα λοιπόν  αυτά τα συμπεράσματα και οι θεωρείες καθώς και άλλες απόψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, όχι μόνο δεν μας φωτίζουν το αίνιγμα, αλλά μας περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την πραγματική αλήθεια.

Ας δούμε λοιπόν μια άλλη οπτική του θέματος

Ξεκινάω την σκέψη μου με τις παραδοχές ότι η Σφίγγα κρύβει ένα μυστικό και μας δίνει και ένα αίνιγμα για να βρούμε την λύση του και ότι η Σφίγγα της Γκίζας την έφτιαξαν άνθρωποι από το περιορισμένο περιβάλλον των ιερατείων που ήταν μυημένοι στα απόκρυφα μυστικά των. Όταν λέω την Σφίγγα την έφτιαξαν, εννοώ βέβαια την ιδέα της κατασκευής συνέλαβαν και έθσαν σε εφαρμογή επί εδάφους και όχι ότι οι ίδιοι δούλεψαν σαν εργάτες για την κατασκεή της, πράγμα που και αυτό ακόμα δεν αποκλείεται για λόγους ασφάλειας του μυστικού. Αφού λοιπόν η ιδέα, η σκέψη βγήκε από τα μεμυημένα μέλη των ιερατείων θα πρέπει να χρησιμοποίησαν την γνωστή μόνο σ΄αυτά απόκρυφη γλώσσα τους. Ο απόκρυφος ιερατικός κώδικας που χρησιμοποιούσαν τα διάφορα μαντεία και ειδικότερα το Μαντείο των Δελφών, ήταν ο κώδικας της αριθμολεξίας και όχι της αριθμοσοφίας. Έτσι εφαρμόζοντας τον ιερατικό κώδικα του Μαντείου των Δελφών στη λέξη «Η Σφίγξ» βρίσκουμε το μυστικό που περικλείει μέσα της η Σφίγγα. Συγκεκριμένα βρίσκουμε ότι η αριθμητική αξία της φράσεως «Η Σφίγξ» είναι ο κωδικός αριθμός 781 που αντιστοιχεί στην αριθμητική αξία της φράσεως «ΣΥΝ ΠΑΝ». Άρα Η ΣΦΙΓΞ = ΣΥΝ ΠΑΝ = 781 , όπου το τόνισμα των φράσεων δηλώνει την λέξη «αριθμητική αξία». Άρα το απόκρυφο μυστικό που περικλείει μέσα της η Σφίγγα είναι το «ΣΥΝ ΠΑΝ» το οποίο προέρχεται από το σημερινό ΣΥΜΠΑΝ, διότι ως γνωστό στα αρχαία χρόνια δεν υπήρχε η λέξη σύμπαν υπό ενιαία μορφή, πράγμα που έγινε αργότερα με μετατροπή του γράμματος (ν) προ του γράμματος (π) σε (μ) όπως ακριβώς γίνεται με τη λέξη συν-παίκτης - συμπαίκτης. Επίσης η απόδειξη αυτή ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου παριστάνει το ΣΥΜΠΑΝ με όλους τους νόμους της δημιουργίας μας το έχει αποδείξη περίτρανα ο Πυθαγόρας. Από αυτό σε συνδυασμό με το αποκαλυφθέν μυστικό της Σφίγγας βγαίνει το συμπέρασμα ότι η Σφίγγα έχει άμεση σχέση με την Μεγάλη Πυραμίδα και αποτελεί την προμετώπη της.

Εκτός από το μυστικό που έχει μέσα της η Σφίγγα μας ζητάει να βρούμε τη λυση και ενός αινίγματος. Το αίνιγμα αυτό βγαίνει από τη μορφή της, δηλαδή : «Που άνθρωπος τε και Ταύρος και Ιέραξ και Λέων συνεισί;". Στη σημερινή μετάφραση μπορούμε να πούμε το παραπάνω αίνιγμα ως εξής : «Πού συνυπάρχουν και ο άνθρωπος και ο Ταύρος και ο Λέων και ο Αετός;». Προφανώς βέβαια συνηπάρχουν στην εικόνα της Αιγυπτιακής Σφίγγας που παριστάνει το Σύμπαν. Άρα συν ηπάρχουν στο Σύμπαν ή αλλιώς το Σύμπαν αποτελείται από αυτά τα 4 στοιχεία. Όμως αυτά τα 4 στοιχεία οι αρχαίοι Έλληνες τα εξομοίωναν αντίστοιχα με τα τέσσερα στοιχεία της μορφής της φύσης, δηλαδή ΝΕΡΟ (ΥΓΡΑ), ΓΗ (ΣΤΕΡΑ), ΑΕΡΑΣ (ΑΕΡΙΑ) ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ (ΕΝΕΡΓΕΙΑ). Επίσης τα ίδια σύμβολα συνυπάρχουν και στα σημεία του ορίζοντα, δηλαδή αντίστοιχα στον Βορρά ο Άνθρωπος (Νερό), στην ανατολή ο Ταύρος (Γη), στη Δύση ο Αετός (Αέρας) και στο Νότο ο Λέων (Φωτιά). Με άλλα λόγια η λύση του αινίγματος της Σφίγγας της Αιγύπτου είναι ότι το Σύμπαν αποτελείται από τέσσερεις μορφές στοιχείων, υγράς μορφής, στερεάς μορφής, αερίου μορφής και ανεργειακής μορφής. Έτσι συνάγουμε ότι η λύση του αινίγματος προαπαιτεί πρώτα την έυρεση του μυστικού της που είναι το «ΣΥΜ ΠΑΝ» και ύστερα βρίσκεται η λύση του αινίγματος που είναι το «ΣΥΝ ΠΑΝΤΙ».

