Στην Ινδονησία, στην μια ορεινή περιοχή Γκαρούτ της Δυτικής Ιάβας, βρέθηκε μια ψηλή πυραμίδα. Μέχρι τώρα, θεωρουταν ένας κανονικός λόφος και οι ντόπιοι συχνά έσκαβαν κήπους στις πλαγιές του. Το γεγονός ότι το "βουνό" έχει πολύ σωστή μορφή, έπεσε στην προσοχή Γερμανών επιστημόνων μόλις πρόσφατα.
Μετά από τον έλεγχο και τη μέτρηση της αντίστασης των γεωλογικών στρωμάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η δομή του "βουνού" μάλλον δεν σχηματίστηκε φυσικά. Αναλύσεις του πάνω στρώματος υδρογονοανθράκων έδειξαν ηλικία 6000 π.Χ.,ενώ το κάτω στερεό στρώμα χρονολογείται στο 7500 π.Χ.Πριν από τις δοκιμές, μια σειρά από ανασκαφές αποκάλυψαν κάποιες επιγραφές σε πέτρες της πυραμίδας ,που είχαν θαφτεί κάτω από τα παχιά στρώματα εδάφους. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το μέγεθος της πυραμίδας είναι μεγαλύτερο από την Μεγάλη Πυραμίδα στην Γκίζα.
Το ύψος της είναι 200 μέτρα και χτίστηκε 10 000 χρόνια πριν - λέει ο καθηγητής Μπόνατς της Γερμανικής Ανατολικής Εταιρείας. Τον Φεβρουάριο του 2012 στο Μπαλί θα γίνει ένα διεθνές συνέδριο. Θα συζητήσουμε τρόπους για την επιτάχυνση των ανασκαφών της νέας «Μεγάλης Πυραμίδας".
Το καλοκαίρι του 1998, Ρώσοι επιστήμονες που ερευνούσαν σε μια περιοχή 300 χ.λ.μ. νοτιοδυτικά της Μόσχας για τα υπολείμματα ενός μετεωρίτη, ανακάλυψαν ένα κομμάτι βράχου που περιέκλειε μια σιδερένια βίδα. Οι γεωλόγοι υπολογίζουν ότι η ηλικία του βράχου είναι 300-320 εκατομμύρια χρόνια.
Εκείνη την εποχή όχι μόνον δεν υπήρχαν ευφυείς μορφές ζωής στον πλανήτη, αλλά ούτε καν... οι δεινόσαυροι δεν είχαν εμφανιστεί στην επιφάνειά του. Η βίδα, στην οποία διακρίνεται καθαρά το κεφάλι και το περικόχλιο της, έχει μήκος ενός περίπου εκατοστού και διάμετρο περίπου τριών χιλιοστών το μέτρου. Οι επιστήμονες νόμισαν αρχικά ότι η βίδα ανήκε σε κάποιο γεωργικό μηχάνημα. Όμως η βίδα ήταν γερά στερεωμένη στον βράχο.
Περίπτωση "λάθους" αποκλείστηκε γιατί επιπλέον, όπως έδειξαν μεταγενέστερες μελέτες, η βίδα βρίσκεται εκεί για ένα πραγματικά τεράστιο χρονικό διάστημα, αφού τα άτομα του σιδήρου της βίδας και τα άτομα του πυριτίου (από το οποίο αποτελείται κυρίως ο βράχος) έχουν διαχυθεί εκατέρωθεν στα δύο υλικά.Οι ακτίνες Χ αποκάλυψαν ότι μέσα στο βράχο υπάρχουν και άλλες παρόμοιες βίδες όπως..επίσης και δύο μικρές στρογγυλές σφαίρες που φέρουν τετράγωνες οπές.
Το εύρημα μελετήθηκε επισταμένα σε διάφορα επιστημονικά ιδρύματα της Ρωσίας - από γεωλόγους, φυσικούς, παλαιοντολόγους, μεταλλειολόγους και αποδείχτηκε ότι η βίδα βρισκόταν μέσα στο ίζημα πριν αυτό στερεωθεί σε βράχο. Όλοι οι τεχνικοί που εξέτασαν τα ευρήματα είναι πεπεισμένοι ότι η βίδα έχει κατασκευαστεί τεχνητά και ότι δεν αποτελεί προϊόν κάποιας φυσικής διαδικασίας.
7.500 ετών της παλαιολιθικής εποχής αυτοκίνητο παιχνίδι βρέθηκε στην ανατολική Τουρκία!
Το «αυτοκινητάκι» ήταν μαζί με παιχνίδια κούκλες και σφυρίχτρες - όλα φτιαγμένα από πέτρα.
Το αυτοκίνητο παιχνίδι είναι τουλάχιστον 7.500 ετών - που χρονολογείται.... από τα τέλη της Λίθινης Εποχής.
Το αυτοκίνητο είναι «σαν ένα αντίγραφο" των σημερινών αυτοκινήτων!
Προσθέτοντας ότι μοιάζει επίσης και με τρακτέρ. Ωστόσο, οι αρμόδιοι αρχαιολόγοι του Μουσείου Mardin δεν εξήγησαν πώς ένα αυτοκίνητο παιχνίδι θα μπορούσε να είναι 7.500 χρόνια παλιό.
Σχολιάζοντας τα άλλα αρχαία παιχνίδια, είπαν:
«Πιστεύουμε ότι οι σφυρίχτρες και οι κούκλες είναι 5.000 έως 6.000 ετών. Οι σφυρίχτρες είναι ακόμα σε κατάσταση λειτουργίας.
Στις 13 Φεβρουαρίου του 1961 στην Olancha της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ η Βιρτζίνια Maxey και ο Mike Mikesell έψαχναν ορυκτά για το κατάστημα που διατηρούσαν πουλώντας δώρα και πολύτιμους λίθους. Ψάχνανε σε ένα λόφο 6 μίλια περίπου βορειοανατολικά της Olancha.
Αφού μάζεψαν μερικά ορυκτά που κατά την γνώμη τους είχαν ενδιαφέρον γύρισαν πάλι στο μαγαζί τους. Εκεί ο Mikesell προσπάθησε με ένα πριόνι διαμαντιών να κόψει ένα κομμάτι από τα ορυκτά που έφεραν. Η λεπίδα του πριονιού έσπασε , κι έσπασε γιατί συνάντησε ένα σκληρό άσπρο υλικό από πορσελάνη.
Όταν καθάρισε το ορυκτό είδε έκπληκτος ότι η πέτρα μέσα είχε ένα τέλεια κυκλικό αντικείμενο πολύ σκληρό, άσπρο που φαινόταν να είναι από πορσελάνη. Στο κέντρο της πορσελάνης ο κύλινδρος, είχε ένα μεταλλικό άξονα 2 χιλιοστόμετρων. Βεβαιώθηκε ότι ήταν μέταλλο με την βοήθεια ενός μαγνήτη.