Σχετικά με τις παραπάνω τέσσερεις μορφές των στοιχείων της φύσεως όπως παρουσιάζονται στην Σφίγγα και αναφέρονται από τους αρχαίους Έλληνες σοφούς με τους συμβολισμούς Άνθρωπος/Νερό, Ταύρος/Γη, Αετός/Αέρας, και Λέων/Φωτιά παρατηρούμε ότι οι συμβολισμοί αυτοί υπεισήλθαν και στην Χριστιανική θρησκεία. Στις ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες απεικονίζονται οι τέσσερεις ευαγγελιστές Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης καθένας τους με ένα από τα παραπάνω τέσσερα σύμβολα-στοιχεία. Μάλιστα δε η απεικόνιση των ευαγγελιστών γίνεται στην επιφάνεια των τεσσάρων κολονών που συγκρατούν τον θόλο της εκκλησίας. Δηλαδή συμπεραίνουμε ότι υπάρχει μια πλήρης ταύτιση στην αποκάλυψη των ιδίων αληθειών. Αλλά και στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ευαγγελιστή Ιωάννη διβάζουμε την ίδια ακριβώς μυστικιστική και υπερβατική αλήθεια: «.... και εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσερα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν, και το ζώον το πρώτον όμοιον λέοντι, και το δεύτερον ζώον όμοιον μόσχω και το τρίτον ζώον έχων το πρόσωπον ως ανθρώπου και το τέταρτον ζώον όμοιον αετώ πετομένω».

Πηγή: http://www.schizas.com/

ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ‏



Συγκλονισμένοι οι αρχαιολόγοι για τα τελευταία κομμάτια από το περίφημο «rw nw prt m hrw» του 1420 πΧ που ανακάλυψαν τυχαία σε ένα μουσείο του Κουΐνσλαντ. Το έψαχναν μανιωδώς έναν εδώ και έναν αιώνα γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα λύσουν το μυστήριο της μετά θάνατον ζωής...

Λιποθύμησε ο αιγυπτιολόγος του Βρετανικού Μουσείου, Dr Τζον Τέιλορ, όταν κατάλαβε ότι είχε μπροστά του τα 100 κομμάτια που έλειπαν για την συμπλήρωση του Βιβλίου των Νεκρών το οποίο σύμφωνα με τον θρύλο περιλαμβάνει συλλογές από επωδούς και 200 μαγικές επικλήσεις για χρήση από τους νεκρούς στη μεταθανάτια ζωή. Πρόκειται ουσιαστικό για ένα εγχειρίδιο το οποίο θα καθοδηγήσει τους νεκρούς στις διάφορες δοκιμασίες που θα συναντούσαν πριν φθάσουν στον Κάτω Κόσμο (Ντουάτ).

Η πιο σκληρή δοκιμασία ήταν το ζύγισμα της ψυχής του νεκρού, που έκανε ο θεός Άνουβις. Η ψυχή ζυγιζόταν σε σχέση το Φτερό της Αλήθειας της θεάς Μά'ατ. Αν η καρδιά ήταν πιο ελαφριά από το φτερό, επιτρεπόταν να προχωρήσει στην επόμενη ζωή, αν όχι καταβροχθιζόταν από το τέρας Αμμίτ, ένα συνδυασμός κροκόδειλου, λιονταριού και ιπποπόταμου.



Τα νέα ευρήματα εκτιμάται ότι είναι οι τελευταίες σελίδες του πολύτιμου παπύρου ο οποίος λέγεται πως φτάνει τα 20 μέτρα μήκος και ανήκε στον υπεύθυνο για την κατασκευή του ναού του Άμμωνα, Αμενχοτέπ (ο οποίος ανακηρύχτηκε Φαραώ όσο ήταν ακόμα παιδί και βασίλεψε περίπου 39 χρόνια).
Τα υπόλοιπα κομμάτια του παπύρου βρίσκονται σε συλλογές σπουδαίων μουσείων του κόσμου, όπως το μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης και το ΜΕΤ της Νέας Υόρκης. Οι αρχαιολόγοι που τα μελετούν δεν έχουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους για τη μεταθανάτια ζωή, κυρίως επειδή έλειπαν αυτά τα τελευταία μέρη του παπύρου.



Θα χρειαστούν πολλά χρόνια ακόμη οι ειδικοί για να αποκρυπτογραφήσουν τη Βίβλο των Νεκρών αλλά εκτιμούν ότι υπάρχει πιθανότητα να βρεθούν απέναντι στη μεγαλύτερη ανακάλυψη των τελευταίων αιώνων: το μυστικό της αθανασίας της ψυχής.



ΠΗΓΗ: Ιντερνέτ