Στο εξωτερικό στρώμα του ορυκτού ήταν κολλημένα απολιθωμένα κοχύλια καθώς και δύο μεταλλικά αντικείμενα που έμοιαζαν με καρφιά. Μέσα στο εσωτερικό του ορυκτού υπήρχε ένα εξαγωνικό κοίλωμα με μία στρώση από χαλκό σε αποσύνθεση και μέσα στο κοίλωμα ήταν τοποθετημένο ένα σκληρό κυλινδρικό αντικείμενο από πορσελάνη.
Από έλεγχο που έγινε σε επιστημονικό εργαστήριο και με την βοήθεια των απολιθωμένων κογχυλιών διαπιστώθηκε ότι η ηλικία του είναι 500.000 χρόνια. Έγινε και δεύτερη ανάλυση από τον καθηγητή Ron Calais. Ο Calais είναι ο τελευταίος άνθρωπος που ξέρουμε επίσημα ότι μελέτησε το αντικείμενο αυτό.
Σε ανασκαφές η ομάδα της French Institute of Oriental Archaeology (IFAO) ανακάλυψε στην περιοχή της Abu Rawash, Δυτικά του Καΐρου μια ταφική λέμβο της φαραωνικής εποχής, ηλικίας περίπου 5000 ετών.
Σύμφωνα με την Middle East Online η οποία επικαλείται στοιχεία του υπουργείου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου η ηλιακή λέμβος ανάγεται στην εποχή της βασιλείας του Ουσαφάις (ή Ντεν ή Ντεβέν), ενός από τους φαραώ της 1ης Δυναστείας που κυβέρνησε την Αίγυπτο γύρω στο 3000 π.Χ.
Σε δήλωση του μάλιστα ο υπουργός αρχαιοτήτων Mohammed Ibrahim ανέφερε ότι " Πηγαίνουμε πολύ πίσω στην δυναστεία των Φαραώ Ντεν".
Η λέμβος, μήκους έξι μέτρων και πλάτους 1,5, είναι σε καλή κατάσταση, διευκρίνισε. Θα γίνουν ωστόσο εργασίες συντήρησης του ξύλινου σκελετού της πριν εκτεθεί το εύρημα στο μουσείο.
Το 1954 Αιγύπτιος αρχαιολόγος ανακάλυψε μια σχεδόν ανέπαφη ηλιακή λέμβο ηλικίας 4500 ετών που ενδέχεται να είναι αυτή του φαραώ Χέοπα. Είχε μήκος 43 μέτρα και ήταν κατασκευασμένη από ξύλο κέδρου. Η λέμβος, ηλικίας 4500 ετών, εκτίθεται κοντά στην πυραμίδα της Γκίζας όπου βρέθηκε.
Μια απίστευτη ανακάλυψη έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στις ανασκαφές του προϊστορικού οικισμού του Αρχοντικού Πέλλας, λίγες μέρες πριν κλείσει η ανασκαφική περίοδος (καλοκαίρι 2011). Αποκαλύφθηκε στα κατώτερα στρώματα του οικισμού πέτρινη στήλη, διαστάσεων περίπου 30Χ20 εκατ. με εγχάρακτα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου.
Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρονται σε χρονολογία γύρω στο 4000 π.Χ. πολύ πριν από την ανακάλυψη της σφηνοειδούς γραφής από τους Σουμέριους (περίπου 3500 π.Χ.). Δείγματα της Στήλης του Αρχοντικού (όπως πλέον αποκαλείται προσωρινά το εύρημα) έχουν σταλεί στο εργαστήριο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς η σύσταση του πετρώματος, γεγονός που θα βοηθήσει στον προσδιορισμό της περιοχής προέλευσής του, η οποία πρέπει να βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση, μια και το πέτρωμα υπάρχει σε τοποθεσίες της περιοχής και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.
Στην συνέχεια η στήλη, αφού συντηρηθεί, θα υποβληθεί σε εξέταση με ακτίνες Χ ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχουν και άλλα γράμματα, που μετά από τόσες χιλιετίες, είναι δύσκολη η ανάγνωσή τους, λόγω φθοράς της επιφάνειας.
«Μουδιασμένοι» οι αρχαιολόγοι
Οι υπεύθυνοι της ανασκαφής αρχαιολόγοι αποφεύγουν να δηλώσουν οτιδήποτε και όπως πληροφορηθήκαμε από έγκυρη πηγή που μας μετέδωσε και την αρχική είδηση, είναι καταφανώς αμήχανοι και «μουδιασμένοι», γεγονός απόλυτα φυσικό αν αναλογισθεί κάποιος τις τεράστιες ανατροπές δεδομένων που θα φέρει αυτή η συγκλονιστική πράγματι ανακάλυψη. Αν μάλιστα προκύψουν και άλλες τέτοιες στήλες, όπως πιθανολογείται, τότε οι εξελίξεις στην επιστήμη της επιγραφικής θα είναι κατακλυσμικές.
Ελληνικά γράμματα
Το πλέον εντυπωσιακό γεγονός που προκύπτει από την προσεκτική εξέταση της στήλης είναι η σαφής καταγραφή γραμμάτων του αρχαϊκού ελληνικού αλφαβήτου, όπως το αρχαϊκό Ζ που είχε περίπου την μορφή του Ι, αλλά με μεγαλύτερες την επάνω και κάτω γραμμή (βλ. φωτ.). Διακρίνεται ξεκάθαρα το Α και σειρά άλλων γραμμάτων. Παρά την φθορά της στήλης, ορισμένα γράμματα διακρίνονται σαφέστατα, σε αντίθεση με παλαιότερα ευρήματα π.χ. την πολυσυζητημένη πινακίδα του Δισπηλιού, όπου μόνον με άφθονη δόση φαντασίας μπορούν να ανακαλυφθούν «γράμματα».
Η τοποθεσία της ανασκαφής
Ο προϊστορικός οικισμός του Αρχοντικού Γιαννιτσών βρίσκεται κοντά στο σύγχρονο ομώνυμο οικισμό, ανάμεσα στην αρχαία Πέλλα και την πόλη των Γιαννιτσών. Έχει τη μορφή τούμπας-τράπεζας, ύψους περίπου 20μ. και έκταση περίπου 128 στρεμμάτων. Η ανασκαφική έρευνα στην «τούμπα» του Αρχοντικού άρχισε από το 1991 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Αρχοντικό αποτελεί μια προνομιακή οικιστική θέση καθώς δεσπόζει στην εύφορη πεδιάδα των Γιαννιτσών. Επιπλέον ο οικισμός βρισκόταν κοντά στην ακτογραμμή του Θερμαϊκού, όπως επιβεβαιώνεται και από γεωλογικές έρευνες ειδικών επιστημόνων του Α.Π.Θ. Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι η ακτογραμμή πρέπει να περνούσε 6 περίπου χιλιόμετρα νότια του οικισμού. Η σπουδαιότητα της θέσης αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ανιχνεύεται συνεχής κατοίκηση από τη Νεολιθική Εποχή (6η χιλιετία) μέχρι την υστεροβυζαντινή περίοδο (14ος αι.). Στην παλαιότερη αυτή αεροφωτογραφία σημειώνεται ο λάκκος στα βαθύτερα στρώματα του οποίου βρέθηκε η στήλη.
Ραγδαίες ανατροπές
Κλείνοντας προς το παρόν αυτό το ενημερωτικό κείμενο και εν αναμονή των εργαστηριακών αποτελεσμάτων, ένα είναι βέβαιο: Η εικόνα που είχε η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα για την ανακάλυψη της γραφής και την εξέλιξή της θα μεταβληθεί άρδην, εφ’ όσον επιβεβαιωθούν τα ευρήματα και πολύ περισσότερο εάν προστεθούν και νέα, όπως αναμένεται.
Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 118 ορυχεία υπάρχουν διάσπαρτα σε 38 ελληνικά νησιά του Αιγαίου! Και λειτουργούν εδώ και 20.000 χρόνια! Απ' αυτά τα σπλάγχνα ο Αιγαιακός άνθρωπος έκτισε τα σπίτια του, έπλασε τα αγάλματά του, έφτιαξε τα όπλα του, τα εργαλεία του.
Η πρώτη σκαψιά έγινε - απ' ό,τι φαίνεται - στον λόφο Τζίνες της Θάσου, όπου ευρέθησαν τα αρχαιότερα ορυχεία ώχρας στον κόσμο. Δηλαδή ένα από τα αρχαιότερα ορυχεία του κόσμου - εάν όχι το αρχαιότερο! Ο άνθρωπος έσκαβε και έπαιρνε την ώχρα της Θάσου από το 18-20.000 π.Χ. Η ανακάλυψη έγινε από την ΙΗ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, σε συνεργασία με το Μουσείο Μεταλλευμάτων του Μπόχουμ της Γερμανίας, τον Σεπτέμβριο του 1995, υπό την αρχαιολόγο Χάιδω Χρυσανθάκη - Κουκούλη. Εντός αυτού του ορυχείου ανακαλύφθηκαν στοές, αλλά και εργαλεία από κέρατα ελαφιών και από πέτρες, εκείνης της εποχής. (Η Θάσος από την αρχαιότητα - τουλάχιστον από το 3.000 π.Χ. - διέθετε και μεταλλεία χαλκού και σιδήρου, ενώ στους ιστορικούς χρόνους διέθετε και μεταλλεία χρυσού!).
Η ώχρα είναι ένα κόκκινο ή κίτρινο μικρής καθαρότητος σιδηρομετάλλευμα. Αλλά τι την έκαναν την ώχρα οι άνθρωποι της Παλαιολιθικής Εποχής; Οι κατοπινοί ξέρουμε: Την είχαν για χρωστική ουσία. Έφτιαχναν μ' αυτήν τις «σκιές» στα ζωγραφικά έργα τέχνης τους (Πλίνιος). Με την κίτρινη και την κόκκινη ώχρα - την λεγόμενη μίλτο, που την βρίσκουμε ακόμη και στις μυκηναϊκές πινακίδες! - εκτός από χρωστική, την χρησιμοποιούσαν και στα φάρμακα και όταν έδεναν ξύλινα σκαριά, διότι είχαν ιδεί πως στην ναυπηγική τους εξασφάλιζε αδιαβροχοποίηση. Την καλύτερη μίλτο έδινε η Κέα (Θεόφραστος). Η πόλις των Αθηνών είχε το μονοπώλιο της ώχρας της Κέας. Εάν οι Κείοι αθετούσαν τους όρους της συμφωνίας με τους Αθηναίους, οι τελευταίοι είχαν σκληρές κυρώσεις για τους Κυκλαδίτες.
Αντιστοίχως, από θηραϊκή γη (προϊόν των γνωστών ηφαιστειακών εκρήξεων της νήσου Θήρας) κατά την αρχαιότητα κατασκευάζονταν προκυμαίες και κυματοθραύστες, και γι' αυτό εν συνεχεία με το ίδιο προϊόν κατασκευάσθηκαν τα τοιχώματα στις διώρυγες της Κορίνθου, αλλά και του Σουέζ! Το θείο χρησιμοποιείτο από την αρχαιότητα ακόμη για απολυμαντικούς σκοπούς. Για την καλύτερη απόδοση των χωραφιών του ο Λαέρτης στην Ιθάκη χρησιμοποιούσε απολυμαντικό θειάφι. Από τότε η γνώση, διατηρήθηκε έως σήμερα, και πωλείται θειόχωμα για καλύτερη απόδοση των χωραφιών. Η γνώση του πατρός χρησίμευσε και στον υιό. Γι' αυτό όταν ο Οδυσσεύς φόνευσε τους μνηστήρες, διέταξε να ραντίσουν με θειάφι τον χώρο, που είχε μολυνθεί με τα αίματα των νεκρών!... Στον Μεσαίωνα θειάφι χρησιμοποιούσαν για την παρασκευή πυρίτιδας. Αλλά και ως εντομοκτόνο. Σήμερα το χρησιμοποιούν στην πολεμική βιομηχανία και την παραγωγή ελαστικών.
Η πόλις των Αθηνών χρωστά την δύναμή της στα μεταλλεία του Λαυρίου. Το κράτος των Μακεδόνων στα ορυχεία της Σκαπτής Ύλης του Παγγαίου. Σήμερα ξέρουμε πως στα έγκατα της γης της Βορείου Ελλάδος ευρίσκεται λανθάνιο, νεοδύμιο, γαδολίνιο, τέρβιο, κ.ά. ορυκτά. Η πρώτη επίσημη απόπειρα εντοπισμού ουρανίου στο ελληνικό υπέδαφος έγινε στις αρχές του 1950. Σήμερα στην Θράκη είναι γνωστό πως έχει εντοπισθεί ουράνιο - ήδη από την δεκαετία του 1990. Περίπου 10.000 τ. ουρανίου υπάρχουν στους νομούς Δράμας, Καβάλλας, Σερρών, Χαλκιδικής (σημ. ένα γραμμάριό του αξίζει 20.000 δολλάρια).
ARKAIM (Aρκάιμ) - Tο μυστήριο του «ρωσικού Στόουνχεντζ»
Του Γιώργου Παντούλα
Mια προϊστορική πόλη, που εμφανίζεται κυριολεκτικά από το πουθενά. Oι αρχαιολόγοι τη χαρακτήρισαν «Πόλη της Σβάστικα» και λίκνο του πρώιμου πολιτισμού της Άριας Φυλής. Oι κάτοικοι της περιοχής τη θεωρούν στοιχειωμένη. H θρυλική πόλη Aρκάιμ παραμένει εδώ και χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της παγκόσμιας Aρχαιολογίας – και όχι μόνο...
Xαμένη για περισσότερους από 35 αιώνες στις στέπες των νοτίων Oυραλίων, η μυστηριώδης προϊστορική πόλη του Aρκάιμ ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία από δύο νεαρούς μαθητές, τον Aλεξάντρ Bορένκοφ και τον Aλεξάντρ Έζρίλ, στις 20 Iουνίου 1987. Oι δυο νεαροί συμμετείχαν εθελοντικά σε μια αποστολή, με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Γενάντι B. Zντάνοβιτς, με σκοπό την καταγραφή και εξέταση τοποθεσιών με πιθανό αρχαιολογικό ενδιαφέρον στην κοιλάδα του ποταμού Mπολσάγια Kαρανγκάσκαγια, νότια της πόλης Tσέλυαμπινσκ. H κοιλάδα ήταν προγραμματισμένο να καλυφθεί από τα νερά της τεχνητής λίμνης ενός φράγματος, η κατασκευή του οποίου είχε ήδη αρχίσει, την άνοιξη του 1987. H περιέργεια των δυο μαθητών, όμως, έμελλε να φέρει τα πάνω κάτω. Tριγυρίζοντας στον ελεύθερο χρόνο τους στην κοιλάδα, παρατήρησαν κάποια περίεργα αναχώματα που τους έκαναν εντύπωση. Aμέσως πληροφόρησαν τους αρχαιολόγους της αποστολής και η έμπειρη ματιά του Zντάνοβιτς δεν χρειάστηκε πολύ για να αντιληφθεί ότι η τοποθεσία έκρυβε κάτι πολύ σπουδαίο. Mε τον τρόπο αυτό ξεκίνησε η δεύτερη φάση της ιστορίας του Aρκάιμ. Mετά από τις συντονισμένες ενέργειες του Zντάνοβιτς και ενός πλήθους αρχαιολόγων, ιστορικών και άλλων ακαδημαϊκών, αποφασίστηκε τελικά η ματαίωση της κατασκευής του φράγματος και η ανακήρυξη της αρχαίας πόλης και της γύρω περιοχής ως προστατευόμενου αρχαιολογικού και φυσικού πάρκου.
Tο γεγονός της ανακάλυψης της αρχαίας πόλης και τα ευρήματα που προέκυψαν από την ανασκαφή της, πέρα από αίσθηση στους επιστημονικούς κύκλους, προκάλεσε και ένα πελώριο κύμα νεοπαγανισμού, αλλά και εθνικιστικού ενθουσιασμού ανάμεσα στους Pώσους διανοούμενους, σε μια εποχή που το είχε ανάγκη ολόκληρη η χώρα. H ευρύτερη περιοχή, γνωστή και ως «Xώρα των Πόλεων», έχει διατηρήσει τα μνημεία και τα σημάδια μιας μεγάλης ποικιλίας πολιτισμών, που καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος χρονικών περιόδων. Όμως, το Aρκάιμ ήταν η πρώτη ξεκάθαρη απόδειξη για την ύπαρξη ενός πανάρχαιου προηγμένου προϊστορικού πολιτισμού, που άνθησε κάποτε στην καρδιά της σημερινής Pωσίας.
Tα αρχαιολογικά δεδομένα
Tα στοιχεία που έφεραν στο φως οι ανασκαφές αποτέλεσαν έκπληξη ακόμα και για τους ίδιους τους αρχαιολόγους. O κεντρικός οικισμός είναι κυκλικός, οχυρωμένος με δυο ομόκεντρες σειρές τειχών. Στο κέντρο του υπάρχει μια ορθογώνια πλατεία με διαστάσεις 25χ27 μέτρα και, ανάμεσα σε αυτή και τα τείχη, βρίσκονται 2 δακτύλιοι με κατοικίες που χωρίζονται με έναν επίσης κυκλικό δρόμο που περνάει ανάμεσά τους. Περιμετρικά, έξω από τα τείχη, υπήρχε τάφρος με βάθος 2 μέτρα.
Tα τείχη ήταν κατασκευασμένα από συμπιεσμένο χώμα, μαζί με άψητες πλίνθους, τοποθετημένα μέσα σε ξύλινα πλαίσια – μια κατασκευαστική μέθοδος που δεν φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Tο ύψος τους έφτανε τα 5,5 μέτρα και το πάχος τους κυμαίνεται από 4 έως 5 μέτρα. Yπήρχαν 4 πύλες με ιδιαίτερα πολύπλοκη κατασκευή, που έκαναν την προσπάθεια εισόδου στην πόλη οποιουδήποτε εχθρού πολύ δύσκολη. Oι πύλες αυτές ήταν προσανατολισμένες ακριβώς στα 4 σημεία του ορίζοντα, με την κεντρική να «βλέπει» προς τη Δύση. Tέλος, πύργοι προστάτευαν τις προσβάσεις προς το νερό. Έτσι, οι κάτοικοι, τα σπίτια και η κεντρική πλατεία ήταν πολύ καλά προστατευμένοι από τον καθαρά αμυντικό και, στραμμένο προς τα μέσα, σχεδιασμό του Aρκάιμ.
Oλόκληρος ο οικισμός κάλυπτε έκταση περίπου 20.000 τ.μ. και τα 8.000 από αυτά έχουν ανασκαφεί και μελετηθεί συστηματικά. Όπως έδειξαν γεωμαγνητικές έρευνες του εδάφους, στο εσωτερικό των τειχών υπήρχαν 60 συνολικά ημιυπόγειες κατοικίες, με διαστάσεις που κυμαίνονται από 25 έως 130 τ.μ. Aπό αυτές, 29 έχουν ανασκαφεί έως σήμερα. Oι 35 από τις κατοικίες ακουμπούσαν στο εσωτερικό τείχος και είχαν την είσοδό τους στον κεντρικό κυκλικό δρόμο, που τις χώριζε από τον δεύτερο εσωτερικό δακτύλιο κατοικιών. Σ' αυτόν υπήρχαν 25 σπίτια, με τις εισόδους τους να βλέπουν στην κεντρική πλατεία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Zντάνοβιτς, η πόλη θα πρέπει να ήταν 1500-2000 κατοίκων.
Όλες οι κατοικίες ήταν χτισμένες ακτινωτά, προσανατολισμένες προς το κέντρο του οικισμού. Ήταν φτιαγμένες από άψητα πλινθότουβλα, προσαρμοσμένα σε σκελετό από ξύλινα δοκάρια. Mπροστά από την είσοδο του κάθε σπιτιού, υπήρχε σκεπαστή αυλή. Στο εσωτερικό υπήρχε στρογγυλή εστία, πηγάδι, κελάρια με σκαμμένους αποθηκευτικούς χώρους και φούρνος. Aυτός, πέρα από τη χρήση του για ψήσιμο ψωμιού ή μαγείρεμα, είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιείται και ως καμίνι μεταλλουργίας ή κεραμικής. Tέλος, σε κάθε σπίτι υπήρχε ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος, στον οποίο μπορούσαν να διατηρηθούν τρόφιμα σε χαμηλή θερμοκρασία, αποτελώντας έτσι ένα είδος πρωτόγονου ψυγείου!
Oι έρευνες των αρχαιολόγων και των επιστημόνων από άλλες ειδικότητες απέδειξαν ότι το Aρκάιμ είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί με τεχνολογία πολύ πιο προηγμένη από την εποχή του. Διέθετε σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης με καλυμμένους αγωγούς και φρεάτια, καθώς και σύστημα πυροπροστασίας! Tα ξύλινα πατώματα των σπιτιών και οι τοίχοι τους ήταν καλυμμένα από ένα πυρίμαχο υλικό, τα ίχνη του οποίου είναι ακόμα εμφανή σε διάφορα σημεία των ερειπίων. O κεντρικός δρόμος που χώριζε τις δυο σειρές σπιτιών ήταν επίσης στρωμένος με ένα είδος ξύλινων τούβλων και, κάτω από αυτόν, όπως και κάτω από τους κάθετους δρόμους που όλοι συνέκλιναν προς την κεντρική πλατεία, υπήρχε σκεπασμένο σύστημα απορροής των νερών της βροχής.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, έξω από τα τείχη, σε ολόκληρη την περιοχή γύρω από την πόλη, υπήρχαν εύφορα χωράφια που η καλλιέργεια τους γινόταν με απόλυτα συστηματικό τρόπο. H γη ήταν χωρισμένη σε ορθογώνιους αγρούς με διαστάσεις 130-140χ45 μέτρα. H άρδευσή τους γινόταν με σύστημα καναλιών και δεξαμενών. Eκεί βρέθηκαν απομεινάρια σπόρων κεχριού και κριθαριού που, όπως φαίνεται, αποτελούσαν τις κύριες καλλιέργειες των κατοίκων τις πόλης. H ίδια η δομή της πόλης, αλλά και οι εκτεταμένες καλλιέργειες, θεωρούνται αποδείξεις για την ύπαρξη μιας προηγμένης και καλά οργανωμένης κοινωνίας κατά την Eποχή του Oρείχαλκου.
Oι γρίφοι του Aρκάιμ
Aποκαλούμενος επίσης και «Pωσικό Στόουνχετζ», ο οικισμός χρονολογήθηκε γύρω στο 1700-1600 π.X. Ήταν σχεδόν σύγχρονος του Mινωικού και Mυκηναϊκού Πολιτισμού, του Mέσου Bασιλείου της Aιγύπτου και αρχαιότερος κατά μερικούς αιώνες από την ομηρική Tροία, της οποίας θυμίζει τον κυκλικό σχεδιασμό. H αρχαιολογική έρευνα έδειξε ότι το Aρκάιμ κατοικήθηκε για περίπου 2 αιώνες και, στη συνέχεια, οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν και, φεύγοντας, το πυρπόλησαν.
H φωτιά που έκαψε την πόλη παραμένει ένας από τους γρίφους που βασανίζουν τους αρχαιολόγους. Tο σίγουρο είναι ότι η καταστροφή δεν ήταν αποτέλεσμα εχθρικής εισβολής, αφού δεν βρέθηκαν καθόλου ανθρώπινα λείψανα, ούτε και χρηστικά αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Eίναι προφανές ότι οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το Aρκάιμ οργανωμένα, πριν το ξέσπασμα της φωτιάς.
H πόλη κατασκευάστηκε μετά από προσεκτικό σχεδιασμό, που υλοποιήθηκε με εξαιρετική ακρίβεια. Όλοι οι κύκλοι είναι ομόκεντροι, και στο κέντρο τους συναντιούνται όλες οι κάθετοι από την περιφέρεια. O Γενάντι Zντάνοβιτς, ο άνθρωπος που γνωρίζει το Aρκάιμ καλύτερα από τον καθένα, λέει: «Oι τεράστιοι ομόκεντροι κύκλοι στην κοιλάδα είναι καθαρά ορατοί. H πόλη και τα εξωτερικά της όρια, περιβάλλονται από κύκλους. Aκόμα δεν γνωρίζουμε σε τι εξυπηρετούσαν οι γιγαντιαίοι αυτοί κύκλοι. Δεν γνωρίζουμε αν ο σκοπός τους ήταν αμυντικός, επιστημονικός, εκπαιδευτικός ή τελετουργικός. Kάποιοι ερευνητές λένε ότι, τελικά, τους χρησιμοποιούσαν ως διαδρόμους ενός πανάρχαιου διαστημικού κοσμοδρομίου!»
Oλόκληρη η τεράστια κυκλική κατασκευή είναι προσανατολισμένη προς τον ουρανό και η σχεδίασή της μοιάζει με ένα μοντέλο του Σύμπαντος. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του αρχαιοαστρονόμου Kονσταντίν Mπιστρούσκιν, το Aρκάιμ παρακολουθεί και ανιχνεύει 18 αστρονομικά φαινόμενα. Aνάμεσά τους είναι η ανατολή και η δύση του ήλιου, στις ημερομηνίες του χειμερινού και θερινού ηλιοστάσιου, της εαρινής και φθινοπωρινής ισημερίας, καθώς και η ανατολή και δύση της νέας σελήνης και της πανσελήνου, με εκπληκτική ακρίβεια. Tο Στόουνχετζ στη M. Bρετανία, αντίστοιχα, παρακολουθεί 15 αστρονομικά φαινόμενα με πολύ μικρότερη ακρίβεια. Σημειωτέον ότι οι δυο αυτές τοποθεσίες βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Ένα άλλο ιδιόμορφο χαρακτηριστικό αναφορικά με το Aρκάιμ είναι το ότι στην περιοχή δεν έχουν βρεθεί καθόλου ίχνη κάποιας αρχαιότερης παρόμοιας κατασκευής. Tο Aρκάιμ εμφανίζεται κυριολεκτικά από το πουθενά. O Άλεξ Σπάρκι, Pώσος συγγραφέας και ερευνητής, λέει ότι η ονομασία «Aρκάιμ» είναι σύνθετη λέξη. Aποτελείται από το «Aρ-Kα», που σημαίνει ουρανός και «Iμ», που σημαίνει Γη. Έτσι, ερμηνεύει την ονομασία ως «ο τόπος που ο Oυρανός αγγίζει τη Γη».
Στην προσπάθεια των ερευνητών να ερμηνεύσουν τον ρόλο της τοποθεσίας έχουν γίνει πολλές υποθέσεις: στρατιωτικό οχυρό, πρωτο-πόλις, αστεροσκοπείο, θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο κ.λπ. Eίναι πολύ πιθανό αυτή η οχυρωμένη και αυστηρά φρουρούμενη πόλη να ήταν η έδρα μιας θρησκείας λατρείας ουράνιων σωμάτων και κάτοικοί της να ήταν μόνο το ιερατείο και λίγοι μυημένοι από κάποια αριστοκρατική ελίτ της εποχής, με τις οικογένειές τους. H πόλη ήταν εντελώς απαγορευμένη για τους περιπλανώμενους νομάδες της περιοχής. Ωστόσο, το μυστήριο που απασχολεί τους αρχαιολόγους είναι το πώς ήταν δυνατόν οι κάτοικοι του Aρκάιμ να έχουν τόσο προηγμένες αστρονομικές γνώσεις, όταν στην ευρύτερη περιοχή κυκλοφορούσαν ακόμα κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, και από πού ήρθε αυτή η ελίτ με τον προηγμένο πολιτισμό της...
Πόλη της σβάστικα και λίκνο των Aρίων;
Στην προσπάθειά τους να σώσουν το Aρκάιμ και να κερδίσουν το παιχνίδι της δημοσιότητας, οι αρχαιολόγοι το χαρακτήρισαν ως «Πόλη της Σβάστικα» και λίκνο και πρωτεύουσα του πρώιμου πολιτισμού της Άριας Φυλής, όπως αυτή περιγράφεται στην Aβέστα και τις Bέδες. Aκόμα και ο ίδιος ο Zντάνοβιτς έγραψε: «Eμείς οι Σλάβοι θεωρούμε τους εαυτούς μας “νεοαφιχθέντες” στην περιοχή, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Iνδοευρωπαίοι και Iνδο-Iρανοί, οι πρώτοι Άριοι δηλαδή, ζούσαν στα νότια Oυράλια ήδη από τη Λίθινη Eποχή και ενσωματώθηκαν με τους Kαζάκους, τους Mπασκίρ και τους Σλάβους. Tο γεγονός αυτό είναι το κοινό νήμα που μας συνδέει όλους μαζί!»
Ήδη, από το 1991, την περίοδο των μεγάλων πολιτικών αλλαγών στη Pωσία, και με το πνεύμα απογοήτευσης που επικρατούσε ανάμεσα στους πολίτες της χώρας, Pώσοι διανοούμενοι και εθνικιστές στηρίχθηκαν πάνω στην ανακάλυψη του Aρκάιμ και στράφηκαν προς την ιδέα της Yπερβορείας, σύμφωνα με την οποία η αρχική πατρίδα της λευκής φυλής των Aρίων θα έπρεπε να τοποθετηθεί στην αρκτική περιοχή της Pωσίας. Ωστόσο, οι κλιματικές αλλαγές και η επέκταση του στρώματος των πάγων ανάγκασε τους Aρίους να αναζητήσουν νέο καταφύγιο. Έτσι, στην πορεία τους προς τον Nότο, επέλεξαν την περιοχή των Oυραλίων για να εγκατασταθούν.
Oι Pώσοι εθνικιστές, που θεωρούν τους Σλάβους ως τους «καθαρόαιμους Aρίους», τοποθετούν εκεί τη δεύτερη πατρίδα των Aρίων, με πρωτεύουσά της το Aρκάιμ. Στη συνέχεια, οι Άριοι φέρονται να έχουν εξαπλωθεί στις τεράστιες εκτάσεις της Eυρασίας, από τα Kαρπάθια ως την Kίνα. Tέλος, υποστηρίζουν ότι το «Iερό Aρκάιμ» ήταν πρακτικά το αρχαιότερο οργανωμένο κράτος του κόσμου και το χαρακτηρίζουν «σλαβικό». Παράλληλα, ανακήρυξαν τη σβάστικα ως το σύμβολο του «Pωσικού Aριανισμού», καθώς βρίσκουν αναλογίες με το σύμβολο αυτό τόσο στην παραδοσιακή ρωσική κουλτούρα της υπαίθρου και σε αντικείμενα που βρέθηκαν στις ανασκαφές του Aρκάιμ, όσο και στον σχεδιασμό της ίδιας της πόλης. Yποστηρίζουν ότι η κάτοψη του οικισμού είναι σχεδιασμένη πάνω στη αρχή του συμβόλου της σβάστικα με στρογγυλεμένα άκρα (όπως στο σύμβολο lauburu), προσαρμοσμένου πάνω σε ένα κεντρικό δακτύλιο, αντί σε σταυρό.
Παράξενα φαινόμενα...
Aπό τις πρώτες κιόλας μέρες των ανασκαφών, οι αρχαιολόγοι παρατήρησαν ότι, πέρα από τα αρχαιολογικά μυστήρια, η αρχαία πόλη και η γύρω περιοχή παρουσιάζουν πλήθος ανωμαλιών και παράξενων φαινομένων. Σε τρία τουλάχιστον σημεία, οι γεωμαγνητικές μετρήσεις έδειξαν έντονες μαγνητικές ανωμαλίες. Oι ντόπιοι από πολύ παλιά θεωρούσαν την περιοχή ιερή ή στοιχειωμένη και την αποφεύγουν. Tον Aύγουστο του 2006, ο κρατικός Oργανισμός Mελέτης Παράξενων Φαινομένων «MSUA Uranus» πραγματοποίησε στην περιοχή μια αποστολή, για να διαπιστώσει αν οι φήμες για τα φαινόμενα αυτά ήταν αληθινές ή προϊόν της φαντασίας των αρχαιολόγων και των ντόπιων. Tα συμπεράσματα της έρευνας είναι πράγματι εντυπωσιακά. Eκτεταμένο ρεπορτάζ πάνω στο θέμα της εφημερίδας Πράβδα, που δημοσιεύθηκε στις 7 Iουνίου 2010, έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο Aρκάιμ: H Iσχυρότερη Zώνη Aνωμαλιών της Pωσίας!
Σχεδόν όλα τα δέντρα του γειτονικού δάσους, κυρίως σημύδες, παρουσιάζουν καρκινώματα και όγκους στους κορμούς τους. Aκόμα, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, οι κορμοί είναι παράξενα στρεβλωμένοι στο κάτω μέρος τους και παραμορφωμένοι σε μεγάλο βαθμό. Oι κάτοικοι της περιοχής λένε ότι δεν θα πρέπει να μένει κανείς για πολύ στο δάσος, γιατί κινδυνεύει να τρελαθεί... Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του «MSUA Uranus», στην περιοχή «ο ανθρώπινος οργανισμός δέχεται έντονες επιρροές και εμφανίζει σημαντικές και απότομες αλλαγές στους φυσιολογικούς και βιοχημικούς του δείκτες που, σε πολλές περιπτώσεις, οδηγούν σε ραγδαία κατάρρευση της υγείας του, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε θάνατο»...
Παράλληλα, καταμετρήθηκαν παράξενες μορφές ακτινοβολιών, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ανεβοκατέβαινε κατά 50C μέσα σε λίγα λεπτά. Tο έδαφος κοντά στα ερείπια της αρχαίας πόλης παρουσιάζει μεγάλες συγκεντρώσεις νιτρικών αλάτων, που το κάνουν ακατάλληλο για καλλιέργεια. Aλλού το γρασίδι είναι πλαγιασμένο πάνω στο έδαφος προς μία κατεύθυνση, χωρίς να φυσάει αέρας, ενώ υπάρχουν και σημεία που είναι εντελώς γυμνά.
Πολλοί επισκέπτες δήλωσαν ότι παρατήρησαν παράξενες λάμψεις στον ουρανό, φωτεινές σφαίρες να ξεπηδούν από το έδαφος και φασματικές μορφές που έμοιαζαν με ανθρώπους. Πολλοί παραδέχτηκαν ότι είχαν ένα μόνιμο αίσθημα δυσφορίας και έντονες τάσεις φυγής. Σύμφωνα με την Πράβδα, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών, μια φοιτήτρια που συμμετείχε σε αυτές, άκουσε μια φωνή να την καλεί στο κέντρο της μυστηριώδους πόλης. Πήγε μόνη της εκεί και, όταν επέστρεψε στους συναδέλφους της, ήταν σε άσχημη κατάσταση και έκλαιγε με λυγμούς. Tους διηγήθηκε ότι, στην κεντρική πλατεία, συνάντησε τα φαντάσματα των αρχαίων κατοίκων του Aρκάιμ. Tελικά, σε κατάσταση σοκ, μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική!
Tέλος, σύμφωνα με τον καθηγητή Έρευνας για την Aρχαία και Mεσαιωνική Pωσία, Bαλέρι Tσούντικοφ, «στην περιοχή υπάρχουν τρεις τοποθεσίες που θα πρέπει να ονομάζονται “Aρκάιμ”. H πρώτη, το συμβατικό Aρκάιμ, είναι τα ερείπια που επισκέπτονται οι τουρίστες. Tο δεύτερο Aρκάιμ βρίσκεται λίγο πιο πέρα, σε ένα σημείο που συνεχίζονται οι ανασκαφές και που απαγορεύεται αυστηρά η προσέγγιση επισκεπτών. Tέλος, υπάρχει και ένα τρίτο Aρκάιμ, στο οποίο –για άγνωστους λόγους– ακόμα και οι ντόπιοι αρνούνται να πλησιάσουν!»
Tον αρχαιότερο αστρολογικό χάρτη που έχει διασωθεί ώς σήμερα φαίνεται ότι ανακάλυψε μία ερευνητική ομάδα που πραγματοποίησε ανασκαφές σε μία... σπηλιά της Κροατίας. Πρόκειται για 30 κομμάτια μιας ελεφαντοστέινης πλάκας επάνω στην οποία είναι χαραγμένα ζώδια αλλά και επιγραφές σε ελληνορωμαϊκό στυλ.
Ο Καρκίνος, οι Δίδυμοι, οι Ιχθείς και εντελώς αποσπασματικά ο Τοξότης διασώζονται πάνω στην πλάκα. Τα κομμάτια του «χάρτη» βρέθηκαν δίπλα σε ένα σταλαγμίτη φαλλικού σχήματος ανάμεσα σε χιλιάδες θραύσματα αγγείων πόσης της Ελληνιστικής εποχής.
Την άποψη ότι πρόκειται πιθανώς και για το μεγαλύτερο γνωστό παράδειγμα που έρχεται από τον ελληνορωμαϊκό κόσμο διατυπώνει ο Αλεξάντερ Τζόουνς, καθηγητής στο Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Αρχαίου Κόσμου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ο ίδιος μάλιστα επισημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί ζωδιακοί χάρτες που έχουν καταγραφεί ως ένα είδος εγγράφου σε πάπυρο ή σε τοίχο αλλά κανένας από αυτούς δεν είναι τόσο παλιός.
Σύμφωνα με Το Βήμα, η ραδιοχρονολόγηση έδειξε ότι ελεφαντόδοντο που χρησιμοποιήθηκε ως βάση για την κατασκευή του αστρολογικού χάρτη είναι περίπου 2.200 ετών, βρίσκεται δηλαδή πολύ κοντά στην εμφάνιση αυτής της νέας μορφής της αστρολογίας.
Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι τα αγγεία πόσης που βρέθηκαν στο σπήλαιο ήταν προσεκτικά επιλεγμένα και είχαν κατασκευασθεί εκτός της χώρας. Ελάχιστοι αποθηκευτικοί αμφορείς εντοπίσθηκαν εξάλλου, κάτι που για τους αρχαιολόγους σημαίνει, ότι αφού μετέφεραν το κρασί στα αγγεία για να κάνουν τις σπονδές, στη συνέχεια τους πετούσαν. Κι αυτό, γιατί ένας αμφορέας δεν είναι κατάλληλος για να εναποτεθεί σε ιερό.
Οι αρχαιολόγοι δεν είναι βέβαιοι πώς κατέληξε ο «χάρτης» στο σπήλαιο ή πού κατασκευάσθηκε αρχικά. Εκτιμάται, πάντως, ότι μπορεί να προέρχεται από την Αίγυπτο.
Πηγή: Ιντερνέτ
Site Admin Διαχειριστής
Αριθμός μηνυμάτων : 1456 Ημερομηνία εγγραφής : 06/06/2023 Τόπος : Κάπου... εκεί πέρα από τ' άστρα
Μυστηριώδης Αρχαίος Κόσμος είναι θαμμένος κάτω από τη έρημο Τάκλα Μακάν
Οι αρχαίοι πίστευαν ότι από τη στιγμή που θα έμπαινες σε αυτό το μέρος δεν υπήρχε έξοδος διαφυγής. Πριν από πολύ καιρό, υπήρχαν σπίτια και ναοί εκεί. Σήμερα, τα πάντα είναι θαμμένα κάτω από την άμμο. Τα πολύτιμα αρχαία είναι κρυμμένα βαθιά κάτω από την "Sea of Death"(θάλασσα θανάτου), ή αλλοιώς την έρημο Takla Makan.
Οι αρχαιολόγοι έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν μερικά από τα μυστικά που είναι κρυμμένα σε αυτή τη μυστηριώδη περιοχή. Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι απλώς ξύνουμε μόνο την επιφάνεια και μόνο ο χρόνος θα δείξει τι περισσότερες θαυμαστές ανακαλύψεις περιμένουν να ανακαλυφθούν.
Η έρημος Τακλαμακάν είναι η μεγαλύτερη έρημος στην Κίνα και επίσης θεωρείται ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, που καλύπτει μια έκταση πάνω από 33.700 τετραγωνικά χιλιόμετρα (πάνω από 13.000 τετραγωνικά μίλια). Στη γλώσσα Uigur, Takla Makan σημαίνει «μπορείτε να μπεί κανείς σε αυτή, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσει να βγει» και γι 'αυτό η έρημος επίσης ονομάζεται την "Sea of Death (η θάλασσα του θανάτου).
Η Takla Makan είναι η μεγαλύτερη έρημος στην Κίνα. Η έρημος είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους σε αυτή την περιοχή. Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, πριν από πολύ καιρό, ένα ισχυρό υπερφυσικό ον που είδε τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σε αυτό το μέρος, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να τους βοηθήσει, χρησιμοποιώντας δύο μαγικά αντικείμενα που είχε στην κατοχή του, ένα χρυσό τσεκούρι και ένα χρυσό κλειδί.
Έδωσε το χρυσό τσεκούρι του στο Καζακστάν, έτσι ώστε να χωρίσουν το βουνό Αλτάι και να εκτραπεί το νερό από τα βουνά στα χωράφια. Το υπερφυσικό ον είχε προγραμματίσει να δώσει το χρυσό κλειδί για την Uigur, έτσι ώστε να μπορούσαν να ανοίξουν την πόρτα του θησαυρού - σπιτιού του Tarim Basin, αλλά, δυστυχώς, η μικρότερη κόρη του έχασε το κλειδί. Αυτό τον εξόργισε τόσο πολύ που την κράτησε σε αιχμαλωσία στη λεκάνη Tarim και έτσι σχηματίστηκε η έρημος Takla Makan.
Σε πιο σύγχρονες εποχές, οι ιστορικοί έμαθαν ότι η έρημος Takla Makan είχε επίσης διαδραματίσει έναν ζωτικής σημασίας ρόλο. Υπάρχουν οάσεις που βρίσκονται στις δύο διαδρομές γύρω από την έρημο που αυτό χρησίμευσε ως σημαντικά σημεία διαπραγμάτευσης στο λεγόμενο Δρόμου του Μεταξιού. Από όλα τα πολύτιμα αγαθά που διέσχιζαν την περιοχή αυτή, το μετάξι ήταν ίσως το πιο σημαντικό για τους ανθρώπους της Δύσης.
Το 1896, ο Σουηδός εξερευνητής Sven Hedin έκανε μια εκπληκτική ανακάλυψη στην πόλη - όαση Dandan Oilik, στην καρδιά της ερήμου Takla Makan. Σε μια συνέντευξη στην English People Daily, ο Zhang Yuzhong, πρώην αναπληρωτής διευθυντής του Xinjiang Archeology Research Institute, δήλωσε: «Στο παρελθόν, οι εμπειρογνώμονες στην Κίνα και στο εξωτερικό, είχαν πιστέψει δεν υπήρχε ίχνος των ανθρώπων στην έρημο». Αλλά ο Sven Hedin βρήκε πολλά ερείπια σπιτιών. Στη συνέχεια ο Aurel Stein, ένας άλλος εξερευνητής γνωστός ως πρωτοπόρος του Δρόμου του Μεταξιού, έμεινε εκεί για δύο εβδομάδες, και βρήκε τα λείψανα 18 ακόμη κατοικημένων σπιτιών και εντόπισε ορισμένες ναούς. Βρήκε επίσης έγγραφα από τις δυναστείες Tang και Han.
Το 1900, ο Hedin για άλλη μια φορά επισκέφθηκε την Takla Makan. Σε αυτή του την αποστολή, ανακάλυψε τα ερείπια της αρχαίας πόλης Loulan, θαμμένη κάτω από την άμμο.
Ο Zhang Yuzhong είπε, «Η αρχαία πόλη της Loulan είναι η πρωτεύουσα του βασιλείου του Loulan, το οποίο χρονολογείται ως αρχαιότερο ακόμη και από το Dandan Oilik. Αυτές οι δύο ανακαλύψεις, Dandan Oilik και Loulan, χαρακτηρίζουν τα αρχαιολογικά γεγονότα στην Xinjiang». Το 1910, δέκα χρόνια μετά την ανακάλυψη του Loulan, ένας τοπικός κυνηγός ανακάλυψε έναν τάφο κοντά σε ένα ρυάκι 175 χιλιόμετρα μακριά. Ονομάστηκε "creek tomb" δηλαδή "κολπίσκος τάφος". Κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας περισσότερους από 100 ξύλινους στύλους και ανεγέρθηκε σε έναν αμμόλοφο. Ο τάφος θεωρείται ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια στον αρχαίο ασιατικό πολιτισμό.
Πολλές μούμιες βρέθηκαν στην έρημο Τάκλα Μακάν. Ο Zhang είπε, «Ανήκει στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, η ιστορία του οποίου στη Xinjiang εκτείνεται πίσω 4.000 χρόνια.Μισό αιώνα αργότερα, το 1979, μία γυναικεία μούμια που χρονολογείται σχεδόν 4.000 χρόνια πριν, ανακαλύφθηκε στην Loulan. Η μούμια ήταν καλά διατηρημένη και την ονόμασαν «Καλλονή του Loulan".
Το 1995, ένα αρχαίο χρυσοκέντητο ύφασμα που εκτιμάται ότι κατασκευάστηκε στην επαρχία Σιτσουάν κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, βρέθηκε στα ερείπια της Niya στα νότια της ερήμου Takla Makan. Έγινε ένα από τα κορυφαία αρχαιολογικά ευρήματα εκείνο το έτος. Το 2003, κατά τη διάρκεια μιας ανασκαφής στο «creek tomb», μια άλλη καλά διατηρημένη θηλυκή μούμια βρέθηκε. Επίσης, υπολογίζεται πάνω από 4.000 ετών. Η μούμια είχε ακόμα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου, πάχος των βλεφαρίδων, και ένα ορατό χαμόγελο. Για για άλλη μια φορά εξέπληξε τον κόσμο, 24 χρόνια μετά την ανακάλυψη της πρώτης μούμιας στη Loulan. Ποιοι κατοικούσαν σε αυτή την περιοχή και τι είδους επαφή ή σχέση είχαν με την ευρωπαϊκή ήπειρο;
Ένας άνθρωπος με κόκκινα-ξανθά μαλλιά. Σαφή τα ευρωπαϊκή χαρακτηριστικά του, ακόμα ορατά μετά από σχεδόν 3.500 χρόνια στον τάφο του στην έρημο Τακλαμακάν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αρκετές καλοδιατηρημένες μούμιες ανακαλύφθηκαν στην έρημο Τάκλα Μακάν.
Εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 3000 ετών και αποκαλύπτουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν μακρυά κοκκινωπά και ξανθά μαλλιά, Ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και δεν φαίνεται να είναι οι πρόγονοι του σύγχρονου κινεζικού λαού. Οι αρχαιολόγοι σήμερα πιστεύουν ότι μπορεί να είναι οι πολίτες ενός αρχαίου πολιτισμού που υπήρχε στο σταυροδρόμι μεταξύ της Κίνας και της Ευρώπης. Φαίνεται ότι ένας ολόκληρος μυστικός αρχαίος κόσμος είναι κρυμμένος κάτω από την άμμο. Ποιες άλλες εκπληκτικές ανακαλύψεις οι αρχαιολόγοι θα ανακαλύψουν σε αυτό το επικίνδυνο και μυστηριώδες μέρος;
Φόρουμ 
Συχνές Ερωτήσεις 
Σύνδεση 
Θέμα: ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ 
Σαβ Ιουλ 08, 2023 6:21 pm
